BRAMA KOTWICZNIKÓW

[[File:Most_Krowi.jpg|thumb|Baszta Kotwiczników i [[MOST KROWI| Most Krowi]], 1856, akwarela 1857 wedle rysunku [[RANDT AUGUST LOBEGOTT| Augusta Lobegotta Randta]]]]

[[File:Most_Krowi.jpg|thumb|Baszta Kotwiczników i [[MOST KROWI| Most Krowi]], 1856, akwarela 1857 wedle rysunku [[RANDT AUGUST LOBEGOTT| Augusta Lobegotta Randta]]]]

[[File:Baszta Kotwiczników, widok od strony Motławy, 1926.JPG|thumb|Baszta Kotwiczników, widok od strony Motławy, 1926 ]]

[[File:Baszta Kotwiczników, widok od strony Motławy, 1926.JPG|thumb|Baszta Kotwiczników, widok od strony Motławy, 1926 ]]

[[File:Brama_Kotwiczników.jpg|thumb|Baszta Kotwiczników, widok od strony zachodniej, 2012]]

[[File:Brama_Kotwiczników.jpg|thumb|Baszta Kotwiczników, widok od strony zachodniej, 2012]]

'''BRAMA KOTWICZNIKÓW''', lądowa, w południowo-wschodnim narożniku [[MURY OBRONNE | murów obronnych]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]], zamykająca od południa pierwotną ul. Kotwiczników. Wzmiankowana w roku 1378. Jej zadaniem była ochrona drogi prowadzącej do stoczni na [[LASTADIA | Lastadii]]. Do końca XIV wieku stanowiła jedynie furtę w murze obronnym, w początku XV wieku wzmocnioną potężną kwadratową basztą, liczącą w rzucie około 10 × 10 m i o grubości murów do 2,5 m. Rozmiary baszty wskazują, że projektowano ją jako znacznie wyższą, czego nie zrealizowano. Zadaniem baszty była również ochrona południowo-wschodniego narożnika murów obronnych. Od 2. połowy XVI wieku do XIX wieku baszta pełniła funkcję więzienia ([[MATERN GEORG i SIMON | Maternowie]]), w latach 40. XIX wieku strażnicy strażackiej i magazynu oleju do lamp ulicznych, od roku 1865 głównego aresztu policyjnego Głównego Miasta. Jako jedyna z bram lądowych Głównego Miasta nie miała przedbramia. W 1575 przebudowana przez Paula van den Dorne uzyskała nowożytne renesansowe formy, podwyższony znacznie dach w każdej z połaci zyskał lukarnę (okienko dachowe wystawione ponad połać dachu), wierzchołek dachu zwieńczono ozdobnym kominem. Bramę rozebrano w roku 1821, basztę rozbudowywano, kilkakrotnie zmieniała swoją funkcję (m.in. stała się siedzibą schroniska dla dziewcząt). W roku 1945 poważnie uszkodzona, pozostały z niej wyłącznie mury obwodowe dolnych kondygnacji. Zniszczeniu uległa także sąsiednia zabudowa wzdłuż wschodniej pierzei ul. Kotwiczników oraz późniejsze dobudówki z 2. połowy XIX wieku, dzięki czemu baszta odzyskała pierwotną formę. Odbudowana w latach 1968–1970 w formach z okresu XVI-wiecznej przebudowy. Obecnie siedziba Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. {{author: GS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]

'''BRAMA KOTWICZNIKÓW''', lądowa, w południowo-wschodnim narożniku [[MURY OBRONNE | murów obronnych]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]], zamykająca od południa pierwotną ul. Kotwiczników. Wzmiankowana w roku 1378. Jej zadaniem była ochrona drogi prowadzącej do stoczni na [[LASTADIA | Lastadii]]. Do końca XIV wieku stanowiła jedynie furtę w murze obronnym, w początku XV wieku wzmocnioną potężną kwadratową basztą, liczącą w rzucie około 10 × 10 m i o grubości murów do 2,5 m. Rozmiary baszty wskazują, że projektowano ją jako znacznie wyższą, czego nie zrealizowano. Zadaniem baszty była również ochrona południowo-wschodniego narożnika murów obronnych. Od 2. połowy XVI wieku do XIX wieku baszta pełniła funkcję więzienia ([[MATERN GEORG i SIMON | Maternowie]]), w latach 40. XIX wieku strażnicy strażackiej i magazynu oleju do lamp ulicznych, od roku 1865 głównego aresztu policyjnego Głównego Miasta. Jako jedyna z bram lądowych Głównego Miasta nie miała przedbramia. W 1575 przebudowana przez Paula van den Dorne uzyskała nowożytne renesansowe formy, podwyższony znacznie dach w każdej z połaci zyskał lukarnę (okienko dachowe wystawione ponad połać dachu), wierzchołek dachu zwieńczono ozdobnym kominem. Bramę rozebrano w roku 1821, basztę rozbudowywano, kilkakrotnie zmieniała swoją funkcję (m.in. stała się siedzibą schroniska dla dziewcząt). W roku 1945 poważnie uszkodzona, pozostały z niej wyłącznie mury obwodowe dolnych kondygnacji. Zniszczeniu uległa także sąsiednia zabudowa wzdłuż wschodniej pierzei ul. Kotwiczników oraz późniejsze dobudówki z 2. połowy XIX wieku, dzięki czemu baszta odzyskała pierwotną formę. Odbudowana w latach 1968–1970 w formach z okresu XVI-wiecznej przebudowy. Obecnie siedziba Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. {{author: GS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]