WIELOCH ROMAN, docent Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ROMAN WIELOCH''' (3 VII 1910 Gdańsk – 2 VI 1995 Sopot), inżynier budownictwa. Po maturze w 1931 roku rozpoczął studia w [[THD | THD]] na Wydziale Architektury, 2 lata później kontynuował je na Wydziale Budownictwa Lądowego, gdzie w roku 1937 uzyskał dyplom. Członek [[BRATNIA POMOC ZRZESZENIA STUDENTÓW POLAKÓW THD | Bratniej Pomocy]] i polskiego Klubu Sportowego [[ | + | '''ROMAN WIELOCH''' (3 VII 1910 Gdańsk – 2 VI 1995 Sopot), inżynier budownictwa. Po maturze w 1931 roku rozpoczął studia w [[THD | THD]] na Wydziale Architektury, 2 lata później kontynuował je na Wydziale Budownictwa Lądowego, gdzie w roku 1937 uzyskał dyplom. Członek [[BRATNIA POMOC ZRZESZENIA STUDENTÓW POLAKÓW THD | Bratniej Pomocy]] i polskiego Klubu Sportowego [[GEDANIA, klub sportowy | Gedania]], udzielał się w Związku Polaków i polskim harcerstwie. Po studiach początkowo pracował w porcie gdyńskim, w 1939 przeniósł się do Stalowej Woli, gdzie miał kierować budową nowego szpitala. W czasie II wojny światowej członek AK, aresztowany w 1942, przebywał w więzieniu na Montelupich w Krakowie. Zwolniony, powrócił do Stalowej Woli. W Gdańsku ponownie od wiosny 1945 roku; pracował w przedsiębiorstwach budowlanych, specjalizując się w wykorzystaniu betonu sprężonego w budownictwie. Autor sprawdzonej koncepcji wykorzystania go do zabezpieczenia uszkodzonej pożarem wieży [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]]. Od 1950 pracownik naukowy [[PG | PG]] na Wydziale Budownictwa Lądowego, w Katedrze Żelbetnictwa. Od 1962 doktor, od 1968 docent, dyrektor Instytutu Technologii i Materiałów Budowlanych PG. Po roku 1980 konsultant metod zabezpieczenia podwodnych części twierdzy w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]], filarów w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. Odznaczony papieskim Benemerenti (złoty krzyż), za szczególne zasługi dla Kościoła poprzez osobisty wkład w ratowanie po 1945 gdańskich kościołów, oraz Krzyżem Kawalerskim OOP. Pochowany na cmentarzu w Sopocie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 18:34, 29 lis 2014
ROMAN WIELOCH (3 VII 1910 Gdańsk – 2 VI 1995 Sopot), inżynier budownictwa. Po maturze w 1931 roku rozpoczął studia w THD na Wydziale Architektury, 2 lata później kontynuował je na Wydziale Budownictwa Lądowego, gdzie w roku 1937 uzyskał dyplom. Członek Bratniej Pomocy i polskiego Klubu Sportowego Gedania, udzielał się w Związku Polaków i polskim harcerstwie. Po studiach początkowo pracował w porcie gdyńskim, w 1939 przeniósł się do Stalowej Woli, gdzie miał kierować budową nowego szpitala. W czasie II wojny światowej członek AK, aresztowany w 1942, przebywał w więzieniu na Montelupich w Krakowie. Zwolniony, powrócił do Stalowej Woli. W Gdańsku ponownie od wiosny 1945 roku; pracował w przedsiębiorstwach budowlanych, specjalizując się w wykorzystaniu betonu sprężonego w budownictwie. Autor sprawdzonej koncepcji wykorzystania go do zabezpieczenia uszkodzonej pożarem wieży Ratusza Głównego Miasta. Od 1950 pracownik naukowy PG na Wydziale Budownictwa Lądowego, w Katedrze Żelbetnictwa. Od 1962 doktor, od 1968 docent, dyrektor Instytutu Technologii i Materiałów Budowlanych PG. Po roku 1980 konsultant metod zabezpieczenia podwodnych części twierdzy w Wisłoujściu, filarów w Dworze Artusa i kościoła św. Jana. Odznaczony papieskim Benemerenti (złoty krzyż), za szczególne zasługi dla Kościoła poprzez osobisty wkład w ratowanie po 1945 gdańskich kościołów, oraz Krzyżem Kawalerskim OOP. Pochowany na cmentarzu w Sopocie.
