STEIN ABRAHAM, rabin
(poprawka JMM (e-mail z 9.06.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ABRAHAM STEIN''' (13 I 1818 Wanfried, Hesja – 18 IX 1884 Praga czeska), rabin. W 1844 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Kassel; doktor teologii żydowskiej. W latach 1848–1850 rabin w Wieleniu (Wielkopolska), w Gdańsku od października 1850 do 1864 jako rabin gminy [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]]. Wprowadził do modłów w małej synagodze tej gminy (przy baszcie Na Podmurzu koło [[BRAMA SZEROKA | Bramy Szerokiej]]) język niemiecki. Przebudował bożnicę, wyposażając ją w nowe elementy, w tym w otwartą galerię dla kobiet. Wprowadził w życie zasadę czynnego włączania się Żydów w działalność społeczno-polityczną państwa pruskiego. Autor wydanej w Gdańsku książki ''Die Geschichte der Juden zu Danzig'' (1860). W 1864 roku powołany na urząd rabina w Pradze. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''ABRAHAM STEIN''' (13 I 1818 Wanfried, Hesja – 18 IX 1884 Praga czeska), rabin. W 1844 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Kassel; doktor teologii żydowskiej. W latach 1848–1850 rabin w Wieleniu (Wielkopolska), w Gdańsku od października 1850 do 1864 jako rabin gminy [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]]. Wprowadził do modłów w małej synagodze tej gminy (przy baszcie Na Podmurzu koło [[BRAMA SZEROKA | Bramy Szerokiej]]) język niemiecki. Przebudował bożnicę, wyposażając ją w nowe elementy, w tym w otwartą galerię dla kobiet. Wprowadził w życie zasadę czynnego włączania się Żydów w działalność społeczno-polityczną państwa pruskiego.<br/><br/> |
| + | Autor wydanej w Gdańsku książki ''Die Geschichte der Juden zu Danzig seit ihren erste Auftreten in dieser Stadt bis auf die neueste Zeit'' (1860, wyd. 2: Danzig 1933). W 1864 roku powołany na urząd rabina w Pradze. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:32, 14 kwi 2021
ABRAHAM STEIN (13 I 1818 Wanfried, Hesja – 18 IX 1884 Praga czeska), rabin. W 1844 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Kassel; doktor teologii żydowskiej. W latach 1848–1850 rabin w Wieleniu (Wielkopolska), w Gdańsku od października 1850 do 1864 jako rabin gminy Stare Szkoty. Wprowadził do modłów w małej synagodze tej gminy (przy baszcie Na Podmurzu koło Bramy Szerokiej) język niemiecki. Przebudował bożnicę, wyposażając ją w nowe elementy, w tym w otwartą galerię dla kobiet. Wprowadził w życie zasadę czynnego włączania się Żydów w działalność społeczno-polityczną państwa pruskiego.
Autor wydanej w Gdańsku książki Die Geschichte der Juden zu Danzig seit ihren erste Auftreten in dieser Stadt bis auf die neueste Zeit (1860, wyd. 2: Danzig 1933). W 1864 roku powołany na urząd rabina w Pradze.
