SZCZEPKOWSKA MALWINA, pisarka, reżyser
(uzupełnienia_MGS_) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''MALWINA SZCZEPKOWSKA''' (30 VII 1909 Pińczów – 2 VI 1977 Gdańsk), pisarka, autorka dramatów i słuchowisk; teatrolog, reżyser teatralny i radiowy. Po maturze w Gimnazjum im. E. Orzeszkowej w Wilnie, ukończyła w 1936 roku polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w 1929 nowelą ''Chimera'', opublikowaną w „Gazecie Warszawskiej”. Pierwsza publikacja książkowa to powieść ''Dom na prowincji'' (1933); pierwsze słuchowisko – ''Tajemnica Marii Celeste'' nadane przez Rozgłośnię Pomorską w Toruniu w 1939. W 1937 roku wyszła za mąż za Zygmunta Zambrzyckiego. Mieszkała w Grudziądzu, Krakowie, Warszawie, Pińczowie, od maja 1945 w Gdańsku. W latach 1945–1948 referent literacki Wydziału Kultury Zarządu Miejskiego, 1948–1953 kierownik literacki Państwowego [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] ([[TEATR PO ROKU 1945 | teatr po roku 1945]]). Była animatorką życia kulturalnego, współtworzyła Oddział Gdański Związku Zawodowego Literatów Polskich (od roku 1949 Związek Literatów Polskich), 1950–1951 prezes Oddziału. Zorganizowała i prowadziła (1946–1948) Teatr Oświatowy Gdańskiego Zespołu Artystycznego. W 1952 zdała eksternistycznie egzamin reżyserski, 1953–1956 reżyser w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, 1956–1957 w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu, w 1957 wróciła do Gdańska, do roku 1960 kierowała działem artystycznym rozgłośni [[RADIO GDAŃSK | Radia Gdańsk]], do 1969 zastępca redaktora naczelnego. Założycielka, kierownik i reżyser w okresie 1957–1961 Gdańskiego Studia Rapsodycznego w sali przy ul. Wajdeloty. Autorka powieści, m.in. ''Dom na prowincji'' (1933), ''Schody w górę'' (1934), ''Dom chorych dusz'' (1938), ''Muszę kłamać'' (1938), monografii ''20 lat teatru na Wybrzeżu'' (1968), utworów scenicznych: ''Genewa, Paquis nr 10'' (1947), ''Gwiazdy dla wszystkich'' (1960, 1965), ''Czy mogę skorzystać z telefonu?'' (1966), ''Chłopiec z dobrego domu'' (1967, 1968), ''Powrót do rodzinnego domu'' (1974), oraz słuchowisk, m.in.: ''Tajemnica Marii Celeste'' (1939), ''Owoce burzy'' (1945), ''Czas orania'' (1946), ''Wiek klęski'' (ok. 1955), ''Pierwszy oficer mówi prawdę'' (1961), ''Strona orła'' (1962), ''Śnieg zasypie ślady'' (1962). Pochowana na cmentarzu w Oliwie ([[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarze w Oliwie]]). {{author: MGS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''MALWINA SZCZEPKOWSKA''' (30 VII 1909 Pińczów – 2 VI 1977 Gdańsk), pisarka, autorka dramatów i słuchowisk; teatrolog, reżyser teatralny i radiowy. Po maturze w Gimnazjum im. E. Orzeszkowej w Wilnie, ukończyła w 1936 roku polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w 1929 nowelą ''Chimera'', opublikowaną w „Gazecie Warszawskiej”. Pierwsza publikacja książkowa to powieść ''Dom na prowincji'' (1933); pierwsze słuchowisko – ''Tajemnica Marii Celeste'' nadane przez Rozgłośnię Pomorską w Toruniu w 1939. W 1937 roku wyszła za mąż za Zygmunta Zambrzyckiego. Mieszkała w Grudziądzu, Krakowie, Warszawie, Pińczowie, od maja 1945 w Gdańsku. W latach 1945–1948 referent literacki Wydziału Kultury Zarządu Miejskiego, 1948–1953 kierownik literacki Państwowego [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] ([[TEATR PO ROKU 1945 | teatr po roku 1945]]). Była animatorką życia kulturalnego, współtworzyła Oddział Gdański Związku Zawodowego Literatów Polskich (od roku 1949 Związek Literatów Polskich), 1950–1951 prezes Oddziału. Zorganizowała i prowadziła (1946–1948) Teatr Oświatowy Gdańskiego Zespołu Artystycznego. W 1952 zdała eksternistycznie egzamin reżyserski, 1953–1956 reżyser w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, 1956–1957 w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu, w 1957 wróciła do Gdańska, do roku 1960 kierowała działem artystycznym rozgłośni [[RADIO GDAŃSK | Radia Gdańsk]], do 1969 zastępca redaktora naczelnego. Założycielka, kierownik i reżyser w okresie 1957–1961 Gdańskiego Studia Rapsodycznego w sali przy ul. Wajdeloty. Autorka powieści, m.in. ''Dom na prowincji'' (1933), ''Schody w górę'' (1934), ''Dom chorych dusz'' (1938), ''Muszę kłamać'' (1938), monografii ''20 lat teatru na Wybrzeżu'' (1968), utworów scenicznych: ''Genewa, Paquis nr 10'' (1947), ''Gwiazdy dla wszystkich'' (1960, 1965), ''Czy mogę skorzystać z telefonu?'' (1966), ''Chłopiec z dobrego domu'' (1967, 1968), ''Powrót do rodzinnego domu'' (1974), oraz słuchowisk, m.in.: ''Tajemnica Marii Celeste'' (1939), ''Owoce burzy'' (1945), ''Czas orania'' (1946), ''Wiek klęski'' (ok. 1955), ''Pierwszy oficer mówi prawdę'' (1961), ''Strona orła'' (1962), ''Śnieg zasypie ślady'' (1962). W 1959 otrzymała nagrodę Miasta Gdańska w dziedzinie teatralnej. We wrześniu 1997 jej imieniem nazwano Filię nr 1 → Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej (we Wrzeszczu, al. Grunwaldzka 44). Pochowana na cmentarzu w Oliwie ([[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarze w Oliwie]]). {{author: MGS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:17, 19 kwi 2018
MALWINA SZCZEPKOWSKA (30 VII 1909 Pińczów – 2 VI 1977 Gdańsk), pisarka, autorka dramatów i słuchowisk; teatrolog, reżyser teatralny i radiowy. Po maturze w Gimnazjum im. E. Orzeszkowej w Wilnie, ukończyła w 1936 roku polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w 1929 nowelą Chimera, opublikowaną w „Gazecie Warszawskiej”. Pierwsza publikacja książkowa to powieść Dom na prowincji (1933); pierwsze słuchowisko – Tajemnica Marii Celeste nadane przez Rozgłośnię Pomorską w Toruniu w 1939. W 1937 roku wyszła za mąż za Zygmunta Zambrzyckiego. Mieszkała w Grudziądzu, Krakowie, Warszawie, Pińczowie, od maja 1945 w Gdańsku. W latach 1945–1948 referent literacki Wydziału Kultury Zarządu Miejskiego, 1948–1953 kierownik literacki Państwowego Teatru Wybrzeże ( teatr po roku 1945). Była animatorką życia kulturalnego, współtworzyła Oddział Gdański Związku Zawodowego Literatów Polskich (od roku 1949 Związek Literatów Polskich), 1950–1951 prezes Oddziału. Zorganizowała i prowadziła (1946–1948) Teatr Oświatowy Gdańskiego Zespołu Artystycznego. W 1952 zdała eksternistycznie egzamin reżyserski, 1953–1956 reżyser w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, 1956–1957 w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu, w 1957 wróciła do Gdańska, do roku 1960 kierowała działem artystycznym rozgłośni Radia Gdańsk, do 1969 zastępca redaktora naczelnego. Założycielka, kierownik i reżyser w okresie 1957–1961 Gdańskiego Studia Rapsodycznego w sali przy ul. Wajdeloty. Autorka powieści, m.in. Dom na prowincji (1933), Schody w górę (1934), Dom chorych dusz (1938), Muszę kłamać (1938), monografii 20 lat teatru na Wybrzeżu (1968), utworów scenicznych: Genewa, Paquis nr 10 (1947), Gwiazdy dla wszystkich (1960, 1965), Czy mogę skorzystać z telefonu? (1966), Chłopiec z dobrego domu (1967, 1968), Powrót do rodzinnego domu (1974), oraz słuchowisk, m.in.: Tajemnica Marii Celeste (1939), Owoce burzy (1945), Czas orania (1946), Wiek klęski (ok. 1955), Pierwszy oficer mówi prawdę (1961), Strona orła (1962), Śnieg zasypie ślady (1962). W 1959 otrzymała nagrodę Miasta Gdańska w dziedzinie teatralnej. We wrześniu 1997 jej imieniem nazwano Filię nr 1 → Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej (we Wrzeszczu, al. Grunwaldzka 44). Pochowana na cmentarzu w Oliwie ( cmentarze w Oliwie).
