DREWNIAK BOGUSŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BOGUSŁAW DREWNIAK''' ( | + | '''BOGUSŁAW DREWNIAK''' (6 II 1927 Poznań – 4 VI 2017 Gdańsk), historyk. W latach 1943–1945 członek Armii Krajowej, więziony przez Niemców w Tarnowie. W 1951 roku ukończył historię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, 1958 doktor, 1963 doktor habilitowany, 1971 profesor tytularny, 1982 profesor zwyczajny. W okresie 1953–1961 pracował w Archiwum Państwowym (AP) w Szczecinie, od roku 1961 dyrektor AP w Koszalinie. W 1969–1971 rektor Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Słupsku. Zatrudniony w okresie 1963–1970 w gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]], w roku 1966 dziekan Wydziału Humanistycznego, złożył rezygnację 6 VIII 1968. W latach 1970–1995 pracownik Instytutu Historii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), w 1992 kierownik Zakładu Germanistyki UG. W roku 1996 promotor doktoratu honoris causa prezydenta Niemiec Richarda von Weizsäckera na UG. Członek krajowych i niemieckich towarzystw naukowych. Autor m.in. ''Teatr i film Trzeciej Rzeszy. W systemie hitlerowskiej propagandy'' (1972, 2011), D''as Theater im NS-Staat. Szenarium deutscher Zeitgeschichte 1933–1945'' (1983), ''Der deutsche Film 1938–1945. Ein Gesamtüberblick'' (1987), ''Polen und Deutschland 1919–1939. Wege und Irrwege kultureller Zusammenarbeit'' (1999), ''Polsko-niemieckie zbliżenia w kręgu kultury 1919–1939'' (2005). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:16, 9 cze 2017
BOGUSŁAW DREWNIAK (6 II 1927 Poznań – 4 VI 2017 Gdańsk), historyk. W latach 1943–1945 członek Armii Krajowej, więziony przez Niemców w Tarnowie. W 1951 roku ukończył historię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, 1958 doktor, 1963 doktor habilitowany, 1971 profesor tytularny, 1982 profesor zwyczajny. W okresie 1953–1961 pracował w Archiwum Państwowym (AP) w Szczecinie, od roku 1961 dyrektor AP w Koszalinie. W 1969–1971 rektor Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Słupsku. Zatrudniony w okresie 1963–1970 w gdańskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej, w roku 1966 dziekan Wydziału Humanistycznego, złożył rezygnację 6 VIII 1968. W latach 1970–1995 pracownik Instytutu Historii Uniwersytetu Gdańskiego (UG), w 1992 kierownik Zakładu Germanistyki UG. W roku 1996 promotor doktoratu honoris causa prezydenta Niemiec Richarda von Weizsäckera na UG. Członek krajowych i niemieckich towarzystw naukowych. Autor m.in. Teatr i film Trzeciej Rzeszy. W systemie hitlerowskiej propagandy (1972, 2011), Das Theater im NS-Staat. Szenarium deutscher Zeitgeschichte 1933–1945 (1983), Der deutsche Film 1938–1945. Ein Gesamtüberblick (1987), Polen und Deutschland 1919–1939. Wege und Irrwege kultureller Zusammenarbeit (1999), Polsko-niemieckie zbliżenia w kręgu kultury 1919–1939 (2005). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
