SZPITAL WOJEWÓDZKI

'''SZPITAL WOJEWÓDZKI''' (od 2009 Pomorskie Centrum Traumatologii im. Mikołaja Kopernika), ul. Nowe Ogrody 1/6. Od maja 1945 roku Polski Szpital Ewangelicki sióstr tabitanek, ul. Nowy Świat 2-6 (następnie ul. Świerczewskiego 2-6), w latach 1945–1947 Polski Szpital Ewangelicki, 1947–1956 Miejski Szpital Powszechny, 1956–2007 Szpital Wojewódzki im. Mikołaja Kopernika, 2007–2009 Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Mikołaja Kopernika, Pomorskie Centrum Traumatologii. W miejscu częściowo zburzonych i zdewastowanych budynków szpitala diakonis ewangelickich, przejęty w maju 1945 przez dr. Mieczysława Trenknera z dawnego Szpitala Ewangelickiego w Warszawie i 8 polskich diakonis diakonatu warszawskiego. Otwarty 30 IV 1946, z trzema oddziałami: wewnętrznym (100 łóżek), chirurgicznym (70 łóżek, od 2007 jako oddział chirurgii ogólnej, gastroenterologicznej i żywienia, obecnie 42 łóżka) i położniczo-ginekologicznym (25 łóżek, obecnie 24 łóżka oddziału położniczego, 34 łóżeczka oddziału noworodkowego, 10 łóżek oddziału patologii ciąży, 15 łóżek oddziału ginekologicznego). <br /><br /> Od 1949 roku we współpracy z Akademią Lekarską w Gdańsku ([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]), uregulowaną umową dwustronną z 2 I 1960. Stopniowo powstawały oddziały i kliniki: oddział skórno-weneryczny (1947, obecnie jako oddział dermatologiczny, 24 łóżka), oddział otorynolaryngologiczny (1947, obecnie 20 łóżek), oddział pediatryczny (przeniesiony w 1950 roku z [[SZPITAL DZIECIĘCY | Miejskiego Szpitala Dziecięcego]], przekształcony 1953 w II Klinikę Chorób Dzieci, w 1992 – w Klinikę Pediatrii, Gastroenterologii i Onkologii Dziecięcej, w 2008 w Katedrę i Klinikę Pediatrii, Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, obecnie 56 łóżek), oddział gruźlicy dziecięcej (przeniesiony w 1950 z Miejskiego Szpitala Dziecięcego; przeniesiony w 1967 do Państwowego Przeciwgruźliczego Sanatorium Dziecięcego, obecnie [[SPECJALISTYCZNY ZESPÓŁ OPIEKI ZDROWOTNEJ NAD MATKĄ I DZIECKIEM | Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem]]), Klinika Ortopedii (przeniesiona w 1953 z ul. Dębinki 7 jako Klinika Ortopedii i Chirurgii Dziecięcej, wyodrębniona w 1955), oddział chirurgii dziecięcej (wyodrębniony w 1955 z Kliniki Ortopedii i Chirurgii Dziecięcej, przekształcony w 1957 w Klinikę Chirurgii Dziecięcej, od roku 2006 Klinika Chirurgii i Urologii Dzieci i Młodzieży, obecnie 37 łóżek), oddział anestezjologii (1962, od 1975 Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii, obecnie 16 łóżek), oddział neurologii (w 2001 przeniesiony z [[WOJEWÓDZKI SZPITAL PSYCHIATRYCZNY IM. PROF. TADEUSZA BILIKIEWICZA | Wojewódzkiego Szpitala Psychiatrycznego]], obecnie 36 łóżek), oddział gastroenterologii (w 2003 przeniesiony ze zlikwidowanego [[PRZEMYSŁOWY ZAKŁAD OPIEKI ZDROWOTNEJ | Przemysłowego Zakładu Opieki Zdrowotnej]], tzw. szpitala stoczniowego, obecnie 20 łóżek), oddział chirurgii ręki (w roku 2004 wyodrębniony z Kliniki Ortopedii, od 2007 jako Klinika Chirurgii Ręki Katedry Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu, obecnie 85 łóżek), oddział urazowo-ortopedyczny (od 2004 w ramach połączenia WSS z [[OKRĘGOWY SZPITAL KOLEJOWY | Okręgowym Szpitalem Kolejowym]], obecnie 52 łóżka), oddział kardiologii (w 2008 wyodrębniony z oddziału wewnętrznego, obecnie 31 łóżek), oddział chorób wewnętrznych i hipertensjologii (w 2008 przekształcony z oddziału wewnętrznego, obecnie 44 łóżka), oddział kardiochirurgii dziecięcej (2008, baza łóżkowa Kliniki Chirurgii i Urologii Dzieci), oddział rehabilitacji neurologicznej (2009, obecnie 17 łóżek). <br /><br /> W latach 1949–1950 był przejściowo siedzibą III Kliniki Chirurgii i III Kliniki Chorób Wewnętrznych (obie przeniesione do Państwowego Szpitala Klinicznego Akademii Lekarskiej, późniejszego [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | Szpitala Klinicznego pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny]]). Funkcjonuje przyszpilna kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Fatimskiej. W 2004 roku szpital został poddany restrukturyzacji (m.in. przyłączono Okręgowy Szpital Kolejowy), a rok później wyodrębniono Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR) dla Dorosłych i Dzieci w ramach reorganizacji systemu ratownictwa medycznego województwa pomorskiego (realizacja zasady jak najkrótszego czasu od przyjęcia chorego z zagrożeniem życia do uzyskania stabilizacji jego stanu klinicznego). Z powodu kryzysu w opiece zdrowotnej w Polsce podlegał po roku 1989 także niekorzystnym zmianom (zmniejszenie bazy lokalowej i łóżkowej niektórych oddziałów, redukcja przyszpitalnych poradni specjalistycznych). {{author: ASZ}} <br/><br/>