ŁASIŃSKI WIESŁAW, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku
(uzupełnienia BŚ (e-mail z 10.01.2016)) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Łasiński Wiesław.JPG|thumb|Wiesław Łasiński]] | [[File: Łasiński Wiesław.JPG|thumb|Wiesław Łasiński]] | ||
| − | '''WIESŁAW ŁASIŃSKI''' (25 XII 1915 Stary Sącz – 23 VII 2010 Łódź), lekarz, naukowiec, wojskowy (kontradmirał). W latach 1933–1939 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, równolegle w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie (po ukończeniu – podporucznik Wojska Polskiego). Po wybuchu II wojny światowej | + | '''WIESŁAW ŁASIŃSKI''' (25 XII 1915 Stary Sącz – 23 VII 2010 Łódź), lekarz, naukowiec, wojskowy (kontradmirał). W latach 1933–1939 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, równolegle w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie (po ukończeniu – podporucznik Wojska Polskiego). Po wybuchu II wojny światowej od 1 do 18 IX 1939 roku dowódca plutonu medycznego 26. Dywizji Piechoty. Dostał się do niewoli niemieckiej podczas walk nad Bzurą. Przebywał w oflagach, pełniąc obowiązki lekarza obozowego: w XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg; był lekarzem w szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, skąd po próbie ucieczki został osadzony w twierdzy Chalons (Francja, region Rodan-Alpy). Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie pracował w Mosbach w Badenii w szpitalu dla byłych jeńców wojennych, prowadzonym pod patronatem United Nations Relief and Rehabilitation Administration ([[UNRRA | UNRRA]]) przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. <br/><br/> Od grudnia 1945 roku w Polsce, pracował w Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego na uniwersytecie w Krakowie. 10 II 1946 zmobilizowany do Wojska Polskiego, od grudnia 1946 w stopniu kapitana. Pracował w Gdyni, od 24 III do 10 IV 1946 roku w Szpitalu Marynarki Wojennej (MW) jako specjalista od gimnastyki leczniczej, a od 10 IV 1946 do 1 VIII 1947 jako oficer lekarz flotylli trałowców i dywizjonu okrętów podwodnych. Sprawował obowiązki szefa lecznictwa MW. W 1948 roku w Gdańsku, w Akademii Medycznej (AMG; zob. [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]) uzyskał stopień doktora. Od 1949 w [[SZPITAL MARYNARKI WOJENNEJ | szpitalu Marynarki Wojennej]] w Gdańsku, asystent, zastępca komendanta szpitala, w latach 1957–1965 w stopniu komandora kierował tym szpitalem. Od 1962 roku jednocześnie pracował w AMG, od 1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, prodziekan Wydziału Lekarskiego. Od 1964 profesor nadzwyczajny (tytularny). W 1965 mianowany komendantem rektorem Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, był nim do roku 1972, w 1966 nominowany na kontradmirała, w 1970 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 1973–1984 pracował w łódzkiej uczelni jako komendant Instytutu Nauk Podstawowych oraz kierownik Zakładu Anatomii Prawidłowej. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] wyznaczony w październiku 1982 na rektora AMG, został też kierownikiem założonego wówczas Zakładu Anatomii Topograficznej. W 1983 złożył rezygnację, przeszedł w stan spoczynku. Otrzymał wówczas godność doktor honoris causa Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Na emeryturze działał w utworzonym przez marszałków, admirałów i generałów państw Europy Zachodniej ruchu Emerytowani Generałowie Na Rzecz Pokoju i Rozbrojenia (od roku 1987 wchodził w skład polskiego prezydium ruchu). <br/><br/> Opublikował między innymi monografie: ''Anatomia głowy dla stomatologów'', ''Anatomia topograficzna i stosowana''. W latach 1964–1983 redaktor naczelny „Folia Morphologica”. <br/><br/> Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), Krzyżem Komandorskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Zasłużonemu AMG, Medalem 50-lecia AMG (1996) i licznymi odznaczeniami resortowymi. W 2005 roku Stowarzyszenie Oficerów Marynarki Wojennej ufundowało poświęcony mu pamiątkowy medal i nadało mu tytuł członka honorowego. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:36, 11 mar 2016
WIESŁAW ŁASIŃSKI (25 XII 1915 Stary Sącz – 23 VII 2010 Łódź), lekarz, naukowiec, wojskowy (kontradmirał). W latach 1933–1939 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, równolegle w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie (po ukończeniu – podporucznik Wojska Polskiego). Po wybuchu II wojny światowej od 1 do 18 IX 1939 roku dowódca plutonu medycznego 26. Dywizji Piechoty. Dostał się do niewoli niemieckiej podczas walk nad Bzurą. Przebywał w oflagach, pełniąc obowiązki lekarza obozowego: w XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg; był lekarzem w szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, skąd po próbie ucieczki został osadzony w twierdzy Chalons (Francja, region Rodan-Alpy). Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie pracował w Mosbach w Badenii w szpitalu dla byłych jeńców wojennych, prowadzonym pod patronatem United Nations Relief and Rehabilitation Administration ( UNRRA) przy Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Od grudnia 1945 roku w Polsce, pracował w Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego na uniwersytecie w Krakowie. 10 II 1946 zmobilizowany do Wojska Polskiego, od grudnia 1946 w stopniu kapitana. Pracował w Gdyni, od 24 III do 10 IV 1946 roku w Szpitalu Marynarki Wojennej (MW) jako specjalista od gimnastyki leczniczej, a od 10 IV 1946 do 1 VIII 1947 jako oficer lekarz flotylli trałowców i dywizjonu okrętów podwodnych. Sprawował obowiązki szefa lecznictwa MW. W 1948 roku w Gdańsku, w Akademii Medycznej (AMG; zob. Gdański Uniwersytet Medyczny) uzyskał stopień doktora. Od 1949 w szpitalu Marynarki Wojennej w Gdańsku, asystent, zastępca komendanta szpitala, w latach 1957–1965 w stopniu komandora kierował tym szpitalem. Od 1962 roku jednocześnie pracował w AMG, od 1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, prodziekan Wydziału Lekarskiego. Od 1964 profesor nadzwyczajny (tytularny). W 1965 mianowany komendantem rektorem Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, był nim do roku 1972, w 1966 nominowany na kontradmirała, w 1970 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 1973–1984 pracował w łódzkiej uczelni jako komendant Instytutu Nauk Podstawowych oraz kierownik Zakładu Anatomii Prawidłowej. W stanie wojennym wyznaczony w październiku 1982 na rektora AMG, został też kierownikiem założonego wówczas Zakładu Anatomii Topograficznej. W 1983 złożył rezygnację, przeszedł w stan spoczynku. Otrzymał wówczas godność doktor honoris causa Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Na emeryturze działał w utworzonym przez marszałków, admirałów i generałów państw Europy Zachodniej ruchu Emerytowani Generałowie Na Rzecz Pokoju i Rozbrojenia (od roku 1987 wchodził w skład polskiego prezydium ruchu).
Opublikował między innymi monografie: Anatomia głowy dla stomatologów, Anatomia topograficzna i stosowana. W latach 1964–1983 redaktor naczelny „Folia Morphologica”.
Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), Krzyżem Komandorskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Zasłużonemu AMG, Medalem 50-lecia AMG (1996) i licznymi odznaczeniami resortowymi. W 2005 roku Stowarzyszenie Oficerów Marynarki Wojennej ufundowało poświęcony mu pamiątkowy medal i nadało mu tytuł członka honorowego.
