MICHALSKI STANISŁAW, aktor
m |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Michalski Stanisław.jpg|thumb|Stanisław Michalski]] | [[File: Michalski Stanisław.jpg|thumb|Stanisław Michalski]] | ||
| − | '''STANISŁAW MICHALSKI''' (3 IX 1932 Wilno – 1 II 2011 Gdańsk), aktor, dyrektor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. W 1955 roku po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie został oddelegowany do pracy w Gdańsku i odtąd był związany z Teatrem Wybrzeże. Od debiutu w roku 1955 w ''Maturzystach'' Zdzisława Skowrońskiego i ''Huzarach'' Pierre’a Aristide’a Breala aż po ostatnią rolę Majordomusa w ''Balu manekinów'' (2010) zagrał na gdańskiej scenie około 200 ról. W 2005 obchodził jubileusz 50-lecia pracy scenicznej. Wysoko ceniony za role m.in. Agenta w ''Jonaszu i Błaźnie'' (reżyseria [[CYBULSKI ZBIGNIEW | Zbigniew Cybulski]], [[KOBIELA BOGUMIŁ | Bogumił Kobiela]]), Jamesa w ''Ladacznicy z zasadami'' (reżyseria [[HÜBNER ZYGMUNT | Zygmunt Hübner]]), Severina w ''Historii o miłosiernej'' (reżyseria Konrad Swinarski), tytułowego Otella (reżyseria Marek Okopiński), Ojca w ''Białym małżeństwie'' (reżyseria Ryszard Major), Czepca w ''Weselu'' i Cześnika w ''Zemście'' (reżyseria [[HEBANOWSKI STANISŁAW | Stanisław Hebanowski]]), Dantona w ''Sprawie Dantona'' (reżyseria [[WAJDA ANDRZEJ | Andrzej Wajda]], Maciej Karpiński), Moneya w ''Opowieściach Hollywoodu'' oraz Iwana Timofiejewicza w ''Bałałajkinie i spółce'' (reżyseria Kazimierz Kutz). Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, m.in. ''Dwaj ludzie z szafą'' (1958), ''Westerplatte'' (1967), ''Krajobraz po bitwie'' (1970), ''Potop'' (1974), ''Blaszany bębenek'' (1978), ''Człowiek z żelaza'' (1981), ''Na kłopoty Bednarski'' (1988), serial ''Rodzina zastępcza'' (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot. W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. Członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR), też [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W sierpniu 1980 roku w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. Członek prezydium Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatralnych i Filmowych – Związku Artystów Scen Polskich (SPATiF-ZASP), następnie Zarządu Głównego ZASP. W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, w 2006 [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]], a w 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Uprawiał sport. W roku 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej. {{author: MAJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''STANISŁAW MICHALSKI''' (3 IX 1932 Wilno – 1 II 2011 Gdańsk), aktor, dyrektor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. W 1955 roku po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie został oddelegowany do pracy w Gdańsku i odtąd był związany z Teatrem Wybrzeże. Od debiutu w roku 1955 w ''Maturzystach'' Zdzisława Skowrońskiego i ''Huzarach'' Pierre’a Aristide’a Breala aż po ostatnią rolę Majordomusa w ''Balu manekinów'' (2010) zagrał na gdańskiej scenie około 200 ról. W 2005 obchodził jubileusz 50-lecia pracy scenicznej. Wysoko ceniony za role m.in. Agenta w ''Jonaszu i Błaźnie'' (reżyseria [[CYBULSKI ZBIGNIEW | Zbigniew Cybulski]], [[KOBIELA BOGUMIŁ | Bogumił Kobiela]]), Jamesa w ''Ladacznicy z zasadami'' (reżyseria [[HÜBNER ZYGMUNT | Zygmunt Hübner]]), Severina w ''Historii o miłosiernej'' (reżyseria Konrad Swinarski), tytułowego Otella (reżyseria Marek Okopiński), Ojca w ''Białym małżeństwie'' (reżyseria Ryszard Major), Czepca w ''Weselu'' i Cześnika w ''Zemście'' (reżyseria [[HEBANOWSKI STANISŁAW | Stanisław Hebanowski]]), Dantona w ''Sprawie Dantona'' (reżyseria [[WAJDA ANDRZEJ | Andrzej Wajda]], Maciej Karpiński), Moneya w ''Opowieściach Hollywoodu'' oraz Iwana Timofiejewicza w ''Bałałajkinie i spółce'' (reżyseria Kazimierz Kutz). Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, m.in. ''Dwaj ludzie z szafą'' (1958), ''Westerplatte'' (1967), ''Krajobraz po bitwie'' (1970), ''Potop'' (1974), ''Blaszany bębenek'' (1978), ''Człowiek z żelaza'' (1981), ''Na kłopoty Bednarski'' (1988), serial ''Rodzina zastępcza'' (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot. W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. Członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR), też [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W sierpniu 1980 roku w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. W 1988 radny gdańskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Członek prezydium Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatralnych i Filmowych – Związku Artystów Scen Polskich (SPATiF-ZASP), następnie Zarządu Głównego ZASP. W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, w 2006 [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]], a w 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Uprawiał sport. W roku 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej. {{author: MAJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 08:20, 30 cze 2019
STANISŁAW MICHALSKI (3 IX 1932 Wilno – 1 II 2011 Gdańsk), aktor, dyrektor Teatru Wybrzeże. W 1955 roku po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie został oddelegowany do pracy w Gdańsku i odtąd był związany z Teatrem Wybrzeże. Od debiutu w roku 1955 w Maturzystach Zdzisława Skowrońskiego i Huzarach Pierre’a Aristide’a Breala aż po ostatnią rolę Majordomusa w Balu manekinów (2010) zagrał na gdańskiej scenie około 200 ról. W 2005 obchodził jubileusz 50-lecia pracy scenicznej. Wysoko ceniony za role m.in. Agenta w Jonaszu i Błaźnie (reżyseria Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela), Jamesa w Ladacznicy z zasadami (reżyseria Zygmunt Hübner), Severina w Historii o miłosiernej (reżyseria Konrad Swinarski), tytułowego Otella (reżyseria Marek Okopiński), Ojca w Białym małżeństwie (reżyseria Ryszard Major), Czepca w Weselu i Cześnika w Zemście (reżyseria Stanisław Hebanowski), Dantona w Sprawie Dantona (reżyseria Andrzej Wajda, Maciej Karpiński), Moneya w Opowieściach Hollywoodu oraz Iwana Timofiejewicza w Bałałajkinie i spółce (reżyseria Kazimierz Kutz). Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, m.in. Dwaj ludzie z szafą (1958), Westerplatte (1967), Krajobraz po bitwie (1970), Potop (1974), Blaszany bębenek (1978), Człowiek z żelaza (1981), Na kłopoty Bednarski (1988), serial Rodzina zastępcza (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot. W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. Członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR), też Solidarności. W sierpniu 1980 roku w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. W 1988 radny gdańskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Członek prezydium Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatralnych i Filmowych – Związku Artystów Scen Polskich (SPATiF-ZASP), następnie Zarządu Głównego ZASP. W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, w 2006 Medal Księcia Mściwoja II, a w 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Uprawiał sport. W roku 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej.
