DREGIER ZBIGNIEW, koszykarz, olimpijczyk
m |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Dregier Zbigniew (w dolnym rzędzie, drugi od prawej), 1963.JPG|thumb|Zbigniew Dregier (w dolnym rzędzie, drugi od prawej), 1963]] | [[File:Dregier Zbigniew (w dolnym rzędzie, drugi od prawej), 1963.JPG|thumb|Zbigniew Dregier (w dolnym rzędzie, drugi od prawej), 1963]] | ||
| − | '''ZBIGNIEW DREGIER''' (ur. 17 VII 1935 Cumań, Ukraina), koszykarz. Absolwent gdańskiego Technikum Mechaniczno-Elektrycznego (technik elektryk; [[CENTRUM KSZTAŁCENIA USTAWICZNEGO | Centrum Kształcenia Ustawicznego]]). Zawodnik AZS Gdańsk (1951 1952–1955, brał z zespołem udział w II Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży ), Spójni Gdańsk (1955–1957, 1959–1960), CWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1957–1959, służba wojskowa), ► GKS Wybrzeże (1960–1970). 13 XII 1959, grając w Spójnią przeciwko Lechowi Poznań (80:96), zdobył 42 punkty, co było wypadkiem wcześniej nie notowanym w polskiej lidze. W barwach Wybrzeża w mecz w I lidze zadebiutował 5 XI 1960 w spotkaniu z Lechem Poznań (63:75, zdobył 14 punktów). W 1964 z zespołem zajął trzecie miejsce w I lidze, w 1970 wywalczył tytuł wicemistrzowski. Dyrygent zespołu, potrafiący przejąć na siebie funkcję egzekutora (np. 2 II 1968 w spotkaniu z AZS Poznań zdobył 31 punktów). W kwietniu 1956 „wzmocnił” zespół AZS Toruń w turnieju we Wrocławiu z udziałem Kolejarza (Lecha) Poznań (11 punktów); Wisły Kraków (22), reprezentacji Paryża (6). <br/><br/> | + | '''ZBIGNIEW DREGIER''' (ur. 17 VII 1935 Cumań, Ukraina), koszykarz. Absolwent gdańskiego Technikum Mechaniczno-Elektrycznego (technik elektryk; [[CENTRUM KSZTAŁCENIA USTAWICZNEGO | Centrum Kształcenia Ustawicznego]]). Zawodnik AZS Gdańsk (1951 1952–1955, brał z zespołem udział w II Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży ), Spójni Gdańsk (1955–1957, 1959–1960), CWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1957–1959, służba wojskowa), ► GKS Wybrzeże (1960–1970). 13 XII 1959, grając w Spójnią przeciwko Lechowi Poznań (80:96), zdobył 42 punkty, co było wypadkiem wcześniej nie notowanym w polskiej lidze. W barwach Wybrzeża w mecz w I lidze zadebiutował 5 XI 1960 w spotkaniu z Lechem Poznań (63:75, zdobył 14 punktów). W 1964 z zespołem zajął trzecie miejsce w I lidze, w 1970 wywalczył tytuł wicemistrzowski. Dyrygent zespołu, potrafiący przejąć na siebie funkcję egzekutora (np. 2 II 1968 w spotkaniu z AZS Poznań zdobył 31 punktów). W kwietniu 1956 „wzmocnił” zespół AZS Toruń w turnieju we Wrocławiu z udziałem Kolejarza (Lecha) Poznań (11 punktów); Wisły Kraków (22), reprezentacji Paryża (6). <br/><br/> |
| − | + | ||
| − | Uczestnik | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | Zawodnik AZS Gdańsk (1951–1955), Spójni Gdańsk (1955–1957, 1959–1960), CWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1957–1959, służba wojskowa), [[GDAŃSKI KLUB SPORTOWY WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże]] (1960–1970). W barwach tego ostatniego olimpijczyk z Rzymu (w roku 1960, reprezentacja Polski zajęła VII miejsce) i Tokio (w 1964, VI miejsce), czterokrotny uczestnik mistrzostw Europy (debiut w Stambule 1959 – VI miejsce polskiej drużyny). Poprowadził reprezentację Polski do wicemistrzostwa Europy we Wrocławiu w 1963 roku i dwukrotnie brązowego medalu mistrzostw Europy (Moskwa w 1965 i Helsinki w 1967). Uczestnik mistrzostw świata w Montevideo w 1967 roku (V miejsce polskiego zespołu). W latach 1956–1967 rozegrał 198 spotkań w reprezentacji Polski. Z zespołem GKS Wybrzeże wywalczył wicemistrzostwo kraju (1970). W roku 1963 wygrał plebiscyt [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] na 10 najlepszych sportowców województwa gdańskiego. Karierę w Polsce zakończył w roku 1972, wyjechał do Francji (gdzie mieszka obecnie), grał tam dalej w klubach niższych klas z Le Porter, Marlies i Ornoux, następnie trener. {{author: WSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 06:17, 2 lip 2019
,_1963.JPG)
ZBIGNIEW DREGIER (ur. 17 VII 1935 Cumań, Ukraina), koszykarz. Absolwent gdańskiego Technikum Mechaniczno-Elektrycznego (technik elektryk; Centrum Kształcenia Ustawicznego). Zawodnik AZS Gdańsk (1951 1952–1955, brał z zespołem udział w II Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży ), Spójni Gdańsk (1955–1957, 1959–1960), CWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1957–1959, służba wojskowa), ► GKS Wybrzeże (1960–1970). 13 XII 1959, grając w Spójnią przeciwko Lechowi Poznań (80:96), zdobył 42 punkty, co było wypadkiem wcześniej nie notowanym w polskiej lidze. W barwach Wybrzeża w mecz w I lidze zadebiutował 5 XI 1960 w spotkaniu z Lechem Poznań (63:75, zdobył 14 punktów). W 1964 z zespołem zajął trzecie miejsce w I lidze, w 1970 wywalczył tytuł wicemistrzowski. Dyrygent zespołu, potrafiący przejąć na siebie funkcję egzekutora (np. 2 II 1968 w spotkaniu z AZS Poznań zdobył 31 punktów). W kwietniu 1956 „wzmocnił” zespół AZS Toruń w turnieju we Wrocławiu z udziałem Kolejarza (Lecha) Poznań (11 punktów); Wisły Kraków (22), reprezentacji Paryża (6).
Zawodnik AZS Gdańsk (1951–1955), Spójni Gdańsk (1955–1957, 1959–1960), CWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1957–1959, służba wojskowa), GKS Wybrzeże (1960–1970). W barwach tego ostatniego olimpijczyk z Rzymu (w roku 1960, reprezentacja Polski zajęła VII miejsce) i Tokio (w 1964, VI miejsce), czterokrotny uczestnik mistrzostw Europy (debiut w Stambule 1959 – VI miejsce polskiej drużyny). Poprowadził reprezentację Polski do wicemistrzostwa Europy we Wrocławiu w 1963 roku i dwukrotnie brązowego medalu mistrzostw Europy (Moskwa w 1965 i Helsinki w 1967). Uczestnik mistrzostw świata w Montevideo w 1967 roku (V miejsce polskiego zespołu). W latach 1956–1967 rozegrał 198 spotkań w reprezentacji Polski. Z zespołem GKS Wybrzeże wywalczył wicemistrzostwo kraju (1970). W roku 1963 wygrał plebiscyt „Dziennika Bałtyckiego” na 10 najlepszych sportowców województwa gdańskiego. Karierę w Polsce zakończył w roku 1972, wyjechał do Francji (gdzie mieszka obecnie), grał tam dalej w klubach niższych klas z Le Porter, Marlies i Ornoux, następnie trener.
