BRANDT JOHANN HEINRICH, kupiec
(dodanie logotypów) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''JOHANN HEINRICH BRANDT''' (16 XI 1847 Gdańsk – 3 X 1915 Gdańsk), kupiec. Syn kupca [[BRANDT JOHANNES HEINRICH LUDWIG| Johannesa Heinricha Ludwiga Brandta]]. Zawodu uczył się, terminując w firmie ojca oraz w Niemczech (1867). Po śmierci ojca w 1871 roku został właścicielem jego dużej firmy handlu winem J.H.L. Brandt. Magazyny firmy znajdowały się w jej siedzibie przy Langer Markt 14 (Długi Targ), a także w wynajętych piwnicach przy Jopengasse (ul. Piwna) i w [[WIELKA ZBROJOWNIA| Wielkiej Zbrojowni]]. Był konsulem honorowym Meksyku w Gdańsku, przewodniczył radzie nadzorczej domu opieki dla osób starszych na [[POLANKI| Polankach]] w Gdańsku-Oliwie ([[ZAKŁAD PRACY I UBOGICH| Zakład Pracy i Ubogich]]; [[DWÓR II „QUELLBRUNN”| Dwór II]]). Miłośnik sztuki, ofiarował 12 tysięcy marek na nowe witraże w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]], przekazywał także znaczne kwoty na cele dobroczynne. W 1910 roku sprzedał firmę Erwinowi Rudlowi, który prowadził ją nadal pod starą nazwą. W 1928 właścicielem firmy był Curt Caspary, a w 1935 Bruno Bittner. <br/>br/> | + | |
| − | Był żonaty z Emmą Johanną Kämmerer. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na [[CMENTARZE| starym cmentarzu Zbawiciela]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''JOHANN HEINRICH BRANDT''' (16 XI 1847 Gdańsk – 3 X 1915 Gdańsk), kupiec. Syn kupca [[BRANDT JOHANNES HEINRICH LUDWIG | Johannesa Heinricha Ludwiga Brandta]]. Zawodu uczył się, terminując w firmie ojca oraz w Niemczech (1867). Po śmierci ojca w 1871 roku został właścicielem jego dużej firmy handlu winem J.H.L. Brandt. Magazyny firmy znajdowały się w jej siedzibie przy Langer Markt 14 (Długi Targ), a także w wynajętych piwnicach przy Jopengasse (ul. Piwna) i w [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]]. Był konsulem honorowym Meksyku w Gdańsku, przewodniczył radzie nadzorczej domu opieki dla osób starszych na [[POLANKI | Polankach]] w Gdańsku-Oliwie ([[ZAKŁAD PRACY I UBOGICH | Zakład Pracy i Ubogich]]; [[DWÓR II „QUELLBRUNN” | Dwór II]]). Miłośnik sztuki, ofiarował 12 tysięcy marek na nowe witraże w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]], przekazywał także znaczne kwoty na cele dobroczynne. W 1910 roku sprzedał firmę Erwinowi Rudlowi, który prowadził ją nadal pod starą nazwą. W 1928 właścicielem firmy był Curt Caspary, a w 1935 Bruno Bittner. <br/><br/> |
| + | Był żonaty z Emmą Johanną Kämmerer. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK | starym cmentarzu Zbawiciela]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:28, 7 paź 2017
JOHANN HEINRICH BRANDT (16 XI 1847 Gdańsk – 3 X 1915 Gdańsk), kupiec. Syn kupca Johannesa Heinricha Ludwiga Brandta. Zawodu uczył się, terminując w firmie ojca oraz w Niemczech (1867). Po śmierci ojca w 1871 roku został właścicielem jego dużej firmy handlu winem J.H.L. Brandt. Magazyny firmy znajdowały się w jej siedzibie przy Langer Markt 14 (Długi Targ), a także w wynajętych piwnicach przy Jopengasse (ul. Piwna) i w Wielkiej Zbrojowni. Był konsulem honorowym Meksyku w Gdańsku, przewodniczył radzie nadzorczej domu opieki dla osób starszych na Polankach w Gdańsku-Oliwie ( Zakład Pracy i Ubogich; Dwór II). Miłośnik sztuki, ofiarował 12 tysięcy marek na nowe witraże w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, przekazywał także znaczne kwoty na cele dobroczynne. W 1910 roku sprzedał firmę Erwinowi Rudlowi, który prowadził ją nadal pod starą nazwą. W 1928 właścicielem firmy był Curt Caspary, a w 1935 Bruno Bittner.
Był żonaty z Emmą Johanną Kämmerer. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na starym cmentarzu Zbawiciela.
