KARNATH BRUNON, bokser, trener
| Linia 6: | Linia 6: | ||
W 1955 roku został członkiem Rady Trenerów Polskiego Związku Bokserskiego (PZB), miał pod opieką okręgi bydgoski i poznański. W tym roku trenował też pięściarzy SV Dynamo Berlin, w 1956 w ośrodku w Jastrzębiej Górze jako trener koordynator szkolił kadrę pięściarzy Bułgarii. W 1957 wszedł do tzw. Kolegium Trenerów (zastąpiło Radę Trenerów), w latach 1957–1960 był przewodniczącym Wydziału Wyszkolenia PZB i rzecznikiem do spraw bokserskich przy Polskim Komitecie Olimpijskim. W 1957 trener grupy polskich bokserów startujących w Moskwie i sekundant reprezentantów okręgu gdańskiego na Mistrzostwach Polski (podczas nich doszło do jego głośnego konfliktu z trenującym wówczas Gedanię [[CHYCHŁA ZYGMUNT | Zygmuntem Chychłą]], który otrzymał roczny zakaz sekundowania reprezentacji Gdańska). <br/><br/> | W 1955 roku został członkiem Rady Trenerów Polskiego Związku Bokserskiego (PZB), miał pod opieką okręgi bydgoski i poznański. W tym roku trenował też pięściarzy SV Dynamo Berlin, w 1956 w ośrodku w Jastrzębiej Górze jako trener koordynator szkolił kadrę pięściarzy Bułgarii. W 1957 wszedł do tzw. Kolegium Trenerów (zastąpiło Radę Trenerów), w latach 1957–1960 był przewodniczącym Wydziału Wyszkolenia PZB i rzecznikiem do spraw bokserskich przy Polskim Komitecie Olimpijskim. W 1957 trener grupy polskich bokserów startujących w Moskwie i sekundant reprezentantów okręgu gdańskiego na Mistrzostwach Polski (podczas nich doszło do jego głośnego konfliktu z trenującym wówczas Gedanię [[CHYCHŁA ZYGMUNT | Zygmuntem Chychłą]], który otrzymał roczny zakaz sekundowania reprezentacji Gdańska). <br/><br/> | ||
W latach 1957–1959 pracował jako II oficer w bazie zdawczo-odbiorczej [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Między 1959 a 1963 wraz z Brunonem Skierką był trenerem bokserów [[POLONIA| Polonii Gdańsk]], z którymi awansował do I ligi i w sezonie 1959/1960 zdobył tytuł drużynowego wicemistrza Polski. W latach 1970–1971 trener bokserów drugoligowego [[STOCZNIOWIEC | Stoczniowca Gdańsk]], wprowadził zespół do I ligi. Wieloletni członek Zarządu Gdańskiego Okręgowego Związku Bokserskiego. <br/><br/> | W latach 1957–1959 pracował jako II oficer w bazie zdawczo-odbiorczej [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Między 1959 a 1963 wraz z Brunonem Skierką był trenerem bokserów [[POLONIA| Polonii Gdańsk]], z którymi awansował do I ligi i w sezonie 1959/1960 zdobył tytuł drużynowego wicemistrza Polski. W latach 1970–1971 trener bokserów drugoligowego [[STOCZNIOWIEC | Stoczniowca Gdańsk]], wprowadził zespół do I ligi. Wieloletni członek Zarządu Gdańskiego Okręgowego Związku Bokserskiego. <br/><br/> | ||
| − | Został odznaczony między innymi Medalem 100-lecia Sportu Polskiego, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, Złotą Odznaką Polskiego Związku Bokserskiego, Medalem XV-lecia Sportu w Gdańsku (1960). <br/><br/> | + | Został odznaczony między innymi Medalem 100-lecia Sportu Polskiego, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, Złotą Odznaką Polskiego Związku Bokserskiego, Medalem XV-lecia Sportu w Gdańsku (1960), pośmiertnie medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018). <br/><br/> |
Wychował wielu pięściarzy, między innymi [[ANTKIEWICZ ALEKSY | Aleksego Antkiewicza]], [[STEFANIUK ZENON | Zenona Stefaniuka]], Mariana Sowińskiego, Bolesława Iwańskiego, Antoniego Szymankiewicza. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Wychował wielu pięściarzy, między innymi [[ANTKIEWICZ ALEKSY | Aleksego Antkiewicza]], [[STEFANIUK ZENON | Zenona Stefaniuka]], Mariana Sowińskiego, Bolesława Iwańskiego, Antoniego Szymankiewicza. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:02, 6 maj 2021
BRUNON KARNATH (4 III 1912 Lidzbark Warmiński – 30 III 1984 Sopot), bokser, trener. Karierę bokserską rozpoczął w wieku czternastu lat w Olimpii Grudziądz. Jako zawodnik stoczył 46 walk: 35 wygrał, trzy zremisował, osiem przegrał; większość z nich stoczył pod pseudonimem (jako uczeń szkoły średniej nie mógł uprawiać sportu). Nauki trenerskie pobierał w szkołach boksu zawodowego, między innymi w Wiedniu i Innsbrucku (Austria). W latach 1937–1939 był trenerem bokserów Gedanii Gdańsk. W 1938 roku ukończył kurs trenerski w Poznaniu pod kierunkiem Feliksa Stamma i podjął się roli trenera bokserów Bałtyku Gdynia. W 1939 roku, tuż przed wybuchem wojny, opuścił Wybrzeże, w 1945 powrócił jako żołnierz I Batalionu Morskiego.
W kwietniu 1945 roku został trenerem bokserskiej sekcji Floty Gdynia, w maju zespół stoczył pierwszy towarzyski mecz z Gedanią Gdańsk. Zdemobilizowany w 1946 roku, pracował jako zastępca inspektora nabrzeży i oficer nawigacyjny Kapitanatu Portu w Gdańsku. Był współorganizatorem i trenerem sekcji bokserskiej w reaktywowanym w 1945 roku klubie Kotwica Gdynia, z którą w 1946 przeszedł do Milicyjnego Klubu Sportowego Gdynia. W sezonie 1946/1947 doprowadził drużynę do tytułu wicemistrza Polski. W 1948 roku z sekcją bokserską przeszedł do nowo tworzonego pionu sportowego Gwardii, jednak z powodu braku sal w Gdyni zespół rozgrywał spotkania w Gdańsku, dając początek klubowi Gwardia Gdańsk (następnie Wybrzeże Gdańsk). Jako trener gdańskiej Gwardii pracował do 1955 roku, doprowadzając zespół do tytułu wicemistrza Polski w sezonach 1947/1948, 1949/1950 i 1952/1953.
W 1955 roku został członkiem Rady Trenerów Polskiego Związku Bokserskiego (PZB), miał pod opieką okręgi bydgoski i poznański. W tym roku trenował też pięściarzy SV Dynamo Berlin, w 1956 w ośrodku w Jastrzębiej Górze jako trener koordynator szkolił kadrę pięściarzy Bułgarii. W 1957 wszedł do tzw. Kolegium Trenerów (zastąpiło Radę Trenerów), w latach 1957–1960 był przewodniczącym Wydziału Wyszkolenia PZB i rzecznikiem do spraw bokserskich przy Polskim Komitecie Olimpijskim. W 1957 trener grupy polskich bokserów startujących w Moskwie i sekundant reprezentantów okręgu gdańskiego na Mistrzostwach Polski (podczas nich doszło do jego głośnego konfliktu z trenującym wówczas Gedanię Zygmuntem Chychłą, który otrzymał roczny zakaz sekundowania reprezentacji Gdańska).
W latach 1957–1959 pracował jako II oficer w bazie zdawczo-odbiorczej Stoczni Gdańskiej. Między 1959 a 1963 wraz z Brunonem Skierką był trenerem bokserów Polonii Gdańsk, z którymi awansował do I ligi i w sezonie 1959/1960 zdobył tytuł drużynowego wicemistrza Polski. W latach 1970–1971 trener bokserów drugoligowego Stoczniowca Gdańsk, wprowadził zespół do I ligi. Wieloletni członek Zarządu Gdańskiego Okręgowego Związku Bokserskiego.
Został odznaczony między innymi Medalem 100-lecia Sportu Polskiego, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, Złotą Odznaką Polskiego Związku Bokserskiego, Medalem XV-lecia Sportu w Gdańsku (1960), pośmiertnie medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018).
Wychował wielu pięściarzy, między innymi Aleksego Antkiewicza, Zenona Stefaniuka, Mariana Sowińskiego, Bolesława Iwańskiego, Antoniego Szymankiewicza. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie.
