KADAU ERNST I, złotnik
| Linia 6: | Linia 6: | ||
'''ERNST KADAU I''' (3 III 1618 Gdańsk – 17 IX 1679 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika [[KADAU LUKAS | Lukasa Kadaua]]. Od 1633 roku uczył się zawodu w warsztacie swojego ojczyma Hansa Pohlmana. Pracę mistrzowską wykonał u Jacoba Hermana II w 1643. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu złotników]] pełnił w latach 1658 i 1668, starszego cechu – 1659 i 1669. W jego warsztacie powstały prace mistrzowskie [[PRESSDING NATHANIEL II | Nathanaela Pressdinga II]], Martina Ortscheidera i [[HAIDT ANDREAS | Andreasa Haidta]].<br/><br/> | '''ERNST KADAU I''' (3 III 1618 Gdańsk – 17 IX 1679 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika [[KADAU LUKAS | Lukasa Kadaua]]. Od 1633 roku uczył się zawodu w warsztacie swojego ojczyma Hansa Pohlmana. Pracę mistrzowską wykonał u Jacoba Hermana II w 1643. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu złotników]] pełnił w latach 1658 i 1668, starszego cechu – 1659 i 1669. W jego warsztacie powstały prace mistrzowskie [[PRESSDING NATHANIEL II | Nathanaela Pressdinga II]], Martina Ortscheidera i [[HAIDT ANDREAS | Andreasa Haidta]].<br/><br/> | ||
| − | 13 IV 1643 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Elisabeth Siefmann (zm. 1680), ojciec [[KADAU ERNST II | Ernsta]], Nathanaela (zm. 1698) i Beniamina, którzy kontynuowali zawód ojca. <br/><br/> | + | 13 IV 1643 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Elisabeth Siefmann (zm. 1680), ojciec [[KADAU ERNST II | Ernsta]], Nathanaela (zm. 1698) i Beniamina, którzy kontynuowali zawód ojca, oraz córek Marii (ur. 1649) i Catheriny (ur. 1655). <br/><br/> |
Używał znaków warsztatowych z monogramem EK. Liczne sprzęty liturgiczne jego autorstwa znajdowały się w kościołach na terenie Pomorza, na przykład kielichy ([[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościół św. Mikołaja w Gdańsku]], Nowy Staw, Palczewo), puszki eucharystyczne (Barłożno, Nowa Cerkiew), dzban liturgiczny (dawniej Löbenichtsche Pfarrkirche w Królewcu). Wśród sprzętów świeckich można wyliczyć piętnaście kufli, w których dominują przedstawienia figuralne w rezerwach lub dekoracja kwiatowa, a także puchar puklowany (Ermitaż w Petersburgu), kubek (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), paterkę (Muzeum w Kórniku).<br/><br/> | Używał znaków warsztatowych z monogramem EK. Liczne sprzęty liturgiczne jego autorstwa znajdowały się w kościołach na terenie Pomorza, na przykład kielichy ([[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościół św. Mikołaja w Gdańsku]], Nowy Staw, Palczewo), puszki eucharystyczne (Barłożno, Nowa Cerkiew), dzban liturgiczny (dawniej Löbenichtsche Pfarrkirche w Królewcu). Wśród sprzętów świeckich można wyliczyć piętnaście kufli, w których dominują przedstawienia figuralne w rezerwach lub dekoracja kwiatowa, a także puchar puklowany (Ermitaż w Petersburgu), kubek (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), paterkę (Muzeum w Kórniku).<br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] [[Category: Złotnicy]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] [[Category: Złotnicy]] | ||
Wersja z 10:58, 28 mar 2021
z wizerunkiem dobranej
i niedobranej pary, srebro, częściowo złocone
z wizerunkiem dobranej
i niedobranej pary, srebro, częściowo złocone
ERNST KADAU I (3 III 1618 Gdańsk – 17 IX 1679 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Lukasa Kadaua. Od 1633 roku uczył się zawodu w warsztacie swojego ojczyma Hansa Pohlmana. Pracę mistrzowską wykonał u Jacoba Hermana II w 1643. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1658 i 1668, starszego cechu – 1659 i 1669. W jego warsztacie powstały prace mistrzowskie Nathanaela Pressdinga II, Martina Ortscheidera i Andreasa Haidta.
13 IV 1643 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Elisabeth Siefmann (zm. 1680), ojciec Ernsta, Nathanaela (zm. 1698) i Beniamina, którzy kontynuowali zawód ojca, oraz córek Marii (ur. 1649) i Catheriny (ur. 1655).
Używał znaków warsztatowych z monogramem EK. Liczne sprzęty liturgiczne jego autorstwa znajdowały się w kościołach na terenie Pomorza, na przykład kielichy ( kościół św. Mikołaja w Gdańsku, Nowy Staw, Palczewo), puszki eucharystyczne (Barłożno, Nowa Cerkiew), dzban liturgiczny (dawniej Löbenichtsche Pfarrkirche w Królewcu). Wśród sprzętów świeckich można wyliczyć piętnaście kufli, w których dominują przedstawienia figuralne w rezerwach lub dekoracja kwiatowa, a także puchar puklowany (Ermitaż w Petersburgu), kubek (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), paterkę (Muzeum w Kórniku).
Zob. też złotnictwo.
