SIEŃ GDAŃSKA

Wersja z 18:49, 2 mar 2021

Sień Gdańska, przełom XIX/XX wieku

Sień Gdańska, lata 20. XX wieku

Sień Gdańska, 1940

SIEŃ GDAŃSKA (Danziger Diele), na parterze kamienicy przy Długim Targu 43, w tzw. Nowym Domu Ławy (1712–1793 oraz 1807–1814), miejscu obrad gdańskiego Sądu Ławniczego, następnie, do końca XIX wieku, zajmowana przez pruskie, potem niemieckie instytucje sądowe: w latach 1794–1807, 1814–1879 Sąd Handlowo-Morski (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium), prowadzący także rejestr sądowy firm handlowych i przemysłowych; sądownictwo), 1879–1900 Kammer für Handelschaften (izba handlowa sądu miejskiego).

Władze Gdańska, zainspirowane dużym zainteresowaniem wystawą Danziger Zimmer (Gdański pokój), ukazującą wnętrza dawnego domu patrycjusza gdańskiego, a prezentowaną przez Lessera Giełdzińskiego (z wykorzystaniem jego zbiorów) w maju 1895 roku w Domu Rzemiosła w Królewcu, oraz jego ofertą z roku 1897, aby podobną ekspozycję stworzyć w Gdańsku, podjęły decyzję o wyłączeniu kamieniczki Długi Targ 43, będącej własnością gminy miejskiej, z gestii sądu i urządzeniu tam na parterze ekspozycji. Lesser Giełdziński przekazał na ten cel około 200 różnych dzieł rzemiosła artystycznego i sztychów ze swoich zbiorów. Rozmieszczone zostały, jak i inne pozyskane przez władze miasta, na parterze i galerii, do której prowadziły drewniane schody. Ściany wyłożono holenderskimi flizami, na ścianie północnej umieszczony barokowy kominek. Na nowym jej stropie umieszczono malowidło pochodzące z dawnego domu Jakoba Kabruna przy ul. Długiej 9, odrestaurowane przez Augusta Wilhelma Stryowskiego. Całość otrzymała wystrój baroku z XVII wieku. Uroczystego otwarcia dokonano 16 XI 1901. W 1902 roku znajdowało się tu 120 eksponatów, w tym: 17 mebli – kredens z witrynami, szafy, stoły; z rzemiosła artystycznego 21 wilkomów (puchary cechowe) i 19 godeł gdańskich cechów; 31 innych przedmiotów, 4 modele statków podwieszone do stropu – 2 statki handlowe, fregata i karawela. Na ścianach zawieszono mosiężne blakiery, a także 2 drzeworyty oraz 26 miedziorytów i litografii pod szkłem. W następnych latach wystrój był zmieniany i uzupełniany.

Po 1933 roku usunięto z niej wszelkie wzmianki o Lesserze Giełdzińskim, w 1938 – pod pretekstem prac konserwatorskich – usunięto jego zbiory. Do 1943 była jedną z ważniejszych miejskich atrakcji, w końcowej fazie II wojny światowej zbiory uległy rozproszeniu, ocalały jedynie pojedyncze obiekty z kolekcji.

Budynek został zniszczony w roku 1945, odbudowany około 1950 i przekazany na siedzibę Instytutu Morskiego, natomiast dawne pomieszczenia Sieni Gdańskiej od 1957 do stanu wojennego (13 XII 1981) i zawieszenia działalności były użytkowane jako biura gdańskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków. Między innymi do 17 II 1966 w jednym z pomieszczeń mieścił się Cepelii (zasłony, kilimy, poduszki etc.), przeniesiony następnie na Długi Targ 21/23.

W 1989 roku cały budynek został przekazany Muzeum Historii Miasta Gdańska (MHMG) i włączony do restaurowanego Dworu Artusa jako jego zaplecze. Przy odtwarzaniu wyglądu posłużono się wystrojem przeniesionym w XIX wieku z gdańskiego domu przy ul. Ławniczej 10 do zamku rodziny Behrendt von Grass w Kłaninie pod Puckiem (zob. Johann Leopold von Grass). Po zamontowaniu w Nowym Domu Ławy klatki schodowej, galerii oraz kasetonowego stropu z obrazem plafonowym, odtworzono ekspozycję mebli oraz dzieł sztuki użytkowej – początkowo na podstawie zbiorów z Kłanina, później muzealnych zakupów. Odrestaurowano zachowany w części z wojennej pożogi kominek, część ścian wyłożono flizami z epoki. Pracę ukończono w 1996. Przywrócono też dawną nazwę pomieszczenia: Sień Gdańska. W 2004 roku zawieszono w niej zakupiony przez MHMG obraz Andreasa Stecha Pokłon Trzech Króli z końca XVII wieku. MrGl KJ