MEYER CARL LUDWIG, złotnik
| Linia 5: | Linia 5: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''CARL LUDWIG MEYER''' (Meuer; 17 XI 1740 Gdańsk – 28 XII 1803 Gdańsk), złotnik. Uczył się u [[HAASE JAKOB | Jakoba Haasego]], w bliżej nieokreślonym czasie pracował jako czeladnik w Londynie. Od 16 VI 1768 roku przez dwa lata był czeladnikiem w warsztacie Ephraima Wischkego. 8 I 1771 wykonał pracę mistrzowską w pracowni Friedricha Wilhelma Endego I. 22 I 1771 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Miał dwóch synów: Johanna Ludwiga oraz Carla Gottfrieda, których kształcił w zawodzie. Pierwszy w 1802 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku. Uczniami, kończącymi naukę z dyplomem, byli: zapisany w 1776 Carl Friedrich Hancke, Heinrich Bernhart Kein (od 1785), Jacob Samuel Krampitz (od 1792) i David Salomon Krampitz (od 1800); nie zakończył nauki Johann David Mund, zapisany w 1803. Wdowa prowadziła warsztat co najmniej do 1829.<br/><br/> | + | '''CARL LUDWIG MEYER''' (Meuer; 17 XI 1740 Gdańsk – 28 XII 1803 Gdańsk), złotnik. Syn Carla Meyera. Uczył się u [[HAASE JAKOB | Jakoba Haasego]], w bliżej nieokreślonym czasie pracował jako czeladnik w Londynie. Od 16 VI 1768 roku przez dwa lata był czeladnikiem w warsztacie Ephraima Wischkego. 8 I 1771 wykonał pracę mistrzowską w pracowni Friedricha Wilhelma Endego I. 22 I 1771 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Miał dwóch synów: Johanna Ludwiga oraz Carla Gottfrieda, których kształcił w zawodzie. Pierwszy w 1802 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku. Uczniami, kończącymi naukę z dyplomem, byli: zapisany w 1776 Carl Friedrich Hancke, Heinrich Bernhart Kein (od 1785), Jacob Samuel Krampitz (od 1792) i David Salomon Krampitz (od 1800); nie zakończył nauki Johann David Mund, zapisany w 1803. Wdowa prowadziła warsztat co najmniej do 1829.<br/><br/> |
Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem MEYER w prostokącie lub w dekoracyjnym obrysie. Jest dzisiaj znany głównie jako autor zastawy stołowej, serwisów do napojów i pomniejszych wyrobów w stylu późnego rokoka (na przykład para świeczników i łyżki; [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe w Gdańsku]]). Na szczególną uwagę zasługuje monumentalny kufel o obfitej, misternie wykonanej dekoracji rokokowej (Galeria Neuse w Bremie). Wykonywał także liczne srebra sakralne: kielichy (Pieniążkowo, Subkowy, Trąbki Wielkie, Wiele, Wielki Garc), monstrancje (Kościerzyna, Pogódki, Subkowy, Strzelno, Strzelcice koło Pucka), zegary piaskowe (dawniej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | św. Trójcy]]).<br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem MEYER w prostokącie lub w dekoracyjnym obrysie. Jest dzisiaj znany głównie jako autor zastawy stołowej, serwisów do napojów i pomniejszych wyrobów w stylu późnego rokoka (na przykład para świeczników i łyżki; [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe w Gdańsku]]). Na szczególną uwagę zasługuje monumentalny kufel o obfitej, misternie wykonanej dekoracji rokokowej (Galeria Neuse w Bremie). Wykonywał także liczne srebra sakralne: kielichy (Pieniążkowo, Subkowy, Trąbki Wielkie, Wiele, Wielki Garc), monstrancje (Kościerzyna, Pogódki, Subkowy, Strzelno, Strzelcice koło Pucka), zegary piaskowe (dawniej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | św. Trójcy]]).<br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:21, 7 cze 2021
CARL LUDWIG MEYER (Meuer; 17 XI 1740 Gdańsk – 28 XII 1803 Gdańsk), złotnik. Syn Carla Meyera. Uczył się u Jakoba Haasego, w bliżej nieokreślonym czasie pracował jako czeladnik w Londynie. Od 16 VI 1768 roku przez dwa lata był czeladnikiem w warsztacie Ephraima Wischkego. 8 I 1771 wykonał pracę mistrzowską w pracowni Friedricha Wilhelma Endego I. 22 I 1771 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Miał dwóch synów: Johanna Ludwiga oraz Carla Gottfrieda, których kształcił w zawodzie. Pierwszy w 1802 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku. Uczniami, kończącymi naukę z dyplomem, byli: zapisany w 1776 Carl Friedrich Hancke, Heinrich Bernhart Kein (od 1785), Jacob Samuel Krampitz (od 1792) i David Salomon Krampitz (od 1800); nie zakończył nauki Johann David Mund, zapisany w 1803. Wdowa prowadziła warsztat co najmniej do 1829.
Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem MEYER w prostokącie lub w dekoracyjnym obrysie. Jest dzisiaj znany głównie jako autor zastawy stołowej, serwisów do napojów i pomniejszych wyrobów w stylu późnego rokoka (na przykład para świeczników i łyżki; Muzeum Narodowe w Gdańsku). Na szczególną uwagę zasługuje monumentalny kufel o obfitej, misternie wykonanej dekoracji rokokowej (Galeria Neuse w Bremie). Wykonywał także liczne srebra sakralne: kielichy (Pieniążkowo, Subkowy, Trąbki Wielkie, Wiele, Wielki Garc), monstrancje (Kościerzyna, Pogódki, Subkowy, Strzelno, Strzelcice koło Pucka), zegary piaskowe (dawniej w kościele św. Jana i św. Trójcy).
Zob. też złotnictwo.
