MYLIUS DANIEL FRIEDRICH, złotnik
(dodanie_logotypów) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
'''DANIEL FRIEDRICH von MYLIUS''' (de Miilich, Miilich, Müllich) (1657 Gdańsk – 6 I 1741 Gdańsk), złotnik. Pochodził z augsburskiej rodziny złotniczej, osiadłej w Gdańsku zapewne około połowy XVII wieku. W latach 1687– 1688 terminował w warsztacie [[HOLL JOHANN GOTTFRIED| Johanna Gottfrieda Holla]]. Pracę mistrzowską wykonał u Petera Rohdego II w 1689 i w tym samym roku, 22 października, otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo miejskie]]. Funkcję starszego gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]] złotników pełnił w latach 1702 i 1708. W jego warsztacie terminował [[DIETRICH MICHAEL| Michael Dietrich]], a sztukę mistrzowską wykonał Daniel Treuhorn. W 1700 roku zapisał na osiemnaście lat nauki syna Friedricha, który jednak nie kontynuował zawodu ojca. Po 1708 roku zajął się kupiectwem, ale nie wystąpił z cechu (każdego roku opłacał składki członkowskie).<br/><br/> | '''DANIEL FRIEDRICH von MYLIUS''' (de Miilich, Miilich, Müllich) (1657 Gdańsk – 6 I 1741 Gdańsk), złotnik. Pochodził z augsburskiej rodziny złotniczej, osiadłej w Gdańsku zapewne około połowy XVII wieku. W latach 1687– 1688 terminował w warsztacie [[HOLL JOHANN GOTTFRIED| Johanna Gottfrieda Holla]]. Pracę mistrzowską wykonał u Petera Rohdego II w 1689 i w tym samym roku, 22 października, otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo miejskie]]. Funkcję starszego gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]] złotników pełnił w latach 1702 i 1708. W jego warsztacie terminował [[DIETRICH MICHAEL| Michael Dietrich]], a sztukę mistrzowską wykonał Daniel Treuhorn. W 1700 roku zapisał na osiemnaście lat nauki syna Friedricha, który jednak nie kontynuował zawodu ojca. Po 1708 roku zajął się kupiectwem, ale nie wystąpił z cechu (każdego roku opłacał składki członkowskie).<br/><br/> | ||
| − | Używał znaku warsztatowego z monogramem DM w polu o formie spłaszczonego owalu. Jego zachowane dzieła to głównie luksusowe naczynia świeckie ozdabiane scenami figuralnymi, na przykład okazałe kufle ([[MUZEUM NARODOWE| Muzeum Narodowe]] w Gdańsku, Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, Victoria and Albert Museum w Londynie, Museo Nacional Thyssen-Bornemisza w Madrycie), kubki (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), kaseta na przybory do pisania (Muzeum Narodowe w Warszawie), a także drobniejsze sprzęty. Wśród sreber sakralnych wskazać można kielich (dawniej w kościele św. Jana w Toruniu). Artysta biegle posługiwał się techniką repusowanego reliefu, łączonego z elementami odlewanymi. | + | Używał znaku warsztatowego z monogramem DM w polu o formie spłaszczonego owalu. Jego zachowane dzieła to głównie luksusowe naczynia świeckie ozdabiane scenami figuralnymi, na przykład okazałe kufle ([[MUZEUM NARODOWE| Muzeum Narodowe]] w Gdańsku, Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, Victoria and Albert Museum w Londynie, Museo Nacional Thyssen-Bornemisza w Madrycie), kubki (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), kaseta na przybory do pisania (Muzeum Narodowe w Warszawie), a także drobniejsze sprzęty. Wśród sreber sakralnych wskazać można kielich (dawniej w kościele św. Jana w Toruniu). Artysta biegle posługiwał się techniką repusowanego reliefu, łączonego z elementami odlewanymi.<br/><br/> |
Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:17, 25 paź 2017
DANIEL FRIEDRICH von MYLIUS (de Miilich, Miilich, Müllich) (1657 Gdańsk – 6 I 1741 Gdańsk), złotnik. Pochodził z augsburskiej rodziny złotniczej, osiadłej w Gdańsku zapewne około połowy XVII wieku. W latach 1687– 1688 terminował w warsztacie Johanna Gottfrieda Holla. Pracę mistrzowską wykonał u Petera Rohdego II w 1689 i w tym samym roku, 22 października, otrzymał obywatelstwo miejskie. Funkcję starszego gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1702 i 1708. W jego warsztacie terminował Michael Dietrich, a sztukę mistrzowską wykonał Daniel Treuhorn. W 1700 roku zapisał na osiemnaście lat nauki syna Friedricha, który jednak nie kontynuował zawodu ojca. Po 1708 roku zajął się kupiectwem, ale nie wystąpił z cechu (każdego roku opłacał składki członkowskie).
Używał znaku warsztatowego z monogramem DM w polu o formie spłaszczonego owalu. Jego zachowane dzieła to głównie luksusowe naczynia świeckie ozdabiane scenami figuralnymi, na przykład okazałe kufle ( Muzeum Narodowe w Gdańsku, Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, Victoria and Albert Museum w Londynie, Museo Nacional Thyssen-Bornemisza w Madrycie), kubki (Kunstgewerbemuseum w Berlinie), kaseta na przybory do pisania (Muzeum Narodowe w Warszawie), a także drobniejsze sprzęty. Wśród sreber sakralnych wskazać można kielich (dawniej w kościele św. Jana w Toruniu). Artysta biegle posługiwał się techniką repusowanego reliefu, łączonego z elementami odlewanymi.
Zob. też złotnictwo.
