LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II
m |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Gmach szkoły Pestalozziego, lata 30. XX wieku. Od 1953 II Liceum Ogólnokształcące.JPG|thumb|Gmach szkoły im. Pestalozziego, lata 30. XX wieku. Od 1953 roku <br/> II Liceum Ogólnokształcące]] | [[File:Gmach szkoły Pestalozziego, lata 30. XX wieku. Od 1953 II Liceum Ogólnokształcące.JPG|thumb|Gmach szkoły im. Pestalozziego, lata 30. XX wieku. Od 1953 roku <br/> II Liceum Ogólnokształcące]] | ||
| − | '''II LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE im. Władysława Pniewskiego''', pierwsza średnia szkoła ogólnokształcąca na Wybrzeżu, do której organizacji przystąpiły władze polskie po II wojnie światowej. Organizacji podjął się 15 IV 1945 roku [[RYNDUCH ZBIGNIEW | Zbigniew Rynduch]], który został też jej pierwszym dyrektorem. Państwowe Gimnazjum i Liceum we Wrzeszczu rozpoczęło zajęcia od 16 maja (jako drugie, po [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącym]]). Utworzyli je przedwojenni pedagodzy oraz działacze Polonii. Pierwszą siedzibą szkoły był kompleks trzech budynków przy ul. Gołębiej, następnie placówkę przeniesiono na ul. Pniewskiego. 2 XII 1945 nastąpiło uroczyste poświęcenie szkoły i nadanie jej imienia [[PNIEWSKI WŁADYSŁAW | Władysława Pniewskiego]]. W pierwszym roku szkolnym (1945/1946) utworzono 22 klasy, w tym 15 klas gimnazjalnych i liceum oraz 7 klas semestralnych (tzw. ciągi skrócone – dla młodzieży, której edukację przerwała II wojna światowa), łącznie kształcąc 616 uczniów. Pierwszy egzamin dojrzałości przeprowadzono we wrześniu 1945 roku dla uczestników ciągów skróconych; była to jednocześnie pierwsza matura na Wybrzeżu po II wojnie światowej. W sierpniu 1953 roku zostało przeniesione z ul. Pniewskiego na ul. Pestalozziego 7/9 (do budynku przedwojennej [[SZKOŁA IM. PESTALOZZIEGO | Szkoły Pestalozziego]]) i połączone ze znajdującą się tu Szkołą Podstawową nr 17 w jednolitą szkołę jedenastoletnią Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. W latach 70. XX wieku utworzono pierwsze klasy profilowane; wyraźnie doinwestowano infrastrukturę (między innymi urządzono wiele gabinetów oraz zagospodarowano teren wokół szkoły). Obecnie szkoła oferuje naukę także w klasie dwujęzycznej – z wykładowym językiem niemieckim (przy współpracy z [[KONSULATY NIEMIECKIE W GDAŃSKU | Konsulatem RFN w Gdańsku]]); uczestniczy w wymianach międzynarodowych w ramach programu Sokrates-Comenius. <br/><br/> | + | '''II LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE im. Władysława Pniewskiego''', pierwsza średnia szkoła ogólnokształcąca na Wybrzeżu, do której organizacji przystąpiły władze polskie po II wojnie światowej. Organizacji podjął się 15 IV 1945 roku [[RYNDUCH ZBIGNIEW | Zbigniew Rynduch]], który został też jej pierwszym dyrektorem. Państwowe Gimnazjum i Liceum we Wrzeszczu rozpoczęło zajęcia od 16 maja (jako drugie, po [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącym]]). Utworzyli je przedwojenni pedagodzy oraz działacze Polonii. Pierwszą siedzibą szkoły był kompleks trzech budynków przy ul. Gołębiej, następnie placówkę przeniesiono na ul. Pniewskiego. 2 XII 1945 nastąpiło uroczyste poświęcenie szkoły i nadanie jej imienia [[PNIEWSKI WŁADYSŁAW | Władysława Pniewskiego]]. W pierwszym roku szkolnym (1945/1946) utworzono 22 klasy, w tym 15 klas gimnazjalnych i liceum oraz 7 klas semestralnych (tzw. ciągi skrócone – dla młodzieży, której edukację przerwała II wojna światowa), łącznie kształcąc 616 uczniów. Pierwszy egzamin dojrzałości przeprowadzono we wrześniu 1945 roku dla uczestników ciągów skróconych; była to jednocześnie pierwsza matura na Wybrzeżu po II wojnie światowej. W sierpniu 1953 roku zostało przeniesione z ul. Pniewskiego na ul. Pestalozziego 7/9 (do budynku przedwojennej [[SZKOŁA IM. PESTALOZZIEGO | Szkoły Pestalozziego]]) i połączone ze znajdującą się tu Szkołą Podstawową nr 17 w jednolitą szkołę jedenastoletnią Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. W latach 70. XX wieku utworzono pierwsze klasy profilowane; wyraźnie doinwestowano infrastrukturę (między innymi urządzono wiele gabinetów oraz zagospodarowano teren wokół szkoły). Obecnie szkoła oferuje naukę także w klasie dwujęzycznej – z wykładowym językiem niemieckim (przy współpracy z [[KONSULATY NIEMIECKIE W GDAŃSKU | Konsulatem RFN w Gdańsku]]); uczestniczy w wymianach międzynarodowych w ramach programu Sokrates-Comenius. W rankingu „Perspektywy 2018” szkoła zajęła pod względem poziomu nauczania IV miejsce w Gdańsku.<br/><br/> |
| − | Od 1976 roku przyznawana jest coroczna nagroda im. dr. Władysława Pniewskiego dla najlepszego absolwenta szkoły. Do absolwentów należą między innymi [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Jan Krzysztof Bielecki]], [[DANIELEWICZ GABRIELA | Gabriela Danielewicz]], [[KOZŁOWSKI JAN ANDRZEJ | Jan Kozłowski]], [[WOŁEK TOMASZ | Tomasz Wołek]]. Dyrektorem | + | Od 1976 roku przyznawana jest coroczna nagroda im. dr. Władysława Pniewskiego dla najlepszego absolwenta szkoły, której fundatorem jest Komitet Rodzicielski. Do absolwentów należą między innymi [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Jan Krzysztof Bielecki]], [[DANIELEWICZ GABRIELA | Gabriela Danielewicz]], [[KOZŁOWSKI JAN ANDRZEJ | Jan Kozłowski]], [[WOŁEK TOMASZ | Tomasz Wołek]], Piotr Świąc. Dyrektorem szkoły był między innymi [[NOCNY WALDEMAR | Waldemar Nocny]]. {{author: JWas}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 09:36, 11 lip 2019
II Liceum Ogólnokształcące
II LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE im. Władysława Pniewskiego, pierwsza średnia szkoła ogólnokształcąca na Wybrzeżu, do której organizacji przystąpiły władze polskie po II wojnie światowej. Organizacji podjął się 15 IV 1945 roku Zbigniew Rynduch, który został też jej pierwszym dyrektorem. Państwowe Gimnazjum i Liceum we Wrzeszczu rozpoczęło zajęcia od 16 maja (jako drugie, po V Liceum Ogólnokształcącym). Utworzyli je przedwojenni pedagodzy oraz działacze Polonii. Pierwszą siedzibą szkoły był kompleks trzech budynków przy ul. Gołębiej, następnie placówkę przeniesiono na ul. Pniewskiego. 2 XII 1945 nastąpiło uroczyste poświęcenie szkoły i nadanie jej imienia Władysława Pniewskiego. W pierwszym roku szkolnym (1945/1946) utworzono 22 klasy, w tym 15 klas gimnazjalnych i liceum oraz 7 klas semestralnych (tzw. ciągi skrócone – dla młodzieży, której edukację przerwała II wojna światowa), łącznie kształcąc 616 uczniów. Pierwszy egzamin dojrzałości przeprowadzono we wrześniu 1945 roku dla uczestników ciągów skróconych; była to jednocześnie pierwsza matura na Wybrzeżu po II wojnie światowej. W sierpniu 1953 roku zostało przeniesione z ul. Pniewskiego na ul. Pestalozziego 7/9 (do budynku przedwojennej Szkoły Pestalozziego) i połączone ze znajdującą się tu Szkołą Podstawową nr 17 w jednolitą szkołę jedenastoletnią Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. W latach 70. XX wieku utworzono pierwsze klasy profilowane; wyraźnie doinwestowano infrastrukturę (między innymi urządzono wiele gabinetów oraz zagospodarowano teren wokół szkoły). Obecnie szkoła oferuje naukę także w klasie dwujęzycznej – z wykładowym językiem niemieckim (przy współpracy z Konsulatem RFN w Gdańsku); uczestniczy w wymianach międzynarodowych w ramach programu Sokrates-Comenius. W rankingu „Perspektywy 2018” szkoła zajęła pod względem poziomu nauczania IV miejsce w Gdańsku.
Od 1976 roku przyznawana jest coroczna nagroda im. dr. Władysława Pniewskiego dla najlepszego absolwenta szkoły, której fundatorem jest Komitet Rodzicielski. Do absolwentów należą między innymi Jan Krzysztof Bielecki, Gabriela Danielewicz, Jan Kozłowski, Tomasz Wołek, Piotr Świąc. Dyrektorem szkoły był między innymi Waldemar Nocny.
