BISCHOFF THEODOR LUDWIG HEINRICH, kupiec, radny
(poprawki, mail BŚ 10.2016) |
(wstawienie ilustracji (e-mail z 9.07.2018)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Bischoff Theodor Ludwig Heinrich.JPG|thumb|Theodor Ludwig Heinrich Bischoff ]] | + | [[File:Bischoff Theodor Ludwig Heinrich.JPG|thumb|Theodor Ludwig Heinrich Bischoff]] |
| + | [[File:Bischoff_Theodor.jpg|thumb|Popiersie Theodora Ludwiga Heinricha Bischoffa wykonane przez Rudolfa Siemeringa]] | ||
| + | |||
'''THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF''' (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat [[BISCHOFF OSKAR ERNST SIMON | Oskara Ernsta Simona Bischoffa]]. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] oraz od 1854 kamienicy przy Brotbänkengasse 39 (ul. Chlebnicka), gdzie mieszkał. Członek i wieloletni wiceprezes [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. W latach 1852–1879 członek [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]]. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę [[WODOCIĄGI | wodociągów i kanalizacji]], brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 roku jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]], miejscu obrad Rady Miejskiej. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu. Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk). Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki L. Wintera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF''' (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat [[BISCHOFF OSKAR ERNST SIMON | Oskara Ernsta Simona Bischoffa]]. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] oraz od 1854 kamienicy przy Brotbänkengasse 39 (ul. Chlebnicka), gdzie mieszkał. Członek i wieloletni wiceprezes [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. W latach 1852–1879 członek [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]]. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę [[WODOCIĄGI | wodociągów i kanalizacji]], brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 roku jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]], miejscu obrad Rady Miejskiej. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu. Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk). Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki L. Wintera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:32, 9 lip 2018
THEODOR LUDWIG HEINRICH BISCHOFF (4 V 1815 Grudziądz – 29 XII 1879 Gdańsk), kupiec. Syn Simona (1782–1857), starszy przyrodni brat Oskara Ernsta Simona Bischoffa. W Gdańsku od roku 1840. Od 1849 właściciel firmy hurtowego handlu zbożem T. Bischoff & Co., której kantor mieścił się obok giełdy zbożowej w Dworze Artusa oraz od 1854 kamienicy przy Brotbänkengasse 39 (ul. Chlebnicka), gdzie mieszkał. Członek i wieloletni wiceprezes Korporacji Kupców. W latach 1852–1879 członek Rady Miejskiej, w 1865 jej wiceprzewodniczący, w okresie 1866–1879 jej przewodniczący. Bliski współpracownik nadburmistrza Leopolda Wintera. Na forum Rady Miejskiej popierał jego propozycje zmian w infrastrukturze miasta, wnioski o sfinansowanie nowych inwestycji z budżetu i pożyczek bankowych. Wspierał budowę wodociągów i kanalizacji, brukowanych ulic, budynków szkolnych. W dowód zasług w 1881 roku jego marmurowe popiersie ozdobiło Salę Wety w Ratuszu Głównego Miasta, miejscu obrad Rady Miejskiej. W latach 1870–1876 przedstawiciel rodzinnego Grudziądza w pruskim Landtagu. Żonaty z Pauliną Hencke (1821 – 18 I 1875 Gdańsk). Syn Theodor, prawnik, był mężem Margaretty, przybranej córki L. Wintera.
