DWÓR III „DWÓR SCHOPENHAUERA”
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 25.02.2019)) |
(aktualizacja 14.03) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:III Dwór, G.C. Ludwig, 1825–1826.JPG|thumb|''III Dwór'', G.C. Ludwig, 1825–1826]] | [[File:III Dwór, G.C. Ludwig, 1825–1826.JPG|thumb|''III Dwór'', G.C. Ludwig, 1825–1826]] | ||
| − | '''DWÓR III „DWÓR SCHOPENHAUERA”''', ul. Polanki 122. Wzmiankowany od roku 1625 jako wydzierżawiony od [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE| klasztoru cystersów]] w Oliwie przez Helmicha von Twenhusena, następnie należał między innymi do Georga von Wachsschlägera (1638), burmistrza [[BÖMELN GABRIEL| Gabriela von Bömeln]], którego w 1738 opat oliwski oskarżył, że odsprzedał bez jego zgody dzierżawę, Simona von Boemena, Davida Knadego (1741) oraz Heinricha Florisa Schopenhauera (od 1784), ojca filozofa [[SCHOPENHAUER ARTHUR | Arthura Schopenhauera]], który w dworku spędził pięć lat dzieciństwa (1788–1793). Po opuszczeniu Gdańska przez rodzinę Schopenhauerów (w 1793, po II rozbiorze Polski) kolejnymi właścicielami byli między innymi Peter Finke (początek XIX wieku), radca Lauchlan Mac Lean (1819), Franc Marschall (1843), David Zimmermann (1850). W 1855 roku urządzono w dworze zakład leczniczy, w 1868 [[DOM DZIECKA (Dom Dziecka i Sierot) | Dom Dziecka]] (Kinderhaus).< | + | '''DWÓR III „DWÓR SCHOPENHAUERA”''', ul. Polanki 122. Wzmiankowany od roku 1625 jako wydzierżawiony od [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE| klasztoru cystersów]] w Oliwie przez Helmicha von Twenhusena, następnie należał między innymi do Georga von Wachsschlägera (1638), burmistrza [[BÖMELN GABRIEL| Gabriela von Bömeln]], którego w 1738 opat oliwski oskarżył, że odsprzedał bez jego zgody dzierżawę, Simona von Boemena, Davida Knadego (1741) oraz Heinricha Florisa Schopenhauera (od 1784), ojca filozofa [[SCHOPENHAUER ARTHUR | Arthura Schopenhauera]], który w dworku spędził pięć lat dzieciństwa (1788–1793). Po opuszczeniu Gdańska przez rodzinę Schopenhauerów (w 1793, po II rozbiorze Polski) kolejnymi właścicielami byli między innymi Peter Finke (początek XIX wieku), radca Lauchlan Mac Lean (1819), Franc Marschall (1843), David Zimmermann (1850). W 1855 roku urządzono w dworze zakład leczniczy, w 1868 [[DOM DZIECKA (Dom Dziecka i Sierot) | Dom Dziecka]] (Kinderhaus).<br/><br/> |
| − | Od 4 VII 1945 do 1946 (także pod nr 121) mieścił się sierociniec dla dzieci z Warszawy (ewakuowanych ze stolicy 10 VII 1944), następnie Zakład Koedukacyjny dla dzieci w wieku | + | Od 4 VII 1945 do 1946 (także pod nr 121) mieścił się tu sierociniec dla dzieci z Warszawy (ewakuowanych ze stolicy 10 VII 1944), następnie Zakład Koedukacyjny dla dzieci w wieku 5–17 lat, od 1953 do 2010 roku Schronisko dla Nieletnich. W latach 1977–1988 budynek przeszedł generalny remont. Od 2010 roku w miejsce Schroniska utworzono [[ZAKŁAD POPRAWCZY| Zakład Poprawczy]], mieści się tu także Pracownia Badania Wypadków Drogowych Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie, Schroniska dla Ptaków Chronionych przy Zarządzie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego (z siedzibą po wschodniej stronie ul. Polanki 51). Zachował się pochodzący z XIX wieku, później przebudowywany, piętrowy budynek dworu. Starszy i cenniejszy budynek z XVIII wieku, północny, po 1945 roku został wyburzony do parteru i przebudowany. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 12:10, 14 mar 2019
DWÓR III „DWÓR SCHOPENHAUERA”, ul. Polanki 122. Wzmiankowany od roku 1625 jako wydzierżawiony od klasztoru cystersów w Oliwie przez Helmicha von Twenhusena, następnie należał między innymi do Georga von Wachsschlägera (1638), burmistrza Gabriela von Bömeln, którego w 1738 opat oliwski oskarżył, że odsprzedał bez jego zgody dzierżawę, Simona von Boemena, Davida Knadego (1741) oraz Heinricha Florisa Schopenhauera (od 1784), ojca filozofa Arthura Schopenhauera, który w dworku spędził pięć lat dzieciństwa (1788–1793). Po opuszczeniu Gdańska przez rodzinę Schopenhauerów (w 1793, po II rozbiorze Polski) kolejnymi właścicielami byli między innymi Peter Finke (początek XIX wieku), radca Lauchlan Mac Lean (1819), Franc Marschall (1843), David Zimmermann (1850). W 1855 roku urządzono w dworze zakład leczniczy, w 1868 Dom Dziecka (Kinderhaus).
Od 4 VII 1945 do 1946 (także pod nr 121) mieścił się tu sierociniec dla dzieci z Warszawy (ewakuowanych ze stolicy 10 VII 1944), następnie Zakład Koedukacyjny dla dzieci w wieku 5–17 lat, od 1953 do 2010 roku Schronisko dla Nieletnich. W latach 1977–1988 budynek przeszedł generalny remont. Od 2010 roku w miejsce Schroniska utworzono Zakład Poprawczy, mieści się tu także Pracownia Badania Wypadków Drogowych Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie, Schroniska dla Ptaków Chronionych przy Zarządzie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego (z siedzibą po wschodniej stronie ul. Polanki 51). Zachował się pochodzący z XIX wieku, później przebudowywany, piętrowy budynek dworu. Starszy i cenniejszy budynek z XVIII wieku, północny, po 1945 roku został wyburzony do parteru i przebudowany.
