DOMINIKANKI
m |
(poprawka JMM; informacje o obchodach 30 IV 1933 dziesięciolecia przybycia do Gdańska w: „Gazeta Gdańska” 1933, nr 96 i nr 100, s. 7 (e-mail 7.02.2017)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Dominikanka.JPG|thumb|Dominikanka]] | [[File:Dominikanka.JPG|thumb|Dominikanka]] | ||
| − | '''DOMINIKANKI''', Zgromadzenie Sióstr św. Dominika, jedno ze zgromadzeń szeroko pojętej rodziny zakonów dominikańskich, założone w roku 1861 w zaborze rosyjskim przez matkę Marię Kolumbę (Różę Filipinę Białecką) w Wielowsi koło Sandomierza; w 1875 zatwierdzenie diecezjalne, 1885 papieskie. Do zakonnej charyzmy dominikanek należy szeroko pojęta praca katechetyczno-parafialna, pomoc ludziom samotnym, chorym, cierpiącym i opuszczonym. W Gdańsku od | + | '''DOMINIKANKI''', Zgromadzenie Sióstr św. Dominika, jedno ze zgromadzeń szeroko pojętej rodziny zakonów dominikańskich, założone w roku 1861 w zaborze rosyjskim przez matkę Marię Kolumbę (Różę Filipinę Białecką) w Wielowsi koło Sandomierza; w 1875 zatwierdzenie diecezjalne, 1885 papieskie. Do zakonnej charyzmy dominikanek należy szeroko pojęta praca katechetyczno-parafialna, pomoc ludziom samotnym, chorym, cierpiącym i opuszczonym. W Gdańsku od 29 IV 1923; na zlecenie [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]] zorganizowały sieć ochronek przedszkolnych (w 1939 – łącznie 15), w których objęły opieką polskie dzieci w wieku 3–6 lat, ucząc je polskiego patriotyzmu przy okazji pogadanek o tematyce religijnej, historyczno-narodowej i przyrodniczej oraz przy nauce śpiewu. Ochronki działały w budynkach należących do rządu polskiego, wynajmowanych bądź specjalnie na ten cel budowanych. Najważniejszym ośrodkiem dominikanek w Gdańsku był początkowo barak mieszczący klasztorek, kaplicę i przedszkole przy [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]] przy Am Weißen Turm 1 (ul. Augustyńskiego), następnie budynek [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]] przy Am Olivaer Tor 2–4 (ul. Dyrekcyjna). W roku 1939 ochronki zamknięto, a dominikanki usunięto z budynku Dyrekcji. Za sprawą biskupa gdańskiego [[SPLETT CARL MARIA | Carla Marii Spletta]] znalazły schronienie w Oliwie – w tamtejszym domu zakonnym sióstr [[ELŻBIETANKI | elżbietanek]]. Część dominikanek wyjechała do Generalnego Gubernatorstwa. Po 1945 roku w zamian za utraconą przedwojenną siedzibę siostry otrzymały kamienicę przy ul. Świętojańskiej 49 (tzw. Dom [[ZAPPIO ZACHARIAS | Zachariasa Zappio]]), którą odbudowały i uczyniły swoją siedzibą aż do 2009. W dalszym ciągu zajmowały się pracą katechetyczną, wspomagały pracę parafii św. Mikołaja prowadzoną przez [[DOMINIKANIE | dominikanów]], organizowały rekolekcje dla dziewcząt. W 2009 roku budynek sprzedany i przekształcony w hostel, a siostry przeniosły się do domu zakonnego na [[WZGÓRZE MICKIEWICZA | Wzgórzu Mickiewicza]], przy ul. Maryli 43. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 10:40, 7 lut 2017
DOMINIKANKI, Zgromadzenie Sióstr św. Dominika, jedno ze zgromadzeń szeroko pojętej rodziny zakonów dominikańskich, założone w roku 1861 w zaborze rosyjskim przez matkę Marię Kolumbę (Różę Filipinę Białecką) w Wielowsi koło Sandomierza; w 1875 zatwierdzenie diecezjalne, 1885 papieskie. Do zakonnej charyzmy dominikanek należy szeroko pojęta praca katechetyczno-parafialna, pomoc ludziom samotnym, chorym, cierpiącym i opuszczonym. W Gdańsku od 29 IV 1923; na zlecenie Gdańskiej Macierzy Szkolnej zorganizowały sieć ochronek przedszkolnych (w 1939 – łącznie 15), w których objęły opieką polskie dzieci w wieku 3–6 lat, ucząc je polskiego patriotyzmu przy okazji pogadanek o tematyce religijnej, historyczno-narodowej i przyrodniczej oraz przy nauce śpiewu. Ochronki działały w budynkach należących do rządu polskiego, wynajmowanych bądź specjalnie na ten cel budowanych. Najważniejszym ośrodkiem dominikanek w Gdańsku był początkowo barak mieszczący klasztorek, kaplicę i przedszkole przy Gimnazjum Polskim przy Am Weißen Turm 1 (ul. Augustyńskiego), następnie budynek Dyrekcji Kolei przy Am Olivaer Tor 2–4 (ul. Dyrekcyjna). W roku 1939 ochronki zamknięto, a dominikanki usunięto z budynku Dyrekcji. Za sprawą biskupa gdańskiego Carla Marii Spletta znalazły schronienie w Oliwie – w tamtejszym domu zakonnym sióstr elżbietanek. Część dominikanek wyjechała do Generalnego Gubernatorstwa. Po 1945 roku w zamian za utraconą przedwojenną siedzibę siostry otrzymały kamienicę przy ul. Świętojańskiej 49 (tzw. Dom Zachariasa Zappio), którą odbudowały i uczyniły swoją siedzibą aż do 2009. W dalszym ciągu zajmowały się pracą katechetyczną, wspomagały pracę parafii św. Mikołaja prowadzoną przez dominikanów, organizowały rekolekcje dla dziewcząt. W 2009 roku budynek sprzedany i przekształcony w hostel, a siostry przeniosły się do domu zakonnego na Wzgórzu Mickiewicza, przy ul. Maryli 43.
