KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO
Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Kościół_Najświętszej_Maryi_Panny_Królowej_Różańca_Świętego.JPG|thumb|Wieża kościoła Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego, widok od strony północnej, 2011]] | [[File:Kościół_Najświętszej_Maryi_Panny_Królowej_Różańca_Świętego.JPG|thumb|Wieża kościoła Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego, widok od strony północnej, 2011]] | ||
− | '''KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO''', Przymorze, plac Najświętszej Maryi Panny 1. Na fali popaździernikowej odwilży podejmowano od 1957 roku starania o utworzenie parafii katolickiej dla nowej | + | '''KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO''', Przymorze, plac Najświętszej Maryi Panny 1. Na fali popaździernikowej odwilży podejmowano od 1957 roku starania o utworzenie parafii katolickiej dla nowej dzielnicy Przymorze. Jednostkę parafialną powołano w 1958, wybudowano na obecnym placu Najświętszej Maryi Panny (wówczas z adresem: Zwycięzców 19) murowaną, tymczasową kaplicę. Kościół docelowy, według projektu inż. arch. [[TARASZKIEWICZ LEOPOLD WITOLD | Leopolda Taraszkiewicza]], na skutek oporu władz wzniesiono dopiero po kolejnym politycznym przesileniu, po [[GRUDZIEŃ 1970 | Grudniu 1970]]. Prace trwały w latach 1972–1976, za zarządu szczególnie zasłużonego dla parafii ks. Jana Majdera.<br/><br/> |
+ | Była to pierwsza w Gdańsku świątynia dwukondygnacyjna (jednocześnie dwa kościoły, górny i dolny, taki model zabudowy stosowano ze względu na liczbę mieszkańców osiedla oraz trudności w uzyskiwaniu kolejnych zezwoleń na budowę), a przy tym jeden z największych od podstaw zbudowanych kościołów w Polsce powojennej. Kościół dolny wraz z kompleksem przyległych doń salek katechetycznych poświęcono już w grudniu 1972, górny – w 1976 (w obu wypadkach przez [[KACZMAREK LECH | bp. Lecha Kaczmarka]]). 83-metrowa, osobno stojąca (od północno-zachodniej strony kościoła) wieża-latarnia, na której budowę ówczesne władze – ze względu na jej imponującą wysokość – nie chciały wyrazić zgody, została ukończona w roku 1979 (po wyborze Karola Wojtyły na papieża). Zawisły na niej trzy dzwony: Maryja, Piotr i Wojciech.<br/><br/> | ||
+ | Uroczystej konsekracji całego kościoła dokonał w 1992 [[GOCŁOWSKI TADEUSZ | abp Tadeusz Gocłowski]]. Parafia, po wydzieleniu w 1988 parafii pod wezwaniem św. Brata Alberta oraz w 1990 parafii pod wezwaniem św. Józefa, obejmuje obecnie Małe Przymorze, obszar od torów kolejowych po ul. Chłopską. Świątynia, popularnie nazywana okrąglakiem (lub – żartobliwie – gazownią), faktycznie zbudowana została na planie elipsy. W kościele górnym w prezbiterium od strony zachodniej znajduje się drewniana figura Chrystusa Uwielbionego umieszczona nad tabernakulum, w części południowej kaplica z ceramiczną figurą Matki Bożej Różańcowej autorstwa Janiny Karczewskiej, w części północnej kaplica chrzcielna z figurą św. Jana Chrzciciela oraz osobno – tryptyk poświęcony papieżowi Janowi Pawłowi II. Naprzeciwko prezbiterium znajduje się prospekt organowy z 40-głosowymi organami piszczałkowymi. Witraże okienne według projektu Kazimierza Kalkowskiego (o powierzchni ponad 500 m²) tworzą oryginalną Drogę Krzyżową wokół świątyni. W kościele dolnym w ołtarzu umieszczono kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, w tabernakulum ceramiczna płaskorzeźba autorstwa Anny Surajewskiej ''Ostatnia Wieczerza''. Znajduje się tu także krypta z grobem budowniczego kościoła, ks. Jana Majdera, oraz gobelin autorstwa Marii Jujki ''Gdańsk zawsze wierny''.<br/><br/> | ||
+ | Na zachód od kościoła wybudowano dom parafialny, w kompleksie duszpasterskim dom zakonny [[SERAFITKI | serafitek]]. Przy kościele działa blisko 30 różnych wspólnot, stowarzyszeń i organizacji kościelnych, w tym własna orkiestra parafialna i chór Magnificat. {{author: SK}} <br /><br /> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- |
Wersja z 10:58, 6 paź 2019
KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO, Przymorze, plac Najświętszej Maryi Panny 1. Na fali popaździernikowej odwilży podejmowano od 1957 roku starania o utworzenie parafii katolickiej dla nowej dzielnicy Przymorze. Jednostkę parafialną powołano w 1958, wybudowano na obecnym placu Najświętszej Maryi Panny (wówczas z adresem: Zwycięzców 19) murowaną, tymczasową kaplicę. Kościół docelowy, według projektu inż. arch. Leopolda Taraszkiewicza, na skutek oporu władz wzniesiono dopiero po kolejnym politycznym przesileniu, po Grudniu 1970. Prace trwały w latach 1972–1976, za zarządu szczególnie zasłużonego dla parafii ks. Jana Majdera.
Była to pierwsza w Gdańsku świątynia dwukondygnacyjna (jednocześnie dwa kościoły, górny i dolny, taki model zabudowy stosowano ze względu na liczbę mieszkańców osiedla oraz trudności w uzyskiwaniu kolejnych zezwoleń na budowę), a przy tym jeden z największych od podstaw zbudowanych kościołów w Polsce powojennej. Kościół dolny wraz z kompleksem przyległych doń salek katechetycznych poświęcono już w grudniu 1972, górny – w 1976 (w obu wypadkach przez bp. Lecha Kaczmarka). 83-metrowa, osobno stojąca (od północno-zachodniej strony kościoła) wieża-latarnia, na której budowę ówczesne władze – ze względu na jej imponującą wysokość – nie chciały wyrazić zgody, została ukończona w roku 1979 (po wyborze Karola Wojtyły na papieża). Zawisły na niej trzy dzwony: Maryja, Piotr i Wojciech.
Uroczystej konsekracji całego kościoła dokonał w 1992 abp Tadeusz Gocłowski. Parafia, po wydzieleniu w 1988 parafii pod wezwaniem św. Brata Alberta oraz w 1990 parafii pod wezwaniem św. Józefa, obejmuje obecnie Małe Przymorze, obszar od torów kolejowych po ul. Chłopską. Świątynia, popularnie nazywana okrąglakiem (lub – żartobliwie – gazownią), faktycznie zbudowana została na planie elipsy. W kościele górnym w prezbiterium od strony zachodniej znajduje się drewniana figura Chrystusa Uwielbionego umieszczona nad tabernakulum, w części południowej kaplica z ceramiczną figurą Matki Bożej Różańcowej autorstwa Janiny Karczewskiej, w części północnej kaplica chrzcielna z figurą św. Jana Chrzciciela oraz osobno – tryptyk poświęcony papieżowi Janowi Pawłowi II. Naprzeciwko prezbiterium znajduje się prospekt organowy z 40-głosowymi organami piszczałkowymi. Witraże okienne według projektu Kazimierza Kalkowskiego (o powierzchni ponad 500 m²) tworzą oryginalną Drogę Krzyżową wokół świątyni. W kościele dolnym w ołtarzu umieszczono kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, w tabernakulum ceramiczna płaskorzeźba autorstwa Anny Surajewskiej Ostatnia Wieczerza. Znajduje się tu także krypta z grobem budowniczego kościoła, ks. Jana Majdera, oraz gobelin autorstwa Marii Jujki Gdańsk zawsze wierny.
Na zachód od kościoła wybudowano dom parafialny, w kompleksie duszpasterskim dom zakonny serafitek. Przy kościele działa blisko 30 różnych wspólnot, stowarzyszeń i organizacji kościelnych, w tym własna orkiestra parafialna i chór Magnificat.
1958–1971 | ks. Roman Siudek (administrator) |
1971 – 25 II 1999 | ks. Jan Majder (do 1980 administrator) |
14 III 1999 – | ks. Andrzej Paździutko |