SZKOŁA MARIACKA
(wstawianie_ilustracji (16.09.2020)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File:Szkoła_Mariacka.JPG|thumb|Szkoła Mariacka na rogu Kleine Krämergasse 4 (ul. Podkramarska), rysunek [[RANDT AUGUST LOBEGOTT| Augusta Lobegotta Randta]]; obecnie niezabudowany plac przy kościele NMP (ściana widoczna z prawej), dawniej działka najbliższa tego kościoła, na wprost plebanii ]] | ||
| + | |||
'''SZKOŁA MARIACKA.''' Założona przy [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP), z siedzibą na terenie probostwa pierwsza wzmianka z 1350 roku. Początkowo nauczano śpiewu kościelnego (nauczycielem był dzwonnik) i liturgii. Wyższy poziom organizacji osiągnęła przed rokiem 1383, kiedy wzmiankowano jej pierwszego rektora Johann Trutenow. O obsadzie stanowisk w szkole decydowali Krzyżacy, do których należał patronat nad kościołem NMP, w 1427 – mocą specjalnego przywileju wielkiego mistrza Paula von Russdorfa – nadawanie nominacji przeszło na Radę Miejską. W 1434 rektorem był mistrz (magister) Stefan, w 1444 mistrz Konrad Bock. W 1581 roku otrzymała nową siedzibę w renesansowym budynku przy Brotbänkengasse 2 (ul. Chlebnicka). Po 1712 budynek ten połączono z Nowym Domem Ławy przy Langer Markt 42 (Długi Targ), przenosząc szkołę do budynku przy Pfarrhof (nie istnieje), róg Kleine Krämergasse 4 (Podkramarska). W XVIII wieku wiodąca szkoła w szkolnictwie elementarnym, 10 XI 1817 połączona z [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], tworząc [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]]. {{author: ML}} <br /><br /> | '''SZKOŁA MARIACKA.''' Założona przy [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP), z siedzibą na terenie probostwa pierwsza wzmianka z 1350 roku. Początkowo nauczano śpiewu kościelnego (nauczycielem był dzwonnik) i liturgii. Wyższy poziom organizacji osiągnęła przed rokiem 1383, kiedy wzmiankowano jej pierwszego rektora Johann Trutenow. O obsadzie stanowisk w szkole decydowali Krzyżacy, do których należał patronat nad kościołem NMP, w 1427 – mocą specjalnego przywileju wielkiego mistrza Paula von Russdorfa – nadawanie nominacji przeszło na Radę Miejską. W 1434 rektorem był mistrz (magister) Stefan, w 1444 mistrz Konrad Bock. W 1581 roku otrzymała nową siedzibę w renesansowym budynku przy Brotbänkengasse 2 (ul. Chlebnicka). Po 1712 budynek ten połączono z Nowym Domem Ławy przy Langer Markt 42 (Długi Targ), przenosząc szkołę do budynku przy Pfarrhof (nie istnieje), róg Kleine Krämergasse 4 (Podkramarska). W XVIII wieku wiodąca szkoła w szkolnictwie elementarnym, 10 XI 1817 połączona z [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], tworząc [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]]. {{author: ML}} <br /><br /> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
Wersja z 11:25, 16 wrz 2020
SZKOŁA MARIACKA. Założona przy kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP), z siedzibą na terenie probostwa pierwsza wzmianka z 1350 roku. Początkowo nauczano śpiewu kościelnego (nauczycielem był dzwonnik) i liturgii. Wyższy poziom organizacji osiągnęła przed rokiem 1383, kiedy wzmiankowano jej pierwszego rektora Johann Trutenow. O obsadzie stanowisk w szkole decydowali Krzyżacy, do których należał patronat nad kościołem NMP, w 1427 – mocą specjalnego przywileju wielkiego mistrza Paula von Russdorfa – nadawanie nominacji przeszło na Radę Miejską. W 1434 rektorem był mistrz (magister) Stefan, w 1444 mistrz Konrad Bock. W 1581 roku otrzymała nową siedzibę w renesansowym budynku przy Brotbänkengasse 2 (ul. Chlebnicka). Po 1712 budynek ten połączono z Nowym Domem Ławy przy Langer Markt 42 (Długi Targ), przenosząc szkołę do budynku przy Pfarrhof (nie istnieje), róg Kleine Krämergasse 4 (Podkramarska). W XVIII wieku wiodąca szkoła w szkolnictwie elementarnym, 10 XI 1817 połączona z Gimnazjum Akademickim, tworząc Gimnazjum Miejskie.
| 1539–1540 | Andreas Aurifaber |
| 1545 | Tesmarus |
| 1551 | Ignatius Schulz |
| 1553 | Menius |
| 1557–1565 | Martin Pretor |
| 1566–1569 | Michael Hecht |
| 1569–1602 | Valentinus Schreck |
| 1603–1629 | Johann Martinus |
| 1629–1648 | Nicolaus Rudovius |
| 1648–1671 | Jakob Zetzkius |
| 1672–1678 | Friedrich Wagner |
| 1678–1707 | Johannes Krieg |
| 1707–1738 | Daniel Colbe |
| 1738–1755 | Bernhard Ludolph Kemna |
| 1756–1762 | Johann Gerber |
| 1762–1780 | Michael Mündel |
| 1780 | Samuel Friedrich Unselt |
| 1780–1786 | Samuel Gottlieb Weickhmann |
| 1786–1792 | Heinrich Eduard |
| 1793 | Michael Baumann |
| 1795–1804 | Johann Jakob Czolbe |
| 1806 | Gottfried Heinrich Pobowski |
| 1807–1809 | Georg Wilhelm Cosack |
| 1810–1817 | Friedrich Theodor Kniewel |
