KARMELITANKI BOŻEGO SERCA JEZUSA
(uzupełnienia SK (e-mail z 6.06.2016)) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | '''KARMELITANKI BOŻEGO SERCA JEZUSA''', zgromadzenie zakonne założone w 1891 roku w Berlinie przez Annę Marię Tauscher van der Bosch w celu opiekowania się opuszczonymi starcami i dziećmi (stworzyły prototyp rodzinnych domów dziecka, z 10 podopiecznymi oraz dwiema siostrami opiekunkami), rozprzestrzenione następnie w krajach niemieckojęzycznych, ponadto między innymi w Holandii i Anglii. W 1904 roku agregowane do [[KARMELICI | karmelitów]] bosych, w 1930 oficjalnie zatwierdzone przez Stolicę Apostolską. Do Gdańska przybyły z Holandii. W 1919 roku założyły w [[SIEDLCE | Siedlcach]], na terenie parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościoła św. Franciszka]], dom dziecka St. Joseph- und St. Theresienheim przy Karthäuser Straße (do 1934 nr 115/118, obecnie ul. Kartuska 76). W latach 1945–1947 prowadziły tu niemiecki dom starców, zlikwidowany po przesiedleniu pensjonariuszy do Niemiec, od 23 IV 1947 roku domu starców dla kobiet. W okresie 1946–1953 kaplica karmelitanek pełniła funkcję publicznej świątyni dla wiernych, kapelanem sióstr był niemiecki kapłan Wincenty Papenfuss (zm. 1959), autor wydanej przed II wojną światową ''Geschichte der katolischen Kirche in Danzig''. Klasztor wraz z kaplicą rozebrano w 1954 roku w związku z budową nowego osiedla. Siostry otrzymały w ramach rekompensaty dom w sąsiedztwie, przy ul. Na Zboczu 54, którym dysponowały jeszcze w roku 1959 (tu zmarł ks. | + | '''KARMELITANKI BOŻEGO SERCA JEZUSA''', zgromadzenie zakonne założone w 1891 roku w Berlinie przez Annę Marię Tauscher van der Bosch w celu opiekowania się opuszczonymi starcami i dziećmi (stworzyły prototyp rodzinnych domów dziecka, z 10 podopiecznymi oraz dwiema siostrami opiekunkami), rozprzestrzenione następnie w krajach niemieckojęzycznych, ponadto między innymi w Holandii i Anglii. W 1904 roku agregowane do [[KARMELICI | karmelitów]] bosych, w 1930 oficjalnie zatwierdzone przez Stolicę Apostolską.<br/><br/> |
+ | Do Gdańska przybyły z Holandii. W 1919 roku założyły w [[SIEDLCE | Siedlcach]], na terenie parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościoła św. Franciszka]], dom dziecka St. Joseph- und St. Theresienheim przy Karthäuser Straße (do 1934 nr 115/118, obecnie ul. Kartuska 76). W latach 1945–1947 prowadziły tu niemiecki dom starców, zlikwidowany po przesiedleniu pensjonariuszy do Niemiec, od 23 IV 1947 roku domu starców dla kobiet. W okresie 1946–1953 kaplica karmelitanek pełniła funkcję publicznej świątyni dla wiernych, kapelanem sióstr był niemiecki kapłan Wincenty Papenfuss (zm. 1959), autor wydanej przed II wojną światową ''Geschichte der katolischen Kirche in Danzig''.<br/><br/> | ||
+ | Klasztor wraz z kaplicą rozebrano w 1954 roku w związku z budową nowego osiedla. Siostry otrzymały w ramach rekompensaty dom w sąsiedztwie, przy ul. Na Zboczu 54, którym dysponowały jeszcze w roku 1959 (tu zmarł ks. Wincenty Papenfuss). W następnych latach konwent wygasł i dom zakonny zlikwidowano. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 12:33, 1 maj 2021
KARMELITANKI BOŻEGO SERCA JEZUSA, zgromadzenie zakonne założone w 1891 roku w Berlinie przez Annę Marię Tauscher van der Bosch w celu opiekowania się opuszczonymi starcami i dziećmi (stworzyły prototyp rodzinnych domów dziecka, z 10 podopiecznymi oraz dwiema siostrami opiekunkami), rozprzestrzenione następnie w krajach niemieckojęzycznych, ponadto między innymi w Holandii i Anglii. W 1904 roku agregowane do karmelitów bosych, w 1930 oficjalnie zatwierdzone przez Stolicę Apostolską.
Do Gdańska przybyły z Holandii. W 1919 roku założyły w Siedlcach, na terenie parafii kościoła św. Franciszka, dom dziecka St. Joseph- und St. Theresienheim przy Karthäuser Straße (do 1934 nr 115/118, obecnie ul. Kartuska 76). W latach 1945–1947 prowadziły tu niemiecki dom starców, zlikwidowany po przesiedleniu pensjonariuszy do Niemiec, od 23 IV 1947 roku domu starców dla kobiet. W okresie 1946–1953 kaplica karmelitanek pełniła funkcję publicznej świątyni dla wiernych, kapelanem sióstr był niemiecki kapłan Wincenty Papenfuss (zm. 1959), autor wydanej przed II wojną światową Geschichte der katolischen Kirche in Danzig.
Klasztor wraz z kaplicą rozebrano w 1954 roku w związku z budową nowego osiedla. Siostry otrzymały w ramach rekompensaty dom w sąsiedztwie, przy ul. Na Zboczu 54, którym dysponowały jeszcze w roku 1959 (tu zmarł ks. Wincenty Papenfuss). W następnych latach konwent wygasł i dom zakonny zlikwidowano.