LISSAUER ABRAHAM, lekarz
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''ABRAHAM LISSAUER''' (29 VIII 1832 Kościerzyna – 29 IX 1908 Charlottenburg (Berlin)), lekarz, naukowiec. W wieku 13 lat utracił ojca i zamieszkał u dziadków w Żaganiu na Śląsku. Naukę szkolną rozpoczął w Żaganiu, w latach 1848–1851 kontynuował w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]. Po maturze studiował na uniwersytecie w Berlinie, początkowo filozofię, następnie prawo i medycynę. Studia medyczne kontynuował w roku szkolnym 1855/1856 w Wiedniu, w sierpniu 1856 w Berlinie uzyskał doktorat z medycyny. W marcu 1857 zdał egzamin państwowy i jako ochotnik przez rok służył jako lekarz w Batalionie Strzelców Gwardii. Od 1858 pracował jako lekarz w Lidzbarku Warmińskim i Nidzicy. Po małżeństwie w Nidzicy z siostrą radcy gdańskiego [[HIRSCH DANIEL HEINRICH | Daniela Heinricha Hirscha]] oraz lekarza [[HIRSCH AUGUST SIMSON | Augusta Simona Hirscha]], przeniósł się do Gdańska. <br/><br/> | '''ABRAHAM LISSAUER''' (29 VIII 1832 Kościerzyna – 29 IX 1908 Charlottenburg (Berlin)), lekarz, naukowiec. W wieku 13 lat utracił ojca i zamieszkał u dziadków w Żaganiu na Śląsku. Naukę szkolną rozpoczął w Żaganiu, w latach 1848–1851 kontynuował w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]. Po maturze studiował na uniwersytecie w Berlinie, początkowo filozofię, następnie prawo i medycynę. Studia medyczne kontynuował w roku szkolnym 1855/1856 w Wiedniu, w sierpniu 1856 w Berlinie uzyskał doktorat z medycyny. W marcu 1857 zdał egzamin państwowy i jako ochotnik przez rok służył jako lekarz w Batalionie Strzelców Gwardii. Od 1858 pracował jako lekarz w Lidzbarku Warmińskim i Nidzicy. Po małżeństwie w Nidzicy z siostrą radcy gdańskiego [[HIRSCH DANIEL HEINRICH | Daniela Heinricha Hirscha]] oraz lekarza [[HIRSCH AUGUST SIMSON | Augusta Simona Hirscha]], przeniósł się do Gdańska. <br/><br/> | ||
| − | Od 1863 roku prowadził w Gdańsku praktykę prywatną: w 1863 miał gabinet przy Breitgasse (ul. Szeroka 10), w 1892 przy ul. Lastadia 39B. W okresie 1867–1869 pracował dodatkowo w [[POŁOŻNICTWO | Instytucie Położniczym]]. Należał do grona osób wspierających nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]] w planach założenia w Gdańsku wodociągów, był doradcą medycznym nadburmistrza. W czasie wojen Prus z Austrią (1866) i Francją (1870–1871) służył na froncie jako lekarz wojskowy, za pierwszą odznaczony został Orderem Orła Czerwonego IV klasy, za drugą Krzyżem Żelaznym II klasy. <br/><br/> | + | Od 1863 roku prowadził w Gdańsku praktykę prywatną: w 1863 miał gabinet przy Breitgasse (ul. Szeroka 10), w 1892 przy ul. Lastadia 39B. W okresie 1867–1869 pracował dodatkowo w [[POŁOŻNICTWO | Instytucie Położniczym]]. Należał do grona osób wspierających nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda von Wintera]] w planach założenia w Gdańsku wodociągów, był doradcą medycznym nadburmistrza. W czasie wojen Prus z Austrią (1866) i Francją (1870–1871) służył na froncie jako lekarz wojskowy, za pierwszą odznaczony został Orderem Orła Czerwonego IV klasy, za drugą Krzyżem Żelaznym II klasy. <br/><br/> |
Interesował się archeologią, antropologią i etnologią Pomorza, uczestniczył w międzynarodowych kongresach naukowych, prowadził badania naukowe w Egipcie, Azji Mniejszej, Afryce. Publikował rozprawy i artykuły naukowe. Był działaczem Zachodniopruskiej Izby Lekarskiej w Gdańsku, od 1887 roku jej pierwszym prezesem. W ramach [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] utworzył w 1872 sekcję antropologii i etnologii. W 1892 roku przeniósł się do Berlina i poświęcił się wyłącznie pracy naukowej. W 1903 otrzymał od cesarza Wilhelma II tytuł profesorski. <br/><br/> | Interesował się archeologią, antropologią i etnologią Pomorza, uczestniczył w międzynarodowych kongresach naukowych, prowadził badania naukowe w Egipcie, Azji Mniejszej, Afryce. Publikował rozprawy i artykuły naukowe. Był działaczem Zachodniopruskiej Izby Lekarskiej w Gdańsku, od 1887 roku jej pierwszym prezesem. W ramach [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] utworzył w 1872 sekcję antropologii i etnologii. W 1892 roku przeniósł się do Berlina i poświęcił się wyłącznie pracy naukowej. W 1903 otrzymał od cesarza Wilhelma II tytuł profesorski. <br/><br/> | ||
Syn Heinrich (12 IX 1861 Neidenburg (Nidzica) – 21 IX 1891 Hallstadt, Niemcy, podczas podróży), był w 1879 roku absolwentem gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po studiach medycznych na uniwersytetach w Berlinie i Lipsku od 1886 lekarzem neurochirurgiem w klinice psychiatrycznej we Wrocławiu. Córka Anna (około 1860 Nidzica – po 1910) mieszkała w Charlottenburgu przy Oranienburgstrasse 16, w 1908 opiekowała się chorym ojcem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Syn Heinrich (12 IX 1861 Neidenburg (Nidzica) – 21 IX 1891 Hallstadt, Niemcy, podczas podróży), był w 1879 roku absolwentem gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po studiach medycznych na uniwersytetach w Berlinie i Lipsku od 1886 lekarzem neurochirurgiem w klinice psychiatrycznej we Wrocławiu. Córka Anna (około 1860 Nidzica – po 1910) mieszkała w Charlottenburgu przy Oranienburgstrasse 16, w 1908 opiekowała się chorym ojcem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:13, 3 kwi 2021
ABRAHAM LISSAUER (29 VIII 1832 Kościerzyna – 29 IX 1908 Charlottenburg (Berlin)), lekarz, naukowiec. W wieku 13 lat utracił ojca i zamieszkał u dziadków w Żaganiu na Śląsku. Naukę szkolną rozpoczął w Żaganiu, w latach 1848–1851 kontynuował w Gimnazjum Miejskim. Po maturze studiował na uniwersytecie w Berlinie, początkowo filozofię, następnie prawo i medycynę. Studia medyczne kontynuował w roku szkolnym 1855/1856 w Wiedniu, w sierpniu 1856 w Berlinie uzyskał doktorat z medycyny. W marcu 1857 zdał egzamin państwowy i jako ochotnik przez rok służył jako lekarz w Batalionie Strzelców Gwardii. Od 1858 pracował jako lekarz w Lidzbarku Warmińskim i Nidzicy. Po małżeństwie w Nidzicy z siostrą radcy gdańskiego Daniela Heinricha Hirscha oraz lekarza Augusta Simona Hirscha, przeniósł się do Gdańska.
Od 1863 roku prowadził w Gdańsku praktykę prywatną: w 1863 miał gabinet przy Breitgasse (ul. Szeroka 10), w 1892 przy ul. Lastadia 39B. W okresie 1867–1869 pracował dodatkowo w Instytucie Położniczym. Należał do grona osób wspierających nadburmistrza Leopolda von Wintera w planach założenia w Gdańsku wodociągów, był doradcą medycznym nadburmistrza. W czasie wojen Prus z Austrią (1866) i Francją (1870–1871) służył na froncie jako lekarz wojskowy, za pierwszą odznaczony został Orderem Orła Czerwonego IV klasy, za drugą Krzyżem Żelaznym II klasy.
Interesował się archeologią, antropologią i etnologią Pomorza, uczestniczył w międzynarodowych kongresach naukowych, prowadził badania naukowe w Egipcie, Azji Mniejszej, Afryce. Publikował rozprawy i artykuły naukowe. Był działaczem Zachodniopruskiej Izby Lekarskiej w Gdańsku, od 1887 roku jej pierwszym prezesem. W ramach Towarzystwa Przyrodniczego utworzył w 1872 sekcję antropologii i etnologii. W 1892 roku przeniósł się do Berlina i poświęcił się wyłącznie pracy naukowej. W 1903 otrzymał od cesarza Wilhelma II tytuł profesorski.
Syn Heinrich (12 IX 1861 Neidenburg (Nidzica) – 21 IX 1891 Hallstadt, Niemcy, podczas podróży), był w 1879 roku absolwentem gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po studiach medycznych na uniwersytetach w Berlinie i Lipsku od 1886 lekarzem neurochirurgiem w klinice psychiatrycznej we Wrocławiu. Córka Anna (około 1860 Nidzica – po 1910) mieszkała w Charlottenburgu przy Oranienburgstrasse 16, w 1908 opiekowała się chorym ojcem.
