MYLIUS DANIEL FRIEDRICH, złotnik
(wstawienie ilustracji (e-mail z 31.01.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:1__Daniel_Friedrich_von_Mylius.JPG|thumb|Daniel Friedrich von Mylius, kufel ze scenami parkowymi, koniec XVII wieku]] | ||
| + | [[File:2__Daniel_Friedrich_von_Mylius.JPG|thumb|Daniel Friedrich von Mylius, kufel ze scenami parkowymi, koniec XVII wieku]] | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
Wersja z 14:32, 31 sty 2019
DANIEL FRIEDRICH von MYLIUS (de Miilich, Miilich, Müllich) (1657 Gdańsk – 6 I 1741 Gdańsk), złotnik. Pochodził z augsburskiej rodziny złotniczej, osiadłej w Gdańsku zapewne około połowy XVII wieku. W latach 1687– 1688 terminował w warsztacie Johanna Gottfrieda Holla. Pracę mistrzowską wykonał u Petera Rohdego II w 1689 i w tym samym roku, 22 października, otrzymał obywatelstwo miejskie. Funkcję starszego gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1702 i 1708. W jego warsztacie terminował Michael Dietrich, a sztukę mistrzowską wykonał Daniel Treuhorn. W 1700 roku zapisał na osiemnaście lat nauki syna Friedricha, który jednak nie kontynuował zawodu ojca. Po 1708 roku zajął się kupiectwem, ale nie wystąpił z cechu (każdego roku opłacał składki członkowskie).
Używał znaku warsztatowego z monogramem DM w polu o formie spłaszczonego owalu. Jego zachowane dzieła to głównie luksusowe naczynia świeckie ozdabiane scenami figuralnymi, na przykład okazałe kufle ( Muzeum Narodowe w Gdańsku, Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, Victoria and Albert Museum w Londynie, Museo Nacional Thyssen-Bornemisza w Madrycie), kubki (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), kaseta na przybory do pisania (Muzeum Narodowe w Warszawie), a także drobniejsze sprzęty. Wśród sreber sakralnych wskazać można kielich (dawniej w kościele św. Jana w Toruniu). Artysta biegle posługiwał się techniką repusowanego reliefu, łączonego z elementami odlewanymi.
Zob. też złotnictwo.
