RYBICKA-GRZYWACZEWSKA BOŻENA, działaczka opozycji demokratycznej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Rybicka-Grzywaczewska Bożena.JPG|thumb|Bożena Rybicka-Grzywaczewska]] | [[File:Rybicka-Grzywaczewska Bożena.JPG|thumb|Bożena Rybicka-Grzywaczewska]] | ||
| − | '''BOŻENA RYBICKA-GRZYWACZEWSKA''' (ur. 10 IX 1957 Gdynia), działaczka opozycji demokratycznej. Siostra [[RYBICKI ARKADIUSZ | Arkadiusza]], [[RYBICKI MIROSŁAW BOGDAN | Mirosława]] i [[RYBICKI SŁAWOMIR PIOTR | Sławomira Rybickich]]. W 1976 roku ukończyła Technikum Gastronomiczne w Gdańsku, specjalistka w zakresie technologii żywienia. W latach 1976–1980 pracowała w WSS Społem w Gdańsku i Agencji Reklamowej Biura Projektów i Zakładu Ceramiki Artystycznej. W okresie 1977–1980 uczestniczka Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, współpracowała z niezależnym Wydawnictwem im. Konstytucji 3 maja. Wraz z bratową [[MODZELEWSKA-RYBICKA MAGDALENA | Magdaleną Modzelewską-Rybicką]] organizowała w roku 1978 odbijające się dużym echem modlitwy w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w intencji uwięzionego działacza [[WYSZKOWSKI BŁAŻEJ | Błażeja Wyszkowskiego]], a od maja do sierpnia 1980 [[KOBZDEJ DARIUSZ | Dariusza Kobzdeja]] i Tadeusza Szczudłowskiego. Współorganizatorka manifestacji rocznicowych 3 maja, 11 listopada, [[GRUDZIEŃ 1970 | grudnia 1970]] w Gdańsku. W 1979 roku współzałożycielka [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. W sierpniu 1980 uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej; po podpisaniu porozumień strajkowych została sekretarką przewodniczącego | + | '''BOŻENA RYBICKA-GRZYWACZEWSKA''' (ur. 10 IX 1957 Gdynia), działaczka opozycji demokratycznej. Siostra [[RYBICKI ARKADIUSZ | Arkadiusza]], [[RYBICKI MIROSŁAW BOGDAN | Mirosława]] i [[RYBICKI SŁAWOMIR PIOTR | Sławomira Rybickich]]. W 1976 roku ukończyła Technikum Gastronomiczne w Gdańsku, specjalistka w zakresie technologii żywienia. W latach 1976–1980 pracowała w WSS Społem w Gdańsku i Agencji Reklamowej Biura Projektów i Zakładu Ceramiki Artystycznej. W okresie 1977–1980 uczestniczka Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, współpracowała z niezależnym Wydawnictwem im. Konstytucji 3 maja. Wraz z bratową [[MODZELEWSKA-RYBICKA MAGDALENA | Magdaleną Modzelewską-Rybicką]] organizowała w roku 1978 odbijające się dużym echem modlitwy w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w intencji uwięzionego działacza [[WYSZKOWSKI BŁAŻEJ | Błażeja Wyszkowskiego]], a od maja do sierpnia 1980 [[KOBZDEJ DARIUSZ | Dariusza Kobzdeja]] i Tadeusza Szczudłowskiego. Współorganizatorka manifestacji rocznicowych 3 maja, 11 listopada, [[GRUDZIEŃ 1970 | grudnia 1970]] w Gdańsku. W 1979 roku współzałożycielka [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. W sierpniu 1980 uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej; po podpisaniu porozumień strajkowych została sekretarką przewodniczącego Komitetu Krajowego [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]]. Po ogłoszeniu stanu wojennego (13 XII 1981) do czerwca 1982 roku ukrywała się. Po ujawnieniu, ponownie prowadziła nieoficjalny sekretariat Lecha Wałęsy. Od 16 X 1982 żona [[GRZYWACZEWSKI MACIEJ | Macieja Grzywaczewskiego]], w 1984 wraz z nim i chorym na białaczkę dzieckiem wyjechała na leczenie do Francji. Była przedstawicielką Lecha Wałęsy w rozmowach z wydawcami francuskimi (m.in. przy wydaniu jego pierwszej autobiografii ''Droga Nadziei''), współpracowała z pismem „Kontakt” w Paryżu i z Biurem Koordynacyjnym „Solidarności” za Granicą w Brukseli. W roku 1985 z dr Aliną Margolis Edelman założyła Fundusz SOS Pomoc Chorym w Polsce, zajmujący się sprowadzaniem z Polski na leczenie chorych i lekarzy na staże medyczne. Powróciła do kraju w 1988. Współzałożycielka [[STOWARZYSZENIE POMOCY OSOBOM AUTYSTYCZNYM | Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym]] i Stowarzyszenia Wspólny Dom; organizowała zbiórkę pieniędzy na budowę Domu dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Starogardzie Gdańskim. Od 1992 roku prezes Gdańskiej Fundacji Dobroczynności, prowadzącej Dom Pomocy Społecznej dla osób starszych w Stawiskach koło Kościerzyny i Środowiskowy Dom Samopomocy dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Kościerzynie. Od 2008 przewodnicząca [[GDAŃSKA RADA SENIORÓW | Gdańskiej Rady Seniorów]] przy Prezydencie Miasta Gdańska. W 2006 roku Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 17:03, 31 gru 2015
BOŻENA RYBICKA-GRZYWACZEWSKA (ur. 10 IX 1957 Gdynia), działaczka opozycji demokratycznej. Siostra Arkadiusza, Mirosława i Sławomira Rybickich. W 1976 roku ukończyła Technikum Gastronomiczne w Gdańsku, specjalistka w zakresie technologii żywienia. W latach 1976–1980 pracowała w WSS Społem w Gdańsku i Agencji Reklamowej Biura Projektów i Zakładu Ceramiki Artystycznej. W okresie 1977–1980 uczestniczka Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, współpracowała z niezależnym Wydawnictwem im. Konstytucji 3 maja. Wraz z bratową Magdaleną Modzelewską-Rybicką organizowała w roku 1978 odbijające się dużym echem modlitwy w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w intencji uwięzionego działacza Błażeja Wyszkowskiego, a od maja do sierpnia 1980 Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego. Współorganizatorka manifestacji rocznicowych 3 maja, 11 listopada, grudnia 1970 w Gdańsku. W 1979 roku współzałożycielka Ruchu Młodej Polski. W sierpniu 1980 uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej; po podpisaniu porozumień strajkowych została sekretarką przewodniczącego Komitetu Krajowego NSZZ „Solidarność” Lecha Wałęsy. Po ogłoszeniu stanu wojennego (13 XII 1981) do czerwca 1982 roku ukrywała się. Po ujawnieniu, ponownie prowadziła nieoficjalny sekretariat Lecha Wałęsy. Od 16 X 1982 żona Macieja Grzywaczewskiego, w 1984 wraz z nim i chorym na białaczkę dzieckiem wyjechała na leczenie do Francji. Była przedstawicielką Lecha Wałęsy w rozmowach z wydawcami francuskimi (m.in. przy wydaniu jego pierwszej autobiografii Droga Nadziei), współpracowała z pismem „Kontakt” w Paryżu i z Biurem Koordynacyjnym „Solidarności” za Granicą w Brukseli. W roku 1985 z dr Aliną Margolis Edelman założyła Fundusz SOS Pomoc Chorym w Polsce, zajmujący się sprowadzaniem z Polski na leczenie chorych i lekarzy na staże medyczne. Powróciła do kraju w 1988. Współzałożycielka Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym i Stowarzyszenia Wspólny Dom; organizowała zbiórkę pieniędzy na budowę Domu dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Starogardzie Gdańskim. Od 1992 roku prezes Gdańskiej Fundacji Dobroczynności, prowadzącej Dom Pomocy Społecznej dla osób starszych w Stawiskach koło Kościerzyny i Środowiskowy Dom Samopomocy dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Kościerzynie. Od 2008 przewodnicząca Gdańskiej Rady Seniorów przy Prezydencie Miasta Gdańska. W 2006 roku Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
