WAWRZYNIAK EDWARD JÓZEF, farmaceuta

{{web}}

{{web}}

'''EDWARD JÓZEF WAWRZYNIAK''' (30 VII 1915 Rychwałd, powiat Konin – 8 X 1995 Gdańsk), farmaceuta. W 1933 roku zdał maturę w Tczewie, z braku środków finansowych wybrał służbę wojskową, po wypadku w marcu 1937 roku został inwalidą. W roku 1939 wysiedlony do Turka; od marca 1943 do maja 1945 pracował w Urzędzie Miejskim w Gdańsku. W latach 1945–1949 studiował farmację na uniwersytecie w Poznaniu, od roku 1951 doktor nauk farmaceutycznych, od 1974 specjalista II stopnia w zakresie farmacji stosowanej. W Gdańsku od 1 X 1949 do 1 IX 1959 starszy asystent i adiunkt Katedry Technologii Chemicznej Środków Leczniczych w [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] (później: Akademia Medyczna). W latach 1952–1957 organizator i kierownik Laboratorium Kontrolnego Gdańskiego Zarządu Aptek, 1954–1958 kierownik apteki w Gdańsku, 1959–1978 w Starym Polu (powiat malborski). W okresie 1969–1972 kierownik nadzoru toksykologicznego Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Gdańsku i kierownik laboratoriów diagnostycznych w Starym Polu i Malborku. W latach 1950–1951 zajmował się technologią produkcji witamin C i D (efekty w 1952 roku wykorzystano w przemyśle), następnie wykorzystaniem odpadów tranu leczniczego, wpływem środków ochrony na zdrowie rolników i konsumentów żywności, homeopatią, radiestezją i zielarstwem (autor kompendium fitoterapii, 1995). W latach 60. XX wieku organizował pierwsze w Polsce laboratoria analityczne w wiejskich aptekach (badania krwi, moczu, cukru we krwi). Wykładowca na kursach dla farmaceutów (Instytut Pracy i Higieny Wsi, Studium Doskonalenia Lekarzy). {{author: ZK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

'''EDWARD JÓZEF WAWRZYNIAK''' (30 VII 1915 Rychwałd, powiat Konin – 8 X 1995 Gdańsk), farmaceuta. W 1933 roku zdał maturę w Tczewie, z braku środków finansowych wybrał służbę wojskową, po wypadku w marcu 1937 roku został inwalidą. W roku 1939 wysiedlony do Turka; od marca 1943 do maja 1945 pracował w Urzędzie Miejskim w Gdańsku. W latach 1945–1949 studiował farmację na uniwersytecie w Poznaniu, od roku 1951 doktor nauk farmaceutycznych, od 1974 specjalista II stopnia w zakresie farmacji stosowanej. W Gdańsku od 1 X 1949 do 1 IX 1959 starszy asystent i adiunkt Katedry Technologii Chemicznej Środków Leczniczych w [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] (później: Akademia Medyczna). W latach 1952–1957 organizator i kierownik Laboratorium Kontrolnego Gdańskiego Zarządu Aptek, 1954–1958 kierownik apteki w Gdańsku, 1959–1978 w Starym Polu (powiat malborski). W okresie 1969–1972 kierownik nadzoru toksykologicznego Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Gdańsku i kierownik laboratoriów diagnostycznych w Starym Polu i Malborku. W latach 1950–1951 zajmował się technologią produkcji witamin C i D (efekty w 1952 roku wykorzystano w przemyśle), następnie wykorzystaniem odpadów tranu leczniczego, wpływem środków ochrony na zdrowie rolników i konsumentów żywności, homeopatią, radiestezją i zielarstwem (autor kompendium fitoterapii, 1995). W latach 60. XX wieku organizował pierwsze w Polsce laboratoria analityczne w wiejskich aptekach (badania krwi, moczu, cukru we krwi). Wykładowca na kursach dla farmaceutów (Instytut Pracy i Higieny Wsi, Studium Doskonalenia Lekarzy). {{author: ZK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]