ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW''' (Fideikommiss für die Uphagensche Familie), zarejestrowany sądownie 23 X 1789, funkcjonujący od 1803 roku, utworzony przez [[UPHAGEN JOHANN | Johanna Uphagena]] w celu uczczenia pamięci rodziców: Petera Uphagena i Elisabeth Uphagen z domu Forret, mający sprawować opiekę nad majątkiem rodzinnym. Związku nie wolno było przenieść do innego miasta. Zarządcy przysługiwało prawo do zamieszkiwania kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) i użytkowania całego wyposażenia, jednak bez dokonywania zmian w wystroju domu. Dopóki żyli spadkobiercy, dom miał pozostać w rodzinie. Po wygaśnięciu wszelkich potomków w linii męskiej i żeńskiej kamienica przy Langgasse (ul. Długa) miała przypaść wraz z całym wyposażeniem [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwu Przyrodniczemu]], pod warunkiem, że przeniesie ono tam swoją siedzibę i zamieszka w niej kustosz zbiorów. Pozostałe nieruchomości położone w mieście (w tym kamieniczka przy Brotbänkengasse 705 (ul. Chlebnicka 38) i 50% udziałów w willi przy Langgarten 201 (ul. Długie Ogrody 47)) po spieniężeniu miały posłużyć do założenia domu połogowego dla ubogich i upadłych niewiast oraz utworzenia instytutu dla położnych. Kwoty uzyskane ze sprzedaży dóbr podmiejskich miały posłużyć do utworzenia fundacji dla ubogich dziewcząt z obu ewangelickich konfesji. Terminy dwóch corocznych spotkań i wypłaty dywidendy od kapitałów ulokowanych m.in. w Anglii ustalono na 22 stycznia (na pamiątkę śmierci Petera, w salonie kamienicy przy Langgasse 12) i 17 lipca (dla upamiętnienia śmierci Elisabeth Uphagen, w posiadłości podmiejskiej). Spadkobiercą Johanna Uphagena został jego młodszy brat [[UPHAGEN CARL HEINRICH | Carl Heinrich]] (1738–1804). Po nim pieczę nad majątkiem, dziedziczonym w drodze majoratu, objął bratanek [[UPHAGEN JOHANN CARL ERNST | Johann Uphagen]] (7 X 1777 – 16 VI 1843), kolejnymi spadkobiercami byli: [[UPHAGEN CARL WILHELM | Carl Wilhelm Uphagen]] (1803–1878), Moritz Uphagen (1834–1890), Hans Uphagen (1863–1909) i Hans Eugen Horst Uphagen (1906–1944). W 1803 roku, po śmierci Johanna Uphagena, sporządzono rękopiśmienny spis jego księgozbioru (zachowany w [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Naukowej Bibliotece Gdańskiej]] (PAN BG)). W roku 1846 fundacja zaoferowała owe zbiory [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]], do przekazania w depozyt doszło w 1879 (obecnie w PAN BG, z odrębnymi numerami katalogowymi: „uph”). Po przekazaniu władzom Gdańska w 1909 kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) na muzeum wnętrz mieszczańskich ([[MUZEUM DOM UPHAGENA | Dom Uphagena]]), zgodnie z umową, do roku 1944 rodzina odbywała tu 22 stycznia coroczne spotkania, obecnie tradycję dorocznych spotkań w tym dniu kontynuuje Stowarzyszenie Konsulów Honorowych, również mające swą siedzibę w Domu Uphagena. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | + | '''ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW''' (Fideikommiss für die Uphagensche Familie), zarejestrowany sądownie 23 X 1789, funkcjonujący od 1803 roku, utworzony przez [[UPHAGEN JOHANN | Johanna Uphagena]] w celu uczczenia pamięci rodziców: Petera Uphagena i Elisabeth Uphagen z domu Forret, mający sprawować opiekę nad majątkiem rodzinnym. Związku nie wolno było przenieść do innego miasta. Zarządcy przysługiwało prawo do zamieszkiwania kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) i użytkowania całego wyposażenia, jednak bez dokonywania zmian w wystroju domu. Dopóki żyli spadkobiercy, dom miał pozostać w rodzinie. Po wygaśnięciu wszelkich potomków w linii męskiej i żeńskiej kamienica przy Langgasse (ul. Długa) miała przypaść wraz z całym wyposażeniem [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwu Przyrodniczemu]], pod warunkiem, że przeniesie ono tam swoją siedzibę i zamieszka w niej kustosz zbiorów. Pozostałe nieruchomości położone w mieście (w tym kamieniczka przy Brotbänkengasse 705 (ul. Chlebnicka 38) i 50% udziałów w willi przy Langgarten 201 (ul. Długie Ogrody 47)) po spieniężeniu miały posłużyć do założenia domu połogowego dla ubogich i upadłych niewiast oraz utworzenia instytutu dla położnych. Kwoty uzyskane ze sprzedaży dóbr podmiejskich miały posłużyć do utworzenia fundacji dla ubogich dziewcząt z obu ewangelickich konfesji. Terminy dwóch corocznych spotkań i wypłaty dywidendy od kapitałów ulokowanych m.in. w Anglii ustalono na 22 stycznia (na pamiątkę śmierci Petera, w salonie kamienicy przy Langgasse 12) i 17 lipca (dla upamiętnienia śmierci Elisabeth Uphagen, w posiadłości podmiejskiej).<br/><br/> |
| + | Spadkobiercą Johanna Uphagena został jego młodszy brat [[UPHAGEN CARL HEINRICH | Carl Heinrich]] (1738–1804). Po nim pieczę nad majątkiem, dziedziczonym w drodze majoratu, objął bratanek [[UPHAGEN JOHANN CARL ERNST | Johann Uphagen]] (7 X 1777 – 16 VI 1843), kolejnymi spadkobiercami byli: [[UPHAGEN CARL WILHELM | Carl Wilhelm Uphagen]] (1803–1878), Moritz Uphagen (1834–1890), Hans Uphagen (1863–1909) i Hans Eugen Horst Uphagen (1906–1944). W 1803 roku, po śmierci Johanna Uphagena, sporządzono rękopiśmienny spis jego księgozbioru (zachowany w [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Naukowej Bibliotece Gdańskiej]] (PAN BG)). W roku 1846 fundacja zaoferowała owe zbiory [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]], do przekazania w depozyt doszło w 1879 (obecnie w PAN BG, z odrębnymi numerami katalogowymi: „uph”). Po przekazaniu władzom Gdańska w 1909 kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) na muzeum wnętrz mieszczańskich ([[MUZEUM DOM UPHAGENA | Dom Uphagena]]), zgodnie z umową, do roku 1944 rodzina odbywała tu 22 stycznia coroczne spotkania, obecnie tradycję dorocznych spotkań w tym dniu kontynuuje Stowarzyszenie Konsulów Honorowych, również mające swą siedzibę w Domu Uphagena. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 16:40, 27 sie 2019
ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW (Fideikommiss für die Uphagensche Familie), zarejestrowany sądownie 23 X 1789, funkcjonujący od 1803 roku, utworzony przez Johanna Uphagena w celu uczczenia pamięci rodziców: Petera Uphagena i Elisabeth Uphagen z domu Forret, mający sprawować opiekę nad majątkiem rodzinnym. Związku nie wolno było przenieść do innego miasta. Zarządcy przysługiwało prawo do zamieszkiwania kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) i użytkowania całego wyposażenia, jednak bez dokonywania zmian w wystroju domu. Dopóki żyli spadkobiercy, dom miał pozostać w rodzinie. Po wygaśnięciu wszelkich potomków w linii męskiej i żeńskiej kamienica przy Langgasse (ul. Długa) miała przypaść wraz z całym wyposażeniem Towarzystwu Przyrodniczemu, pod warunkiem, że przeniesie ono tam swoją siedzibę i zamieszka w niej kustosz zbiorów. Pozostałe nieruchomości położone w mieście (w tym kamieniczka przy Brotbänkengasse 705 (ul. Chlebnicka 38) i 50% udziałów w willi przy Langgarten 201 (ul. Długie Ogrody 47)) po spieniężeniu miały posłużyć do założenia domu połogowego dla ubogich i upadłych niewiast oraz utworzenia instytutu dla położnych. Kwoty uzyskane ze sprzedaży dóbr podmiejskich miały posłużyć do utworzenia fundacji dla ubogich dziewcząt z obu ewangelickich konfesji. Terminy dwóch corocznych spotkań i wypłaty dywidendy od kapitałów ulokowanych m.in. w Anglii ustalono na 22 stycznia (na pamiątkę śmierci Petera, w salonie kamienicy przy Langgasse 12) i 17 lipca (dla upamiętnienia śmierci Elisabeth Uphagen, w posiadłości podmiejskiej).
Spadkobiercą Johanna Uphagena został jego młodszy brat Carl Heinrich (1738–1804). Po nim pieczę nad majątkiem, dziedziczonym w drodze majoratu, objął bratanek Johann Uphagen (7 X 1777 – 16 VI 1843), kolejnymi spadkobiercami byli: Carl Wilhelm Uphagen (1803–1878), Moritz Uphagen (1834–1890), Hans Uphagen (1863–1909) i Hans Eugen Horst Uphagen (1906–1944). W 1803 roku, po śmierci Johanna Uphagena, sporządzono rękopiśmienny spis jego księgozbioru (zachowany w Polskiej Akademii Naukowej Bibliotece Gdańskiej (PAN BG)). W roku 1846 fundacja zaoferowała owe zbiory Bibliotece Miejskiej, do przekazania w depozyt doszło w 1879 (obecnie w PAN BG, z odrębnymi numerami katalogowymi: „uph”). Po przekazaniu władzom Gdańska w 1909 kamienicy przy Langgasse (ul. Długa 12, Dom Uphagena) na muzeum wnętrz mieszczańskich ( Dom Uphagena), zgodnie z umową, do roku 1944 rodzina odbywała tu 22 stycznia coroczne spotkania, obecnie tradycję dorocznych spotkań w tym dniu kontynuuje Stowarzyszenie Konsulów Honorowych, również mające swą siedzibę w Domu Uphagena.
