STRZAŁECKI JANUSZ, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych

{{paper}}

{{paper}}

[[File:Janusz_Strzałecki, Martwa_natura_w_pejzażu.JPG|thumb|Janusz Strzałecki ''Martwa natura w pejzażu'']]

[[File:Janusz_Strzałecki, Martwa_natura_w_pejzażu.JPG|thumb|Janusz Strzałecki ''Martwa natura w pejzażu'']]

'''JANUSZ STRZAŁECKI''' (3 V 1902 Warszawa – 30 III 1983 Warszawa), malarz, pedagog, działacz. Od 1919 roku kształcił się w prywatnej szkole artystycznej Konrada Krzyżanowskiego w Warszawie, następnie tamże w Szkole Sztuk Pięknych; w 1922 rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (ASP) u Józefa Pankiewicza. Członek założonej przez jego uczniów Komitetu Paryskiego (KP); w roku 1924 wyjechał z kapistami do Paryża, uczestniczył w wystawach grupy w Paryżu, Genewie oraz w kraju. Od 1937 w Polsce, zamieszkał w Zakopanem; okupację spędził w Krakowie, współpracował z Komitetem Pomocy Żydom Żegota (w 1973 otrzymał medal Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata). W 1945 jako delegat Tymczasowego Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków przyjechał do Gdańska z misją rozpoznania warunków dla zorganizowania środowiska artystycznego, jesienią 1945 roku osiadł w Sopocie. Współzałożyciel Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | ASP w Gdańsku]]), w latach 1945–1946 jej dyrektor (objął jednocześnie jedną z dwóch pracowni malarstwa i rysunku); w roku akademickim 1950/1951 rektor. W 1952 profesor malarstwa w ASP w Warszawie. Uważany jest za wybitnego przedstawiciela koloryzmu, jednak jego pejzaże, portrety, a zwłaszcza dekoracyjne martwe natury są dalekie od postimpresjonistycznych wibracji barw, zbudowane z elementów o walorowym modelunku, podkreślonych konturem, w układach eksponujących materialność i jakościowe zróżnicowanie. W pierwszej fazie socrealizmu przyczyniał się do sukcesów [[SZKOŁA SOPOCKA | szkoły sopockiej]], tworząc kompozycje o tematyce pracy i portrety przodowników. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

'''JANUSZ STRZAŁECKI''' (3 V 1902 Warszawa – 30 III 1983 Warszawa), malarz, pedagog, działacz. Od 1919 roku kształcił się w prywatnej szkole artystycznej Konrada Krzyżanowskiego w Warszawie, następnie tamże w Szkole Sztuk Pięknych; w 1922 rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (ASP) u Józefa Pankiewicza. Członek założonej przez jego uczniów Komitetu Paryskiego (KP); w roku 1924 wyjechał z kapistami do Paryża, uczestniczył w wystawach grupy w Paryżu, Genewie oraz w kraju. Od 1937 w Polsce, zamieszkał w Zakopanem; okupację spędził w Krakowie, współpracował z Komitetem Pomocy Żydom Żegota (w 1973 otrzymał medal Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata). W 1945 jako delegat Tymczasowego Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków przyjechał do Gdańska z misją rozpoznania warunków dla zorganizowania środowiska artystycznego, jesienią 1945 roku osiadł w Sopocie. Współzałożyciel Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | ASP w Gdańsku]]), w latach 1945–1946 jej dyrektor (objął jednocześnie jedną z dwóch pracowni malarstwa i rysunku); w roku akademickim 1950/1951 rektor. W 1952 profesor malarstwa w ASP w Warszawie. Uważany jest za wybitnego przedstawiciela koloryzmu, jednak jego pejzaże, portrety, a zwłaszcza dekoracyjne martwe natury są dalekie od postimpresjonistycznych wibracji barw, zbudowane z elementów o walorowym modelunku, podkreślonych konturem, w układach eksponujących materialność i jakościowe zróżnicowanie. W pierwszej fazie socrealizmu przyczyniał się do sukcesów [[SZKOŁA SOPOCKA | szkoły sopockiej]], tworząc kompozycje o tematyce pracy i portrety przodowników. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]