GILDIA, pawilony handlowe

Wersja z 11:49, 6 kwi 2018

GILDIA, pawilony handlowe, ul. Masońska, Targ Sienny. W 1989 roku w południowo-zachodniej części Targu Siennego (nad Kanałem Raduni) powstało samorzutnie miejskie targowisko, od czerwca 1990 zalegalizowane przez władze miasta jako tymczasowe (ze zgodą na działalność do 31 I 1991). Do handlujących od 2 IV 1991 roku dołączyli kupcy z likwidowanego innego samorzutnego targowiska – przy ul. Heweliusza (Galeria Handlowa Madison). 28 V 1991 roku Rada Miasta przyjęła uchwałę o likwidacji handlu na Targu Siennym, planując zorganizowanie tu miejskiego parkingu na potrzeby Jarmarku św. Dominika. Przedstawiciele handlujących deklarowali, w zamian za możliwość dalszej działalności, chęć uporządkowania miejsca, uzyskując odroczenie decyzji o zakończeniu działalności do końca 1991 roku. Termin ten następnie przesuwano (do 29 II 1992 i do 17 III 1992), proponując jednocześnie kupcom przeniesienie na pas startowy na Zaspie, na boczne boisko stadionu Polonii Gdańsk przy ul. Marynarki Polskiej lub na plac przy ul. 3 Maja (przy areszcie). W roli mediatora między kupcami, którzy zawiązali Stowarzyszenie Kupców Gdańskich „Gildia” (prezes – Wanda Kwapisiewicz, wiceprezes – Krzysztof Maciejewski, doradcą prawnym był Jerzy Młynarczyk), a władzami miasta występował między innymi Donald Tusk (Kongres Liberalno-Demokratyczny). Stowarzyszenie składało propozycje wybudowania na własny koszt budek handlowych na wzór Manhattanu albo budowę szklanych pawilonów nad parkingiem. 28 III 1992 roku pojawiła się propozycja przekazania kupcom terenu po dawnym dworcu PKS na zachodnim skraju Targu Siennego (na którym po likwidacji dworca zbudowano nielegalnie firmowe garaże), 24 kwietnia zawarto umowę przedwstępną o przekazaniu tego obszaru kupcom na pięć lat. Stowarzyszenie zobowiązało się stworzyć tu centrum handlowe z prawdziwego zdarzenia. 6 VI 1992 kupcy opuścili Targ Sienny, przenosząc się na plac po byłym dworcu.

Pod budowę dwóch hal przeznaczono ogółem 6300 m² powierzchni, uzyskując 3150 m² powierzchni użytkowej. 24 IV 1993 roku otwarto pierwszą halę (pierwotnie zakładano, że zostanie ona oddania 16 XII 1992). Zbudowana według projektu sopockiego Studia „Kwadrat”, posiadała lekką konstrukcję, którą tworzyły ściany zewnętrzne i dach wykonane z niemieckich płyt typu Rodeca (panele z poliwęglanu, łatwe do montażu, po demontażu pozwalające odzyskać 90% materiałów), na ściany wewnętrzne wykorzystano płyty gipsowo-kartonowe. Prace budowlane prowadziła firma Intercorp-International Kovian Group sp. z o.o. ze Słupska. W hali funkcjonowało 200 stoisk, przeciętnie o powierzchni 6 m², w każdym znajdował się energooszczędny ogrzewacz powietrza.

Budowę drugiej hali prowadziła firma Pol-Service Oddział w Kartuzach. Zmieniono projekt, ograniczając zastosowanie drogich płyt Rodeca tylko do części przy świetlikach na dachu i zastępując je blachą falistą. Hala ta była o połowę mniejsza od pierwszej i mieściła 90 stoisk. Termin jej otwarcia przesuwano (15 VIII 1993, 30 VI 1994 i 15 VIII 1994), ostatecznie nastąpiło to 1 X 1994 roku. W 1997 roku, w celu lepszego skomunikowania pawilonów z miastem, Stowarzyszenie wykonało stylizowaną pieszą kładkę na torami PKP, uzyskując łączność z ul. 3 Maja.

W związku z nową koncepcją zabudowy okolic Targu Siennego (budowa Forum Gdańsk) od 28 IX 2011 roku rozpoczęto rozbiórkę pierwszej z hal, 1 II 2012 – drugiej. 14 I 2013 roku zamknięto kładkę nad torami, demontując ją w roku następnym. Kupcy przenieśli się do nowo wybudowanej hali na Zaspie, przy al. Rzeczypospolitej 33B. BŚ Przestrzeń miasta