OGRÓD SCHAHNASJANA
(wstawienie ilustracji (e-mail z 4.10.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File:OGRÓD_SCHAHNASJANA.jpg|thumb|Rekonstrukcja wyglądu ogrodu w Johanna Stephana Schahnasjana wedle Hansa Reichowa]] | ||
| + | |||
'''OGRÓD SCHAHNASJANA''', przy restauracji, na posesji nr 125 w [[STARE SZKOTY | Starych Szkotach]] (po roku 1900 Radauneufer, po 1945 ul. Brzegi 25), na stoku Schusterberg (Szewska Góra). Powstał jako ogród przy restauracji na przełomie XVIII i XIX wieku. Z rozbudowanych, obsadzonych drzewami tarasów podziwiano panoramę Gdańska i Żuław. Założenie zniszczone w roku 1807 (w czasie wojen napoleońskich), odbudowane w latach 30. XIX wieku, własność kupca [[SCHAHNASJAN JOHANN STEPHAN | Johanna Stephana Schahnasjana]]. Miejsce chętnie odwiedzane przez gdańszczan, z płatnymi koncertami. Około 1840 roku staraniem [[TOWARZYSTWO UPIĘKSZANIA GDAŃSKA | Towarzystwa Upiększania Gdańska]] zrekonstruowano prowadzącą od strony [[ZAROŚLAK | Zaroślaka]] lipową aleję, na najwyższym tarasie wzniesiono neogotycki belweder widokowy. Miejsce podupadło w 2. połowie XIX w., w roku 1907 nosiło nazwę Schweitzergarten. Po I wojnie światowej zamknięte. Pozostały po nim geometryczne układy drzew, tarasy i łączące je schody. W 1927 Hans Reichow w pracy ''Alte bürgerliche Gartenkunst'' wykonał rysunkową rekonstrukcję założenia i nazwał je „Gdańskim Sanssouci”. Obecnie, mimo wyjątkowych walorów widokowych i ciągle jeszcze czytelnego układu przestrzennego (nieznacznie tylko zaburzonego przez nowe budynki), miejsce zapomniane. {{author: KR}}<br /><br /> | '''OGRÓD SCHAHNASJANA''', przy restauracji, na posesji nr 125 w [[STARE SZKOTY | Starych Szkotach]] (po roku 1900 Radauneufer, po 1945 ul. Brzegi 25), na stoku Schusterberg (Szewska Góra). Powstał jako ogród przy restauracji na przełomie XVIII i XIX wieku. Z rozbudowanych, obsadzonych drzewami tarasów podziwiano panoramę Gdańska i Żuław. Założenie zniszczone w roku 1807 (w czasie wojen napoleońskich), odbudowane w latach 30. XIX wieku, własność kupca [[SCHAHNASJAN JOHANN STEPHAN | Johanna Stephana Schahnasjana]]. Miejsce chętnie odwiedzane przez gdańszczan, z płatnymi koncertami. Około 1840 roku staraniem [[TOWARZYSTWO UPIĘKSZANIA GDAŃSKA | Towarzystwa Upiększania Gdańska]] zrekonstruowano prowadzącą od strony [[ZAROŚLAK | Zaroślaka]] lipową aleję, na najwyższym tarasie wzniesiono neogotycki belweder widokowy. Miejsce podupadło w 2. połowie XIX w., w roku 1907 nosiło nazwę Schweitzergarten. Po I wojnie światowej zamknięte. Pozostały po nim geometryczne układy drzew, tarasy i łączące je schody. W 1927 Hans Reichow w pracy ''Alte bürgerliche Gartenkunst'' wykonał rysunkową rekonstrukcję założenia i nazwał je „Gdańskim Sanssouci”. Obecnie, mimo wyjątkowych walorów widokowych i ciągle jeszcze czytelnego układu przestrzennego (nieznacznie tylko zaburzonego przez nowe budynki), miejsce zapomniane. {{author: KR}}<br /><br /> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
Wersja z 07:32, 4 paź 2019
OGRÓD SCHAHNASJANA, przy restauracji, na posesji nr 125 w Starych Szkotach (po roku 1900 Radauneufer, po 1945 ul. Brzegi 25), na stoku Schusterberg (Szewska Góra). Powstał jako ogród przy restauracji na przełomie XVIII i XIX wieku. Z rozbudowanych, obsadzonych drzewami tarasów podziwiano panoramę Gdańska i Żuław. Założenie zniszczone w roku 1807 (w czasie wojen napoleońskich), odbudowane w latach 30. XIX wieku, własność kupca Johanna Stephana Schahnasjana. Miejsce chętnie odwiedzane przez gdańszczan, z płatnymi koncertami. Około 1840 roku staraniem Towarzystwa Upiększania Gdańska zrekonstruowano prowadzącą od strony Zaroślaka lipową aleję, na najwyższym tarasie wzniesiono neogotycki belweder widokowy. Miejsce podupadło w 2. połowie XIX w., w roku 1907 nosiło nazwę Schweitzergarten. Po I wojnie światowej zamknięte. Pozostały po nim geometryczne układy drzew, tarasy i łączące je schody. W 1927 Hans Reichow w pracy Alte bürgerliche Gartenkunst wykonał rysunkową rekonstrukcję założenia i nazwał je „Gdańskim Sanssouci”. Obecnie, mimo wyjątkowych walorów widokowych i ciągle jeszcze czytelnego układu przestrzennego (nieznacznie tylko zaburzonego przez nowe budynki), miejsce zapomniane.
| 1843–1854 | J.S. Schahnasjan |
| 1869 | Friedrich Wilhelm Johannzen |
| 1874 | Carl Fischer |
| 1884–1908 | Otto Ruth (zm. 1908 lub 1913) |
| 1914–1939 | wdowa Susanna Ruth z domu Gehrke. |
