AKADEMIA HANDLOWA
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''AKADEMIA HANDLOWA''' (Handelsakademie, Handelsschule, od 1859 Realschule). Trzyletnia zawodowa szkoła handlowa, otwarta 2 VII 1832 roku przez Fundację Kabruna, zgodnie z wolą i legatem w wysokości 100 tysięcy guldenów (w obligacjach [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]]), zapisanych na ten cel w testamencie zmarłego w 1814 roku kupca [[KABRUN JAKOB | Jakoba Kabruna]].<br/><br/> | '''AKADEMIA HANDLOWA''' (Handelsakademie, Handelsschule, od 1859 Realschule). Trzyletnia zawodowa szkoła handlowa, otwarta 2 VII 1832 roku przez Fundację Kabruna, zgodnie z wolą i legatem w wysokości 100 tysięcy guldenów (w obligacjach [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]]), zapisanych na ten cel w testamencie zmarłego w 1814 roku kupca [[KABRUN JAKOB | Jakoba Kabruna]].<br/><br/> | ||
| − | Początkowo mieściła się w kamienicy zwanej Starym Domem Ławy obok [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] przy Langer Markt 45 (Długi Targ), siedzibie [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], i miała 10 uczniów. W 1833 roku przeniesiona została do zakupionego i adaptowanego dla Fundacji Kabruna domu przy Hundegasse 80 (ul. Ogarna 10), gdzie do 1872 przechowywana była także – i udostępniana zwiedzającym – bogata kolekcja dzieł sztuki, ofiarowana miastu przez Jakoba Kabruna. W szkole, gdzie pracowało pięciu stałych i pięciu dochodzących nauczycieli, przygotowywano chłopców po szkole elementarnej do zawodu kupieckiego. Uczono matematyki, przyrody z geografią, języka niemieckiego, kaligrafii, sztuki prowadzenia korespondencji handlowej, zasad księgowości, a w pierwszych latach istnienia – języka polskiego.<br/><br/> | + | Początkowo mieściła się w kamienicy zwanej Starym Domem Ławy obok [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] przy Langer Markt 45 (Długi Targ), siedzibie [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], i miała 10 uczniów. W 1833 roku przeniesiona została do zakupionego od Pauliny Döring (prowadzącej tu prywatną szkołę dla dziewcząt [[HÖHERE TÖCHTERSCHULE | Höhere Töchterschule]]) i adaptowanego dla Fundacji Kabruna domu przy Hundegasse 80 (ul. Ogarna 10), gdzie do 1872 przechowywana była także – i udostępniana zwiedzającym – bogata kolekcja dzieł sztuki, ofiarowana miastu przez Jakoba Kabruna. W szkole, gdzie pracowało pięciu stałych i pięciu dochodzących nauczycieli, przygotowywano chłopców po szkole elementarnej do zawodu kupieckiego. Uczono matematyki, przyrody z geografią, języka niemieckiego, kaligrafii, sztuki prowadzenia korespondencji handlowej, zasad księgowości, a w pierwszych latach istnienia – języka polskiego.<br/><br/> |
Obok uczniów z Gdańska uczyli się tam chłopcy z terenu Prus, także Polacy z zaboru rosyjskiego. W roku 1882 w 3 klasach było łącznie 123 chłopców; Akademię ukończyło około 1500 absolwentów. Placówka pozostawała pod specjalną kuratelą Korporacji Kupców oraz pruskiego ministerstwa handlu. 13 IV 1891 roku została włączona do [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły św. Piotra i Pawła]]. Ostatni absolwenci ukończyli ją w osobnej klasie w 1894 roku. Budynek szkoły był początkowo wykorzystywany przez szkołę św. Piotra i Pawła, w 1897 roku został przejęty przez władze miasta na biura urzędu podatkowego. Fundusze Akademii (przynoszące rocznie 7.000 talarów dochodu) decyzją cesarza Wilhelma II przekazano na rzecz szkoły św. Piotra i Pawła z przeznaczeniem na stypendia dla uczniów. Likwidacja związana była z powstaniem [[PAŃSTWOWA RZEMIEŚLNICZA SZKOŁA DOKSZTAŁCAJĄCA | Państwowej Rzemieślniczej Szkoły Dokształcającej]]. {{author: MrGl}} <br /><br /> | Obok uczniów z Gdańska uczyli się tam chłopcy z terenu Prus, także Polacy z zaboru rosyjskiego. W roku 1882 w 3 klasach było łącznie 123 chłopców; Akademię ukończyło około 1500 absolwentów. Placówka pozostawała pod specjalną kuratelą Korporacji Kupców oraz pruskiego ministerstwa handlu. 13 IV 1891 roku została włączona do [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły św. Piotra i Pawła]]. Ostatni absolwenci ukończyli ją w osobnej klasie w 1894 roku. Budynek szkoły był początkowo wykorzystywany przez szkołę św. Piotra i Pawła, w 1897 roku został przejęty przez władze miasta na biura urzędu podatkowego. Fundusze Akademii (przynoszące rocznie 7.000 talarów dochodu) decyzją cesarza Wilhelma II przekazano na rzecz szkoły św. Piotra i Pawła z przeznaczeniem na stypendia dla uczniów. Likwidacja związana była z powstaniem [[PAŃSTWOWA RZEMIEŚLNICZA SZKOŁA DOKSZTAŁCAJĄCA | Państwowej Rzemieślniczej Szkoły Dokształcającej]]. {{author: MrGl}} <br /><br /> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
Wersja z 10:06, 3 cze 2021
AKADEMIA HANDLOWA (Handelsakademie, Handelsschule, od 1859 Realschule). Trzyletnia zawodowa szkoła handlowa, otwarta 2 VII 1832 roku przez Fundację Kabruna, zgodnie z wolą i legatem w wysokości 100 tysięcy guldenów (w obligacjach I Wolnego Miasta Gdańska), zapisanych na ten cel w testamencie zmarłego w 1814 roku kupca Jakoba Kabruna.
Początkowo mieściła się w kamienicy zwanej Starym Domem Ławy obok Dworu Artusa przy Langer Markt 45 (Długi Targ), siedzibie Korporacji Kupców, i miała 10 uczniów. W 1833 roku przeniesiona została do zakupionego od Pauliny Döring (prowadzącej tu prywatną szkołę dla dziewcząt Höhere Töchterschule) i adaptowanego dla Fundacji Kabruna domu przy Hundegasse 80 (ul. Ogarna 10), gdzie do 1872 przechowywana była także – i udostępniana zwiedzającym – bogata kolekcja dzieł sztuki, ofiarowana miastu przez Jakoba Kabruna. W szkole, gdzie pracowało pięciu stałych i pięciu dochodzących nauczycieli, przygotowywano chłopców po szkole elementarnej do zawodu kupieckiego. Uczono matematyki, przyrody z geografią, języka niemieckiego, kaligrafii, sztuki prowadzenia korespondencji handlowej, zasad księgowości, a w pierwszych latach istnienia – języka polskiego.
Obok uczniów z Gdańska uczyli się tam chłopcy z terenu Prus, także Polacy z zaboru rosyjskiego. W roku 1882 w 3 klasach było łącznie 123 chłopców; Akademię ukończyło około 1500 absolwentów. Placówka pozostawała pod specjalną kuratelą Korporacji Kupców oraz pruskiego ministerstwa handlu. 13 IV 1891 roku została włączona do szkoły św. Piotra i Pawła. Ostatni absolwenci ukończyli ją w osobnej klasie w 1894 roku. Budynek szkoły był początkowo wykorzystywany przez szkołę św. Piotra i Pawła, w 1897 roku został przejęty przez władze miasta na biura urzędu podatkowego. Fundusze Akademii (przynoszące rocznie 7.000 talarów dochodu) decyzją cesarza Wilhelma II przekazano na rzecz szkoły św. Piotra i Pawła z przeznaczeniem na stypendia dla uczniów. Likwidacja związana była z powstaniem Państwowej Rzemieślniczej Szkoły Dokształcającej.
| 1832–1838 | Johann Friedrich Höpfner |
| 1838–1857 | Carl Benjamin Richter |
| 1857–1866 | Johann Friedrich Bobrik |
| 1867–1878 | August Kirchner |
| 1878–1891 | Otto Adalbert Völkel |
