TOMASZEWSKI WACŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Wacław_Tomaszewski.jpg|thumb|Wacław Tomaszewski]] | [[File:Wacław_Tomaszewski.jpg|thumb|Wacław Tomaszewski]] | ||
| − | '''WACŁAW TOMASZEWSKI''' (28 III 1884 Rudawica koło Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG) twórca nowej dyscypliny naukowej – architektury okrętów. W 1903 roku ukończył szkołę realną w Kijowie. Początkowo studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, w latach 1905–1910 na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inżyniera architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych. W czasie I wojny światowej został powołany do armii rosyjskiej, w 1915 roku znalazł się w niemieckiej niewoli. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię architektoniczną. Od 1928 związany z Gdynią, między innymi zaprojektował budynek obecnej Akademii Morskiej i Domu Marynarza. Podczas II wojny światowej przebywał w Wilnie, Kownie i Warszawie, od września 1944 roku w obozie w Pruszkowie. Od czerwca 1945 był radcą ministerialnym w Ministerstwie Odbudowy. Od listopada 1945 mieszkał w Gdańsku, pracował w Biurze Odbudowy Portów, od grudnia na PG jako kierownik Katedry Architektury Portów i Przymorza Wydziału Architektury. Od 1946 zastępca profesora, w 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 roku na emeryturze. Pochowany na cmentarzu w Oliwie. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''WACŁAW TOMASZEWSKI''' (28 III 1884 Rudawica koło Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG) twórca nowej dyscypliny naukowej – architektury okrętów. W 1903 roku ukończył szkołę realną w Kijowie. Początkowo studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, w latach 1905–1910 na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inżyniera architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych.<br/><br/> |
| + | W czasie I wojny światowej został powołany do armii rosyjskiej, w 1915 roku znalazł się w niemieckiej niewoli. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię architektoniczną. Od 1928 związany z Gdynią, między innymi zaprojektował budynek obecnej Akademii Morskiej i Domu Marynarza. Podczas II wojny światowej przebywał w Wilnie, Kownie i Warszawie, od września 1944 roku w obozie w Pruszkowie. Od czerwca 1945 był radcą ministerialnym w Ministerstwie Odbudowy.<br/><br/> | ||
| + | Od listopada 1945 mieszkał w Gdańsku, pracował w Biurze Odbudowy Portów, od grudnia na PG jako kierownik Katedry Architektury Portów i Przymorza Wydziału Architektury. Od 1946 zastępca profesora, w 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 roku na emeryturze. W 1961 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska w dziedzinie architektury i urbanistyki, w tym samym roku odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1961). Pochowany na cmentarzu w Oliwie. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:48, 2 mar 2021
WACŁAW TOMASZEWSKI (28 III 1884 Rudawica koło Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na Politechnice Gdańskiej (PG) twórca nowej dyscypliny naukowej – architektury okrętów. W 1903 roku ukończył szkołę realną w Kijowie. Początkowo studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, w latach 1905–1910 na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inżyniera architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych.
W czasie I wojny światowej został powołany do armii rosyjskiej, w 1915 roku znalazł się w niemieckiej niewoli. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię architektoniczną. Od 1928 związany z Gdynią, między innymi zaprojektował budynek obecnej Akademii Morskiej i Domu Marynarza. Podczas II wojny światowej przebywał w Wilnie, Kownie i Warszawie, od września 1944 roku w obozie w Pruszkowie. Od czerwca 1945 był radcą ministerialnym w Ministerstwie Odbudowy.
Od listopada 1945 mieszkał w Gdańsku, pracował w Biurze Odbudowy Portów, od grudnia na PG jako kierownik Katedry Architektury Portów i Przymorza Wydziału Architektury. Od 1946 zastępca profesora, w 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 roku na emeryturze. W 1961 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska w dziedzinie architektury i urbanistyki, w tym samym roku odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1961). Pochowany na cmentarzu w Oliwie.
