SZKOŁA ŚREDNIA DLA DZIEWCZĄT
| Linia 17: | Linia 17: | ||
|- | |- | ||
| style="width: 100px" | 1818–1838 | | style="width: 100px" | 1818–1838 | ||
| − | | | + | | Friederike Sinell |
|- | |- | ||
| 1838–1848 | | 1838–1848 | ||
Wersja z 16:17, 10 kwi 2021
SZKOŁA ŚREDNIA DLA DZIEWCZĄT, od 1883 im. Wiktorii (Victoriaschule, Städtische Höhere Mädchenschule und Lehrerinnen-Seminar), Holzgasse 24-26 (ul. Kładki). Założona w 1818 roku przez władze Gdańska w odpowiedzi na postulaty elity kupieckiej miasta w sprawie kształcenia dziewcząt, w należącym do władz budynku przy Jopengasse 731 (Piwnej 52) jako szkoła średnia (Höhere Töchterschule). Od 1 IV 1879 działało przy niej trzyletnie seminarium nauczycielskie.
Budowę nowego gmachu przy Holzgasse 24 (ul. Kładki) rozpoczęto w 1881, oddano do użytku 17 XII 1883, zajęcia rozpoczęły się w 1884. Otwarcie połączono z nadaniem szkole im. Wiktorii (Städtische Victoriaschule), małżonki następcy tronu Rzeszy Fryderyka Wilhelma von Hohenzollerna. W końcu XIX wieku przekształciła się w dziewięcioletnie liceum z egzaminem maturalnym i pomaturalnym, oraz trzyletnim seminarium nauczycielskim. Uczyło się w niej początkowo 200, w końcu XIX wieku 500 uczennic w liceum i 160 w seminarium nauczycielskim.
Po dokupieniu w 1905 roku sąsiedniej działki (zajmowanej dotychczas przez gospodę „Pod Trzema Murzynami”), rozbudowana o boczne skrzydło. Początkowo kompleks składał się z 2 spiętych łącznikiem budynków. W części od ulicy mieściły się pomieszczenia klasowe i laboratoria, od podwórza – aula i sala gimnastyczna. Elewacje budowli nawiązywały do form renesansu niemieckiego i zostały wykonane z czerwonej licowej cegły i czerwonawego piaskowca. Część wzniesiona w roku 1905 została zharmonizowana ze starszym budynkiem, utrzymano wysokość kondygnacji i wystrój elewacji. 1–15 IX 1939 wykorzystana przez hitlerowców jako przejściowy obóz dla jeńców cywilnych dla około 3 tysięcy członków gdańskiej Polonii ( Victoriaschule, obóz przejściowy).
Szkoła działała do 1945, częściowo zniszczona, odbudowana ze zmianami, następnie w posiadaniu kolejno Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, od 1957 Państwowego Studium Nauczycielskiego, Wyższej Szkoły Pedagogicznej i Uniwersytetu Gdańskiego.
| 1818–1838 | Friederike Sinell |
| 1838–1848 | Friedrich Höpfner |
| 1849–1872 | Daniel Friedrich Grübnau |
| 1872–1876 | Ernst Richard Wulckow |
| 1876–1908 | Stephan Neumann |
| 1908–1920 | Georg August Wilhelm Tesdorpf (1860–1920), nauczyciel historii i geografii |
| 1921–1937 | Paul Runge |
| 1937–1945 | Ernst Neumann (21 IX 1900 Berlin – po 1980 Niemcy), dr filozofii |
| 1901 | 432, w tym 96 seminarzystek, 436 Mädchenschule |
| 1904/1905 | 716, w tym 167 seminarzystek, 549 Mädchenschule |
| 1907 | 839, w tym 635 Mädchenschulklassen, 180 Seminarklassen, 24 Realgymnasialklassen |
| 1910 | 888, w tym 676 Mädchenschulklassen, 152 Seminarklassen, 60 Realgymnasialklassen |
| 1912 | 867, w tym 631 Lyzeum, 136 Oberlyzeum, 100 realgymn.Studien |
| 1914 | 929, w tym 583 Lyzeum, 146 Oberlyzeum, 130 realgymn.Studien., 47 Seminarübungsschule |
| 1915 | 897, w tym 586 Lyzeum, 112 Oberlyzeum, 135 realgymn.Studien., 64 Seminarübungsschule |
