VEGESACK DAGOBERT RODERICH ACHILLES von, prezydent policji
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''DAGOBERT RODERICH ACHILLES BARON VEGESACK''' (14 I 1769 Wismar – 17 VI 1850 Oliwa), urzędnik. Syn pruskiego oficera Friedricha Vegesacka. Od 1787 przez wiele lat oficer wojsk pruskich. Od 1807, jako major rezerwy, był przedstawicielem króla pruskiego przy senacie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]]. Mieszkał wówczas w kamienicy przy Frauengasse 11 (ul. Mariacka). W styczniu 1814 roku zorganizował tzw. komitet powitalny gdańszczan witających wkraczające do miasta 2 stycznia oddziały rosyjsko-pruskie. Z nominacji króla pruskiego od stycznia 1814 roku do emerytury (na którą przeszedł 1 IV 1834) był prezydentem [[POLICJA | policji]] w Gdańsku. Wzorując się na organizacji policji w Królewcu i Berlinie zmodernizował jej miejską strukturę, zgodnie z rozporządzeniem królewskim z 4 X 1814 ustalającym nowe granice miasta, dzieląc miasto na 13 rewirów policyjnych. Powołał też w jej ramach policję portową (Hafenpolizei) oraz budowlaną (Baupolizei – zob. [[PAŃSTWOWY URZĄD POLICJI BUDOWLANEJ W GDAŃSKU | Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku]]). Od 1814 do 1840 mieszkał w domu przy Langgasse 537 (ul. Długiej 77). Jako emeryt od 1840 roku do śmierci mieszkał w przejętym przez władze państwowe byłym [[PAŁAC OPATÓW| pałacu opackim]] w Oliwie. W 1846 roku należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w Gdańsku. Pochowany na cmentarzu Zbawiciela w Gdańsku ([[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarze na Chełmie]]). <br/><br/> Od 1814 żonaty z Johanną Friederiką Less. Z pierwszego małżeństwa miał synów Achillesa Cäsara (1809–1850), który po ukończeniu [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]] w 1828 i studiach prawniczych był w 1850 sędzią w Gdańsku, oraz Ernsta Brunona, który w 1850 roku był rotmistrzem pruskiej kawalerii w Gdańsku. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''DAGOBERT RODERICH ACHILLES BARON VEGESACK''' (14 I 1769 Wismar – 17 VI 1850 Oliwa), urzędnik. Syn pruskiego oficera Friedricha Vegesacka. Od 1787 przez wiele lat oficer wojsk pruskich. Od 1807, jako major rezerwy, był przedstawicielem króla pruskiego przy senacie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]]. Mieszkał wówczas w kamienicy przy Frauengasse 11 (ul. Mariacka). W styczniu 1814 roku zorganizował tzw. komitet powitalny gdańszczan witających wkraczające do miasta 2 stycznia oddziały rosyjsko-pruskie. Z nominacji króla pruskiego od stycznia 1814 roku do emerytury (na którą przeszedł 1 IV 1834) był prezydentem [[POLICJA | policji]] w Gdańsku. Wzorując się na organizacji policji w Królewcu i Berlinie zmodernizował jej miejską strukturę, zgodnie z rozporządzeniem królewskim z 4 X 1814 ustalającym nowe granice miasta, dzieląc miasto na 13 rewirów policyjnych. Powołał też w jej ramach policję portową (Hafenpolizei) oraz budowlaną (Baupolizei – zob. [[PAŃSTWOWY URZĄD POLICJI BUDOWLANEJ W GDAŃSKU | Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku]]). Od 1814 do 1840 mieszkał w domu przy Langgasse 537 (ul. Długiej 77). Jako emeryt od 1840 roku do śmierci mieszkał w przejętym przez władze państwowe byłym [[PAŁAC OPATÓW| pałacu opackim]] w Oliwie,pozostając właścicielem kamienicy przy ulicy Długiej. W 1846 roku należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w Gdańsku. Pochowany na cmentarzu Zbawiciela w Gdańsku ([[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarze na Chełmie]]). <br/><br/> Od 1814 żonaty z Johanną Friederiką Less. Z pierwszego małżeństwa miał synów Achillesa Cäsara (1809–1850), który po ukończeniu [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]] w 1828 i studiach prawniczych był w 1850 sędzią w Gdańsku, oraz Ernsta Brunona, który w 1850 roku był rotmistrzem pruskiej kawalerii w Gdańsku. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:08, 27 wrz 2016
DAGOBERT RODERICH ACHILLES BARON VEGESACK (14 I 1769 Wismar – 17 VI 1850 Oliwa), urzędnik. Syn pruskiego oficera Friedricha Vegesacka. Od 1787 przez wiele lat oficer wojsk pruskich. Od 1807, jako major rezerwy, był przedstawicielem króla pruskiego przy senacie I Wolnego Miasta Gdańska. Mieszkał wówczas w kamienicy przy Frauengasse 11 (ul. Mariacka). W styczniu 1814 roku zorganizował tzw. komitet powitalny gdańszczan witających wkraczające do miasta 2 stycznia oddziały rosyjsko-pruskie. Z nominacji króla pruskiego od stycznia 1814 roku do emerytury (na którą przeszedł 1 IV 1834) był prezydentem policji w Gdańsku. Wzorując się na organizacji policji w Królewcu i Berlinie zmodernizował jej miejską strukturę, zgodnie z rozporządzeniem królewskim z 4 X 1814 ustalającym nowe granice miasta, dzieląc miasto na 13 rewirów policyjnych. Powołał też w jej ramach policję portową (Hafenpolizei) oraz budowlaną (Baupolizei – zob. Państwowy Urząd Policji Budowlanej w Gdańsku). Od 1814 do 1840 mieszkał w domu przy Langgasse 537 (ul. Długiej 77). Jako emeryt od 1840 roku do śmierci mieszkał w przejętym przez władze państwowe byłym pałacu opackim w Oliwie,pozostając właścicielem kamienicy przy ulicy Długiej. W 1846 roku należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Gdańsku. Pochowany na cmentarzu Zbawiciela w Gdańsku ( cmentarze na Chełmie).
Od 1814 żonaty z Johanną Friederiką Less. Z pierwszego małżeństwa miał synów Achillesa Cäsara (1809–1850), który po ukończeniu Gimnazjum Miejskiego w 1828 i studiach prawniczych był w 1850 sędzią w Gdańsku, oraz Ernsta Brunona, który w 1850 roku był rotmistrzem pruskiej kawalerii w Gdańsku.
