POWIERSKI JAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JAN POWIERSKI''' (16 V 1940 Szczuka koło Brodnicy – 6 V 1999 Gdańsk), naukowiec, historyk. W 1958 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Szczecinku, w latach 1958–1963 studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK), specjalizując się w średniowiecznych dziejach Prus i Pomorza Gdańskiego. W okresie 1963–1965 pracował w filii biblioteki uniwersyteckiej w Instytucie Historii UMK, w 1965 starszy asystent w Instytucie Historii UMK. Od roku 1968 doktor. Od 1973 pracownik [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), do 1976 docent kontraktowy, 1977 doktor habilitowany, 1992 profesor tytularny, 1994 profesor zwyczajny. W okresie 1974–1994 kierownik Zakładu Historii Średniowiecza Instytutu Historii UG, od 1997 kierownik Zakładu Historii Średniowiecza Powszechnego. W latach 1976–1986 równocześnie był kierownikiem Studium Podyplomowego Historii. Od 1994 roku pracował równolegle w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie, gdzie pełnił funkcję dziekana Wydziału Historycznego. Jeden z najwybitniejszych polskich historyków wczesnego średniowiecza. Badał dzieje ludów bałtyckich, początki zakonu krzyżackiego w Prusach, stosunki polsko- | + | '''JAN POWIERSKI''' (16 V 1940 Szczuka koło Brodnicy – 6 V 1999 Gdańsk), naukowiec, historyk. W 1958 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Szczecinku, w latach 1958–1963 studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK), specjalizując się w średniowiecznych dziejach Prus i Pomorza Gdańskiego. W okresie 1963–1965 pracował w filii biblioteki uniwersyteckiej w Instytucie Historii UMK, w 1965 starszy asystent w Instytucie Historii UMK. Od roku 1968 doktor. Od 1973 pracownik [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), do 1976 docent kontraktowy, 1977 doktor habilitowany, 1992 profesor tytularny, 1994 profesor zwyczajny. W okresie 1974–1994 kierownik Zakładu Historii Średniowiecza Instytutu Historii UG, od 1997 kierownik Zakładu Historii Średniowiecza Powszechnego. W latach 1976–1986 równocześnie był kierownikiem Studium Podyplomowego Historii. Od 1994 roku pracował równolegle w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie, gdzie pełnił funkcję dziekana Wydziału Historycznego. Jeden z najwybitniejszych polskich historyków wczesnego średniowiecza. Badał dzieje ludów bałtyckich, początki zakonu krzyżackiego w Prusach, stosunki polsko-pruskie, wewnętrzne stosunki panujące w Polsce w X–XIII wieku. Autor m.in. monografii: ''Stosunki polsko-pruskie do 1230 r. ze szczególnym uwzględnieniem roli Pomorza Gdańskiego'' (1968), ''Dobra ostrowicko-golubskie biskupstwa włocławskiego na tle stosunków polsko-krzyżackich 1235–1308'' (1977), ''Kryzys rządów Bolesława Śmiałego. Polityka i jej odzwierciedlenie w literaturze średniowiecznej'' (1992), ''Prusowie, Mazowsze i sprowadzenie Krzyżaków do Polski'' (tom 1: 1996, już pośmiertnie tom 2, część 1: 2001 i tom 2, część 2: 2003). Wspólnie z Zenonem Guldonem opublikował ''Podziały administracyjne Kujaw i ziemi dobrzyńskiej w XIII–XIV w.'' (1974), a z Błażejem Śliwińskim i Klemensem Bruskim ''Studia z dziejów Pomorza w XII wieku'' (1993). Pośmiertnie ukazał się wybór jego prac: ''Prussica. Artykuły wybrane z lat 1965–1995'' (tom 1: 2004, tom 2: 2005). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 17:27, 9 lut 2016
JAN POWIERSKI (16 V 1940 Szczuka koło Brodnicy – 6 V 1999 Gdańsk), naukowiec, historyk. W 1958 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Szczecinku, w latach 1958–1963 studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK), specjalizując się w średniowiecznych dziejach Prus i Pomorza Gdańskiego. W okresie 1963–1965 pracował w filii biblioteki uniwersyteckiej w Instytucie Historii UMK, w 1965 starszy asystent w Instytucie Historii UMK. Od roku 1968 doktor. Od 1973 pracownik Uniwersytetu Gdańskiego (UG), do 1976 docent kontraktowy, 1977 doktor habilitowany, 1992 profesor tytularny, 1994 profesor zwyczajny. W okresie 1974–1994 kierownik Zakładu Historii Średniowiecza Instytutu Historii UG, od 1997 kierownik Zakładu Historii Średniowiecza Powszechnego. W latach 1976–1986 równocześnie był kierownikiem Studium Podyplomowego Historii. Od 1994 roku pracował równolegle w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie, gdzie pełnił funkcję dziekana Wydziału Historycznego. Jeden z najwybitniejszych polskich historyków wczesnego średniowiecza. Badał dzieje ludów bałtyckich, początki zakonu krzyżackiego w Prusach, stosunki polsko-pruskie, wewnętrzne stosunki panujące w Polsce w X–XIII wieku. Autor m.in. monografii: Stosunki polsko-pruskie do 1230 r. ze szczególnym uwzględnieniem roli Pomorza Gdańskiego (1968), Dobra ostrowicko-golubskie biskupstwa włocławskiego na tle stosunków polsko-krzyżackich 1235–1308 (1977), Kryzys rządów Bolesława Śmiałego. Polityka i jej odzwierciedlenie w literaturze średniowiecznej (1992), Prusowie, Mazowsze i sprowadzenie Krzyżaków do Polski (tom 1: 1996, już pośmiertnie tom 2, część 1: 2001 i tom 2, część 2: 2003). Wspólnie z Zenonem Guldonem opublikował Podziały administracyjne Kujaw i ziemi dobrzyńskiej w XIII–XIV w. (1974), a z Błażejem Śliwińskim i Klemensem Bruskim Studia z dziejów Pomorza w XII wieku (1993). Pośmiertnie ukazał się wybór jego prac: Prussica. Artykuły wybrane z lat 1965–1995 (tom 1: 2004, tom 2: 2005).
