POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA

[[File:Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance.JPG|thumb|Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance]]

[[File:Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance.JPG|thumb|Budynek Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance]]

[[File:Koncert Orkiestry Symfonicznej PFB.JPG|thumb|Koncert Orkiestry Symfonicznej PFB]]

[[File:Koncert Orkiestry Symfonicznej PFB.JPG|thumb|Koncert Orkiestry Symfonicznej PFB]]

'''POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja.''' Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 roku Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W roku 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT | Zygmunta Latoszewskiego]], Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: [[OPERA BAŁTYCKA | Opera Bałtycka]]). W styczniu 1975 roku odbył się pierwszy koncert założonej przez [[RYCHERT ZYGMUNT | Zygmunta Rycherta]] Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976 roku, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 roku odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na [[OŁOWIANKA | Ołowiance]], obecnie oficjalnej siedzibie. <br/><br/> '''Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.''' Tradycje orkiestry sięgają roku 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Z. Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w Gdańsku, w budynku Naczelnej Organizacji Technicznej przy ul. Rajskiej &nbsp;6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 roku w weneckich Vacanze Musicali. W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się m.in. wykonanie ''I symfonii'' Krzysztofa Pendereckiego). W roku 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu nad Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. Dwa lata później koncertowała z ''Requiem'' G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 I 1997, pod batutą Jerzego Katlewicza, brała udział w oprawie muzycznej uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W dorobku Orkiestry znajdują się także tak znaczące wydarzenia, jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 roku na terenie Stoczni Gdańskiej, prawykonanie ''Kantaty o wolności'' Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka województwa pomorskiego z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych ([[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | porozumienie gdańskie]]) i powstania [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) ''Requiem wojennego'' Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna ''Vivo XXX'', napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności. Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie ''Requiem wojennego'' Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka w roku 2011), nagranie ''VI symfonii'' i ''Koncertu skrzypcowego'' Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania ''Vivo XXX'' P. Mykietyna. {{author: KM}} <br /><br />

'''POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja.''' Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 roku Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W roku 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT | Zygmunta Latoszewskiego]], Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: [[OPERA BAŁTYCKA | Opera Bałtycka]]). W styczniu 1975 roku odbył się pierwszy koncert założonej przez [[RYCHERT ZYGMUNT | Zygmunta Rycherta]] Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976 roku, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 roku odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na [[OŁOWIANKA | Ołowiance]], obecnie oficjalnej siedzibie. <br/><br/> '''Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.''' Tradycje orkiestry sięgają roku 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Z. Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w Gdańsku, w budynku Naczelnej Organizacji Technicznej przy ul. Rajskiej &nbsp;6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 roku w weneckich Vacanze Musicali. W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się m.in. wykonanie ''I symfonii'' Krzysztofa Pendereckiego). W roku 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu nad Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. Dwa lata później koncertowała z ''Requiem'' G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 I 1997, pod batutą Jerzego Katlewicza, brała udział w oprawie muzycznej uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W dorobku Orkiestry znajdują się także tak znaczące wydarzenia, jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 roku na terenie Stoczni Gdańskiej, prawykonanie ''Kantaty o wolności'' Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka województwa pomorskiego z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych ([[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | porozumienie gdańskie]]) i powstania [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) ''Requiem wojennego'' Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna ''Vivo XXX'', napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności. Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie ''Requiem wojennego'' Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka w roku 2011), nagranie ''VI symfonii'' i ''Koncertu skrzypcowego'' Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania ''Vivo XXX'' P. Mykietyna. {{author: KM}} <br /><br />