CLAUSEN BENEDICT, złotnik
(wstawienie ilustracji (e-mail z 31.01.2019)) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Benedict_Clausen.jpg|thumb|Benedict Clausen, kufel z królową Saby, srebro, koniec XVII wieku]] | [[File:2_Benedict_Clausen.jpg|thumb|Benedict Clausen, kufel z królową Saby, srebro, koniec XVII wieku]] | ||
| − | '''BENEDICT CLAUSEN''' (Clauss | + | '''BENEDICT CLAUSEN''' (Clauss, Claußen, Clauß) (ochrzczony 11 X 1644 Norymberga – 3 X 1709 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Johann Clauß i Helmy, wdowy po złotniku Andreasie Strauben. Od 1672 roku był czeladnikiem w warsztacie Henninga Probsta w Gdańsku. Pracę mistrzowską wykonał u Gottfrieda Schmiedta w 1676 roku. [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | Obywatelstwo Gdańska]] otrzymał 21 VI 1677. Funkcję starszego gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w latach: 1690, 1695 i 1707. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: [[SCHLAUBITZ NATHANIEL | Nathanael Schlaubitz]], [[ÖRNSTER SIEGFRIED | Siegfried Örnster]], Ephraim Eckholt (Eckholtz), Andreas Schwenck II (28 XI 1659 – 23 VI 1723), [[DETLOFF NATHANAEL | Nathanael Detloff]], Johann Heinrich Hudtmacher, Abraham Tryboll (Trybol, Tribull; 1672 Gdańsk - 26 V 1717), Gotfried Winholdt (Wienholdt, Wihnhold, Wünholt; 1665 – 18 IX 1709). Naukę w jego warsztacie ukończyli (oprócz synów) zapisany w 1697 Gottlieb Unger (Ungger; 24 II 1682 Gdańsk – 15 X 1721) oraz Gergen Tönniges (1698). Czeladnikami byli Gotfried Winholdt, Abraham Trybol i Georg Jantzen (1669 [[ZAROŚLAK | Zaroślak]] – 11 XI 1701).<br/><br/> |
| + | Miał pięciu synów: Johanna Jakoba, Benedicta, Salomona, Johanna Carla i Gottlieba, którzy kształcili się w warsztacie ojca. Benedict (nauka zakończona dyplomem w 1686), Salomon (1691) i Johann Carl (1710) uzyskali tytuły mistrzowskie. Został pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] w Gdańsku. <br/><br/> | ||
Używał znaków warsztatowych z monogramem BC i kropką w polach o dekoracyjnym obrysie. Z jego dorobku zachowały się głównie sprzęty świeckie: puchar w kształcie okrętu (Ermitaż w Petersburgu), a także okazałe kufle ze scenami biblijnymi i charakterystycznymi dla tego warsztatu epizodami z historii antycznej. Spośród nielicznych zabytków sakralnych wskazać można aplikację na obraz ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku). <br/><br/> | Używał znaków warsztatowych z monogramem BC i kropką w polach o dekoracyjnym obrysie. Z jego dorobku zachowały się głównie sprzęty świeckie: puchar w kształcie okrętu (Ermitaż w Petersburgu), a także okazałe kufle ze scenami biblijnymi i charakterystycznymi dla tego warsztatu epizodami z historii antycznej. Spośród nielicznych zabytków sakralnych wskazać można aplikację na obraz ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku). <br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:29, 4 lis 2019
BENEDICT CLAUSEN (Clauss, Claußen, Clauß) (ochrzczony 11 X 1644 Norymberga – 3 X 1709 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Johann Clauß i Helmy, wdowy po złotniku Andreasie Strauben. Od 1672 roku był czeladnikiem w warsztacie Henninga Probsta w Gdańsku. Pracę mistrzowską wykonał u Gottfrieda Schmiedta w 1676 roku. Obywatelstwo Gdańska otrzymał 21 VI 1677. Funkcję starszego gdańskiego cechu złotników pełnił w latach: 1690, 1695 i 1707. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Nathanael Schlaubitz, Siegfried Örnster, Ephraim Eckholt (Eckholtz), Andreas Schwenck II (28 XI 1659 – 23 VI 1723), Nathanael Detloff, Johann Heinrich Hudtmacher, Abraham Tryboll (Trybol, Tribull; 1672 Gdańsk - 26 V 1717), Gotfried Winholdt (Wienholdt, Wihnhold, Wünholt; 1665 – 18 IX 1709). Naukę w jego warsztacie ukończyli (oprócz synów) zapisany w 1697 Gottlieb Unger (Ungger; 24 II 1682 Gdańsk – 15 X 1721) oraz Gergen Tönniges (1698). Czeladnikami byli Gotfried Winholdt, Abraham Trybol i Georg Jantzen (1669 Zaroślak – 11 XI 1701).
Miał pięciu synów: Johanna Jakoba, Benedicta, Salomona, Johanna Carla i Gottlieba, którzy kształcili się w warsztacie ojca. Benedict (nauka zakończona dyplomem w 1686), Salomon (1691) i Johann Carl (1710) uzyskali tytuły mistrzowskie. Został pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Gdańsku.
Używał znaków warsztatowych z monogramem BC i kropką w polach o dekoracyjnym obrysie. Z jego dorobku zachowały się głównie sprzęty świeckie: puchar w kształcie okrętu (Ermitaż w Petersburgu), a także okazałe kufle ze scenami biblijnymi i charakterystycznymi dla tego warsztatu epizodami z historii antycznej. Spośród nielicznych zabytków sakralnych wskazać można aplikację na obraz ( Muzeum Narodowe w Gdańsku).
Zob. też złotnictwo.
