ROSENBERG ALBRECHT, syndyk, rajca
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 13.02.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ALBRECHT ROSENBERG''' (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]], [[RADA MIEJSKA | rajca]]. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684). Kształcił się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie wyjechał do Europy Zachodniej, między innymi w 1693 roku przebywał we Franeker (Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 roku sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W 1721 roku został [[SĘDZIA | sędzią]], objął stanowisko [[KAMLARIA | kamlarza]] i protobibliotekarza. W 1734 roku, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ([[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenie Gdańska w 1734]]), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III. Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (między innymi ''Immunitas civitatum Prussiae…''), uwag do opisu Gdańska [[CURICKE REINHOLD | Reinholda Curickego]], a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem (zob. [[ZERNECKE HEINRICH | Heinrich Zernecke]]), kanclerzem Andrzejem Załuskim i [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfriedem Lengnichem]]. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. W pracy naukowej korzystał ze swojego bogatego księgozbioru. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''ALBRECHT ROSENBERG''' (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]], [[RADA MIEJSKA | rajca]]. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684) i Adelgundy, córki Christopha Schumanna. Kształcił się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie wyjechał do Europy Zachodniej, między innymi w 1693 roku przebywał we Franeker (Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 roku sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W 1721 roku został [[SĘDZIA | sędzią]], objął stanowisko [[KAMLARIA | kamlarza]] i protobibliotekarza. W 1734 roku, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ([[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenie Gdańska w 1734]]), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III. Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (między innymi ''Immunitas civitatum Prussiae…''), uwag do opisu Gdańska [[CURICKE REINHOLD | Reinholda Curickego]], a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem (zob. [[ZERNECKE HEINRICH | Heinrich Zernecke]]), kanclerzem Andrzejem Załuskim i [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfriedem Lengnichem]]. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. W pracy naukowej korzystał ze swojego bogatego księgozbioru. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]].<br /><br /> |
| + | Był żonaty od 1706 z Anną, córką angielskiego barona Johanna Browna (Brauna), z którą miał pięcioro synów i dwie córki. Syn, Heinrich Wilhelm (1710-1794), od 1728 uczeń Gimnazjum Akademickiego, podsyndyk i tajny radca dworu polskiego, pomnożył w części odziedziczoną po ojcu kolekcje książek. Był kolekcjonerem malarstwa, map, numizmatów, instrumentów muzycznych i naturaliów (muszli i minerałow). Po jego śmierci zbiory zlicytowano. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:29, 13 lut 2019
ALBRECHT ROSENBERG (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), syndyk, rajca. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684) i Adelgundy, córki Christopha Schumanna. Kształcił się w Gimnazjum Akademickim, następnie wyjechał do Europy Zachodniej, między innymi w 1693 roku przebywał we Franeker (Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 roku sekretarz Rady Miejskiej, w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W 1721 roku został sędzią, objął stanowisko kamlarza i protobibliotekarza. W 1734 roku, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ( oblężenie Gdańska w 1734), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III. Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (między innymi Immunitas civitatum Prussiae…), uwag do opisu Gdańska Reinholda Curickego, a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem (zob. Heinrich Zernecke), kanclerzem Andrzejem Załuskim i Gottfriedem Lengnichem. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. W pracy naukowej korzystał ze swojego bogatego księgozbioru. Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
Był żonaty od 1706 z Anną, córką angielskiego barona Johanna Browna (Brauna), z którą miał pięcioro synów i dwie córki. Syn, Heinrich Wilhelm (1710-1794), od 1728 uczeń Gimnazjum Akademickiego, podsyndyk i tajny radca dworu polskiego, pomnożył w części odziedziczoną po ojcu kolekcje książek. Był kolekcjonerem malarstwa, map, numizmatów, instrumentów muzycznych i naturaliów (muszli i minerałow). Po jego śmierci zbiory zlicytowano.
