KULLING HERMANN, przedsiębiorca, radny, były patron ulicy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
| − | ''' | + | '''HERMANN KULLING''' (maj 1859 Brzeźno Lęborskie – 15 I 1922 Gdańsk-Brzeźno), przedsiębiorca. W 1884 roku był pomocnikiem kowala w Gdańsku. Od 31 I 1889 roku właściciel kurortu w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] i otaczającego go 36-hektarowego terenu, w tym parku zdrojowego, który nabył za 129 tysięcy marek od spadkobierców [[PISTORIUS WILHELM | Wilhelma Pistoriusa]]. W 1889 zbudował (w pięć miesięcy) linię tramwaju konnego o długości 1100 m, łączącą od 7 lipca stację kolejową Brzeźno ze znajdującym się w jego centrum domem kuracyjnym. Po torach o rozstawie 60 cm kursowały wozy produkcji gdańskiego rzemieślnika Juliusa Hybbenetha (1822–1902), oferujące 12 miejsc siedzących i 12 stojących; koszt przejazdu wynosił 5 fenigów (zob. [[TRAMWAJE | tramwaje]]). Po dwóch latach eksploatacji linia, dowożąca głównie gości z Gdańska, upadła i została rozebrana. Kulling poniósł także duże straty finansowe po spaleniu się 28 XII 1892 roku domu kuracyjnego (szybko odbudowanego po uzyskaniu kredytu bankowego). W 1891 kurort odwiedziło 39 tysięcy gości. W 1898 roku oprócz niego w Brzeźnie mieszkali członkowie rodziny: właściciel ziemski Johann Kulling i robotnik Anton Kulling. Zajmowali się uprawą pól należących do kurortu. W 1899 roku Kulling sprzedał obiekty kuracyjne za 275 tysięcy marek Towarzystwu Akcyjnemu „Höcherl”. W latach 1915–1919 był członkiem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], a w okresie 1917–1922 właścicielem jednej z gdańskich cegielni. Mieszkał w Gdańsku-Brzeźnie w czynszowym domu przy Kurzstraße 1. Żonaty z Olgą Borchell. Jego imieniem nazwano po 1922 roku ulicę w Gdańsku-Brzeźnie (Kullingstraße), wcześniej znaną jako Kurzstraße, po 1945 – ul. Sternicza. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:42, 12 paź 2015
HERMANN KULLING (maj 1859 Brzeźno Lęborskie – 15 I 1922 Gdańsk-Brzeźno), przedsiębiorca. W 1884 roku był pomocnikiem kowala w Gdańsku. Od 31 I 1889 roku właściciel kurortu w Brzeźnie i otaczającego go 36-hektarowego terenu, w tym parku zdrojowego, który nabył za 129 tysięcy marek od spadkobierców Wilhelma Pistoriusa. W 1889 zbudował (w pięć miesięcy) linię tramwaju konnego o długości 1100 m, łączącą od 7 lipca stację kolejową Brzeźno ze znajdującym się w jego centrum domem kuracyjnym. Po torach o rozstawie 60 cm kursowały wozy produkcji gdańskiego rzemieślnika Juliusa Hybbenetha (1822–1902), oferujące 12 miejsc siedzących i 12 stojących; koszt przejazdu wynosił 5 fenigów (zob. tramwaje). Po dwóch latach eksploatacji linia, dowożąca głównie gości z Gdańska, upadła i została rozebrana. Kulling poniósł także duże straty finansowe po spaleniu się 28 XII 1892 roku domu kuracyjnego (szybko odbudowanego po uzyskaniu kredytu bankowego). W 1891 kurort odwiedziło 39 tysięcy gości. W 1898 roku oprócz niego w Brzeźnie mieszkali członkowie rodziny: właściciel ziemski Johann Kulling i robotnik Anton Kulling. Zajmowali się uprawą pól należących do kurortu. W 1899 roku Kulling sprzedał obiekty kuracyjne za 275 tysięcy marek Towarzystwu Akcyjnemu „Höcherl”. W latach 1915–1919 był członkiem Rady Miejskiej, a w okresie 1917–1922 właścicielem jednej z gdańskich cegielni. Mieszkał w Gdańsku-Brzeźnie w czynszowym domu przy Kurzstraße 1. Żonaty z Olgą Borchell. Jego imieniem nazwano po 1922 roku ulicę w Gdańsku-Brzeźnie (Kullingstraße), wcześniej znaną jako Kurzstraße, po 1945 – ul. Sternicza.
