WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOACHIM HEINRICH WEICKHMANN''' (5 II 1769 Gdańsk – 28 X 1857 Gdańsk), urzędnik. Syn kupca Joachima Wilhelma (3 IX 1737 Gdańsk – 31 VII 1819 Gdańsk), od roku 1781 rajcy, od 1785 sędziego, w latach 1782, 1786 i 1789 burgrabiego. Uczył się w [[SZKOŁA MARIACKA | szkole mariackiej]], od 1785 w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Od 1789 roku studiował prawo i ekonomię w Getyndze i Lipsku. Od 1793 w Gdańsku, do 1811 pracował w firmie handlowej ojca. Prezes Zarządu Miasta szpitala [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Lazaretu przy Bramie Oliwskiej]]. Senator [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] w latach 1807–1813. Opowiadał się za ścisłym powiązaniem Gdańska z ziemiami polskimi i za większą samodzielnością polityczną miasta. 14 II 1814 roku mianowany przez władze pruskie prezydentem, w 1817 dekretem króla Fryderyka Wilhelma III – nadburmistrzem Gdańska. W roku 1839 obchodzono uroczyście w Gdańsku 25-lecie pełnienia przez niego funkcji nadburmistrza, wybito okolicznościowy medal. 28 III 1850 w wieku 81 lat przeszedł na emeryturę. W latach 1852–1856 radny miejski, zasiadał w komisji zajmującej się problemami gospodarczymi miasta. W roku 1821 współzałożyciel i udziałowiec Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse). Od roku 1814 członek [[TOWARZYSTWO BIBLIJNE | Towarzystwa Biblijnego]], w latach 1819–1842 jego wiceprezes, 1842–1855 prezes; 1823–1857 prezes [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]] oraz Towarzystwa Przemysłowego, w 1846 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Zarządzał Gdańskiem zubożonym po okresie napoleońskim i gospodarczej stagnacji, nie udało mu się jednak wyprowadzić miasta z kryzysu. Dużą uwagę poświęcał sprawom opieki społecznej, doprowadził do założenia domu starców przy Polankach w [[OLIWA | Oliwie]], wspierał finansowo inicjatywy charytatywne. Swój cenny księgozbiór rodzinny zapisał testamentem [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskie]]j. Mieszkał przy Jopengasse 69 (ul. Piwna). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''JOACHIM HEINRICH WEICKHMANN''' (5 II 1769 Gdańsk – 28 X 1857 Gdańsk), urzędnik. Syn kupca Joachima Wilhelma (3 IX 1737 Gdańsk – 31 VII 1819 Gdańsk), od roku 1781 rajcy, od 1785 sędziego, w latach 1782, 1786 i 1789 burgrabiego. Uczył się w [[SZKOŁA MARIACKA | szkole mariackiej]], od 1785 w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Od 1789 roku studiował prawo i ekonomię w Getyndze i Lipsku. Od 1793 w Gdańsku, do 1811 pracował w firmie handlowej ojca. Prezes Zarządu Miasta szpitala [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Lazaretu przy Bramie Oliwskiej]]. Senator [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] w latach 1807–1813. Opowiadał się za ścisłym powiązaniem Gdańska z ziemiami polskimi i za większą samodzielnością polityczną miasta. 14 II 1814 roku mianowany przez władze pruskie prezydentem, w 1817 dekretem króla Fryderyka Wilhelma III – nadburmistrzem Gdańska. W roku 1839 obchodzono uroczyście w Gdańsku 25-lecie pełnienia przez niego funkcji nadburmistrza, wybito okolicznościowy medal. 28 III 1850 w wieku 81 lat przeszedł na emeryturę. W latach 1852–1856 radny miejski, zasiadał w komisji zajmującej się problemami gospodarczymi miasta. W latach 1809–1831 właściciel kamienicy przy Jopengasse 730 (ul. Piwna 51), którą wynajmował. W roku 1821 współzałożyciel i udziałowiec Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse). Od roku 1814 członek [[TOWARZYSTWO BIBLIJNE | Towarzystwa Biblijnego]], w latach 1819–1842 jego wiceprezes, 1842–1855 prezes; 1823–1857 prezes [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]] oraz Towarzystwa Przemysłowego, w 1846 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Zarządzał Gdańskiem zubożonym po okresie napoleońskim i gospodarczej stagnacji, nie udało mu się jednak wyprowadzić miasta z kryzysu. Dużą uwagę poświęcał sprawom opieki społecznej, doprowadził do założenia domu starców przy Polankach w [[OLIWA | Oliwie]], wspierał finansowo inicjatywy charytatywne. Swój cenny księgozbiór rodzinny zapisał testamentem [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskie]]j. Mieszkał w rodzinnej kamienicy przy Jopengasse 69 (ul. Piwna). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:00, 27 paź 2016
JOACHIM HEINRICH WEICKHMANN (5 II 1769 Gdańsk – 28 X 1857 Gdańsk), urzędnik. Syn kupca Joachima Wilhelma (3 IX 1737 Gdańsk – 31 VII 1819 Gdańsk), od roku 1781 rajcy, od 1785 sędziego, w latach 1782, 1786 i 1789 burgrabiego. Uczył się w szkole mariackiej, od 1785 w Gimnazjum Akademickim. Od 1789 roku studiował prawo i ekonomię w Getyndze i Lipsku. Od 1793 w Gdańsku, do 1811 pracował w firmie handlowej ojca. Prezes Zarządu Miasta szpitala Lazaretu przy Bramie Oliwskiej. Senator I Wolnego Miasta Gdańska w latach 1807–1813. Opowiadał się za ścisłym powiązaniem Gdańska z ziemiami polskimi i za większą samodzielnością polityczną miasta. 14 II 1814 roku mianowany przez władze pruskie prezydentem, w 1817 dekretem króla Fryderyka Wilhelma III – nadburmistrzem Gdańska. W roku 1839 obchodzono uroczyście w Gdańsku 25-lecie pełnienia przez niego funkcji nadburmistrza, wybito okolicznościowy medal. 28 III 1850 w wieku 81 lat przeszedł na emeryturę. W latach 1852–1856 radny miejski, zasiadał w komisji zajmującej się problemami gospodarczymi miasta. W latach 1809–1831 właściciel kamienicy przy Jopengasse 730 (ul. Piwna 51), którą wynajmował. W roku 1821 współzałożyciel i udziałowiec Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse). Od roku 1814 członek Towarzystwa Biblijnego, w latach 1819–1842 jego wiceprezes, 1842–1855 prezes; 1823–1857 prezes Towarzystwa Pokoju oraz Towarzystwa Przemysłowego, w 1846 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Zarządzał Gdańskiem zubożonym po okresie napoleońskim i gospodarczej stagnacji, nie udało mu się jednak wyprowadzić miasta z kryzysu. Dużą uwagę poświęcał sprawom opieki społecznej, doprowadził do założenia domu starców przy Polankach w Oliwie, wspierał finansowo inicjatywy charytatywne. Swój cenny księgozbiór rodzinny zapisał testamentem Bibliotece Miejskiej. Mieszkał w rodzinnej kamienicy przy Jopengasse 69 (ul. Piwna).
