BEHREND PAUL GERHARD, profesor Technische Hochschule Danzig
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PAUL GERHARD BEHREND''' (24 V 1853 Wrzeszcz – 2 IV 1905 Wrzeszcz), naukowiec. Syn [[BEHREND HEINRICH THEODOR | Heinricha Theodora Behrenda]], ojciec [[BEHREND GERHARD | Gerharda Behrenda]]. Od roku 1863 uczył się w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], od 1866 w szkołach Genewy, Wiesbaden i Elbląga. Od 1872 studiował chemię na uniwersytecie w Heidelbergu i Lipsku, gdzie uzyskał w roku 1876 doktorat, w 1881 habilitację. Od 1882 roku profesor chemii rolniczej w Hohenheim | + | '''PAUL GERHARD BEHREND''' (24 V 1853 Wrzeszcz – 2 IV 1905 Wrzeszcz), naukowiec. Syn [[BEHREND HEINRICH THEODOR | Heinricha Theodora Behrenda]], ojciec [[BEHREND GERHARD | Gerharda Behrenda]]. Od roku 1863 uczył się w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], od 1866 w szkołach Genewy, Wiesbaden i Elbląga. Od 1872 studiował chemię na uniwersytecie w Heidelbergu i Lipsku, gdzie uzyskał w roku 1876 doktorat, w 1881 habilitację. Od 1882 roku profesor chemii rolniczej w Hohenheim koło Stuttgartu, od 1899 w Brunszwiku (Braunschweig).<br/><br/> |
W roku 1904 został powołany na stanowisko profesora chemii i gospodarki rolnej w [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Do czasu wyboru pierwszego rektora ([[MANGOLDT HANS von | Hansa von Mangoldta]]) zarządzał rektoratem tej uczelni. Opublikował m.in. rozprawę o angielskich doświadczeniach z nawożeniem obornikiem pól uprawnych ''Die Resultate der hauptsächlichsten in England von Lawes und Gilbert ausgeführten Felddüngungsversuche und ihre Bedeutung für die deutsche Landwirthschaft'' (Berlin 1881).<br/><br/> | W roku 1904 został powołany na stanowisko profesora chemii i gospodarki rolnej w [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Do czasu wyboru pierwszego rektora ([[MANGOLDT HANS von | Hansa von Mangoldta]]) zarządzał rektoratem tej uczelni. Opublikował m.in. rozprawę o angielskich doświadczeniach z nawożeniem obornikiem pól uprawnych ''Die Resultate der hauptsächlichsten in England von Lawes und Gilbert ausgeführten Felddüngungsversuche und ihre Bedeutung für die deutsche Landwirthschaft'' (Berlin 1881).<br/><br/> | ||
Podczas pracy w Gdańsku mieszkał z rodziną w Gdańsku-Wrzeszczu, w wynajętym apartamencie przy Hauptstrasse 50 (al. Grunwaldzka), naprzeciw dawnej letniej willi dziadka Wilhelma Michaela Theodora przy Hauptstrasse 126 (wówczas nr 92). Podczas pobytu w Berlinie 26 XII 1904 doznał wylewu krwi do mózgu, przewieziony do Gdańska, zmarł w szpitalu. Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela ([[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK| cmentarze na terenie Śródmieścia. Zaroślak]]). Od 10 III 1887, po ślubie w Kokoszkach, żonaty był z kuzynką Anną (18 VII 1862 – 24 II 1940 Sopot ), córką Justusa Heinricha von Rümker (1832 –1910), właściciela majątku w Kokoszkach. Po śmierci męża zamieszkała przy Hansaplatz 3 (ul. Wały Piastowskie), następnie u syna w Sopocie w willi przy Wäldchenstrasse 48 (ul. Bolesława Chrobrego).<br/><br/> | Podczas pracy w Gdańsku mieszkał z rodziną w Gdańsku-Wrzeszczu, w wynajętym apartamencie przy Hauptstrasse 50 (al. Grunwaldzka), naprzeciw dawnej letniej willi dziadka Wilhelma Michaela Theodora przy Hauptstrasse 126 (wówczas nr 92). Podczas pobytu w Berlinie 26 XII 1904 doznał wylewu krwi do mózgu, przewieziony do Gdańska, zmarł w szpitalu. Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela ([[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK| cmentarze na terenie Śródmieścia. Zaroślak]]). Od 10 III 1887, po ślubie w Kokoszkach, żonaty był z kuzynką Anną (18 VII 1862 – 24 II 1940 Sopot ), córką Justusa Heinricha von Rümker (1832 –1910), właściciela majątku w Kokoszkach. Po śmierci męża zamieszkała przy Hansaplatz 3 (ul. Wały Piastowskie), następnie u syna w Sopocie w willi przy Wäldchenstrasse 48 (ul. Bolesława Chrobrego).<br/><br/> | ||
| − | Miał synów Heinza (22 VI 1888 Hohenheim – 23 X 1914), agronoma, porucznika poległego podczas I wojny światowej koło Lille we Flandrii i Gerharda (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weissenhaus/ Holstein), po adopcji w 1909 przez Leopolda von Grassa, Gerharda Behrend von Grass, w latach 1917-1945 właściciela dóbr kłanińsko-starzyńskich w powiecie puckim. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Miał synów Heinza (22 VI 1888 Hohenheim – 23 X 1914), agronoma, porucznika poległego podczas I wojny światowej koło Lille we Flandrii i Gerharda (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weissenhaus/ Holsztyn (Holstein)), po adopcji w 1909 przez Leopolda von Grassa, Gerharda Behrend von Grass, w latach 1917-1945 właściciela dóbr kłanińsko-starzyńskich w powiecie puckim. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:39, 30 wrz 2019
PAUL GERHARD BEHREND (24 V 1853 Wrzeszcz – 2 IV 1905 Wrzeszcz), naukowiec. Syn Heinricha Theodora Behrenda, ojciec Gerharda Behrenda. Od roku 1863 uczył się w Gimnazjum Miejskim, od 1866 w szkołach Genewy, Wiesbaden i Elbląga. Od 1872 studiował chemię na uniwersytecie w Heidelbergu i Lipsku, gdzie uzyskał w roku 1876 doktorat, w 1881 habilitację. Od 1882 roku profesor chemii rolniczej w Hohenheim koło Stuttgartu, od 1899 w Brunszwiku (Braunschweig).
W roku 1904 został powołany na stanowisko profesora chemii i gospodarki rolnej w Technische Hochschule Danzig. Do czasu wyboru pierwszego rektora ( Hansa von Mangoldta) zarządzał rektoratem tej uczelni. Opublikował m.in. rozprawę o angielskich doświadczeniach z nawożeniem obornikiem pól uprawnych Die Resultate der hauptsächlichsten in England von Lawes und Gilbert ausgeführten Felddüngungsversuche und ihre Bedeutung für die deutsche Landwirthschaft (Berlin 1881).
Podczas pracy w Gdańsku mieszkał z rodziną w Gdańsku-Wrzeszczu, w wynajętym apartamencie przy Hauptstrasse 50 (al. Grunwaldzka), naprzeciw dawnej letniej willi dziadka Wilhelma Michaela Theodora przy Hauptstrasse 126 (wówczas nr 92). Podczas pobytu w Berlinie 26 XII 1904 doznał wylewu krwi do mózgu, przewieziony do Gdańska, zmarł w szpitalu. Pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu Zbawiciela ( cmentarze na terenie Śródmieścia. Zaroślak). Od 10 III 1887, po ślubie w Kokoszkach, żonaty był z kuzynką Anną (18 VII 1862 – 24 II 1940 Sopot ), córką Justusa Heinricha von Rümker (1832 –1910), właściciela majątku w Kokoszkach. Po śmierci męża zamieszkała przy Hansaplatz 3 (ul. Wały Piastowskie), następnie u syna w Sopocie w willi przy Wäldchenstrasse 48 (ul. Bolesława Chrobrego).
Miał synów Heinza (22 VI 1888 Hohenheim – 23 X 1914), agronoma, porucznika poległego podczas I wojny światowej koło Lille we Flandrii i Gerharda (11 III 1891 Hohenheim – 16 VII 1975 Weissenhaus/ Holsztyn (Holstein)), po adopcji w 1909 przez Leopolda von Grassa, Gerharda Behrend von Grass, w latach 1917-1945 właściciela dóbr kłanińsko-starzyńskich w powiecie puckim.
