REINHARD WILHELM, pastor kościoła NMP
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Reinhard Wilhelm.JPG|thumb|Wilhelm Reinhard]] | + | [[File:Reinhard Wilhelm.JPG|thumb|Wilhelm Reinhard, fot. [[GOTTHEIL, rodzina | Gottheil & Sohn]]]] |
'''WILHELM REINHARD''' (4 IX 1860 Neuwied, Nadrenia – 17 XII 1922 Szczecin), pastor. Studiował w Halle, Lipsku i Bonn, jako wieloletni podopieczny Rudolfa Kögla trafił do terminatury kapituły katedralnej w Berlinie i w wieku 23 lat został wyświęcony na kaznodzieję. Objął wikariat prowincji Kurmark (Marchia Elektorska), funkcję adiunkta i pomocniczego kaznodziei katedralnego w Berlinie oraz wędrownego kaznodziei dla młodocianych kandydatów do służby duchownej. Od 1888 pastor w Paplitz (Marchia Brandenburska), od 1895 superintendent we Freystadt (Kisielice).<br/><br/> | '''WILHELM REINHARD''' (4 IX 1860 Neuwied, Nadrenia – 17 XII 1922 Szczecin), pastor. Studiował w Halle, Lipsku i Bonn, jako wieloletni podopieczny Rudolfa Kögla trafił do terminatury kapituły katedralnej w Berlinie i w wieku 23 lat został wyświęcony na kaznodzieję. Objął wikariat prowincji Kurmark (Marchia Elektorska), funkcję adiunkta i pomocniczego kaznodziei katedralnego w Berlinie oraz wędrownego kaznodziei dla młodocianych kandydatów do służby duchownej. Od 1888 pastor w Paplitz (Marchia Brandenburska), od 1895 superintendent we Freystadt (Kisielice).<br/><br/> | ||
Wersja z 15:24, 24 kwi 2021
WILHELM REINHARD (4 IX 1860 Neuwied, Nadrenia – 17 XII 1922 Szczecin), pastor. Studiował w Halle, Lipsku i Bonn, jako wieloletni podopieczny Rudolfa Kögla trafił do terminatury kapituły katedralnej w Berlinie i w wieku 23 lat został wyświęcony na kaznodzieję. Objął wikariat prowincji Kurmark (Marchia Elektorska), funkcję adiunkta i pomocniczego kaznodziei katedralnego w Berlinie oraz wędrownego kaznodziei dla młodocianych kandydatów do służby duchownej. Od 1888 pastor w Paplitz (Marchia Brandenburska), od 1895 superintendent we Freystadt (Kisielice).
Od roku 1899 radca konsystorza i pastor gdańskiego kościoła Najświętszej Marii Panny, jednocześnie superintendent Gdańska, od 1911 – generalny superintendent kościoła luterańskiego w prowincji Prusy Zachodnie. W roku 1920 – z ramienia partii Deutschnationale Volkspartei – był członkiem, następnie przewodniczącym konstytuanty II Wolnego Miasta Gdańska i pierwszego Volkstagu (grudzień 1920). W kwietniu 1921 roku objął funkcję generalnego superintendenta prowincji Pomorze w Szczecinie.
W 1922 przewodniczący konstytuanty zgromadzenia kościołów Unii Staropruskiej, mającego na celu polepszenie stosunków państwo-kościół. Jego śmierć zniweczyła nadzieje na porozumienie. Doktor h.c. teologii Uniwersytetu w Królewcu (1917).
