ŚLIWIŃSKI ZBIGNIEW BOGUMIŁ, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | ||
'''ZBIGNIEW BOGUMIŁ ŚLIWIŃSKI''' (18 IV 1924 Warszawa – 16 XI 2003 Jędrzejewo koło Czarnkowa), artysta muzyk, pianista, pedagog. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w 8 roku życia (u Lecha Miklaszewskiego w Milanówku, podczas II wojny światowej był uczniem Zofii Buckiewiczowej w Warszawie i od roku 1944 w Milanówku u Bolesława Woytowicza). W latach 1945–1949 studia pianistyczne w PWSM w Katowicach, 1953–1956 aspirantura artystyczna w PWSM w Krakowie (dyplom w 1959). Od 1949 rozpoczął występy w charakterze solisty (recitale, udział w koncertach symfonicznych w większości polskich filharmonii), a także kameralisty (głównie z Ireną Lewińską i Zofią Janukowicz-Pobłocką). W 1945 roku organizował szkołę muzyczną w Milanówku, 1945–1948 nauczyciel gry na fortepianie w Podstawowej Szkole Muzycznej w Katowicach, 1948–1958 tamże w Państwowym Liceum Muzycznym, 1953–1965 w tamtejszej PWSM. Od 1961 związany z PWSM w Gdańsku ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna]]); od 1975 profesor tytularny, od 1982 profesor zwyczajny. W 1965–2000 kierownik Katedry Fortepianu, 1972–1975 dziekan Wydziału Instrumentalnego, 1982–1984 prorektor. Juror większości ogólnopolskich konkursów pianistycznych, Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1975, 1980, 1985), Międzynarodowego Konkursu im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu (1977). {{author: AZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''ZBIGNIEW BOGUMIŁ ŚLIWIŃSKI''' (18 IV 1924 Warszawa – 16 XI 2003 Jędrzejewo koło Czarnkowa), artysta muzyk, pianista, pedagog. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w 8 roku życia (u Lecha Miklaszewskiego w Milanówku, podczas II wojny światowej był uczniem Zofii Buckiewiczowej w Warszawie i od roku 1944 w Milanówku u Bolesława Woytowicza). W latach 1945–1949 studia pianistyczne w PWSM w Katowicach, 1953–1956 aspirantura artystyczna w PWSM w Krakowie (dyplom w 1959). Od 1949 rozpoczął występy w charakterze solisty (recitale, udział w koncertach symfonicznych w większości polskich filharmonii), a także kameralisty (głównie z Ireną Lewińską i Zofią Janukowicz-Pobłocką). W 1945 roku organizował szkołę muzyczną w Milanówku, 1945–1948 nauczyciel gry na fortepianie w Podstawowej Szkole Muzycznej w Katowicach, 1948–1958 tamże w Państwowym Liceum Muzycznym, 1953–1965 w tamtejszej PWSM. Od 1961 związany z PWSM w Gdańsku ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna]]); od 1975 profesor tytularny, od 1982 profesor zwyczajny. W 1965–2000 kierownik Katedry Fortepianu, 1972–1975 dziekan Wydziału Instrumentalnego, 1982–1984 prorektor. Juror większości ogólnopolskich konkursów pianistycznych, Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1975, 1980, 1985), Międzynarodowego Konkursu im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu (1977). {{author: AZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:44, 25 lip 2014
ZBIGNIEW BOGUMIŁ ŚLIWIŃSKI (18 IV 1924 Warszawa – 16 XI 2003 Jędrzejewo koło Czarnkowa), artysta muzyk, pianista, pedagog. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w 8 roku życia (u Lecha Miklaszewskiego w Milanówku, podczas II wojny światowej był uczniem Zofii Buckiewiczowej w Warszawie i od roku 1944 w Milanówku u Bolesława Woytowicza). W latach 1945–1949 studia pianistyczne w PWSM w Katowicach, 1953–1956 aspirantura artystyczna w PWSM w Krakowie (dyplom w 1959). Od 1949 rozpoczął występy w charakterze solisty (recitale, udział w koncertach symfonicznych w większości polskich filharmonii), a także kameralisty (głównie z Ireną Lewińską i Zofią Janukowicz-Pobłocką). W 1945 roku organizował szkołę muzyczną w Milanówku, 1945–1948 nauczyciel gry na fortepianie w Podstawowej Szkole Muzycznej w Katowicach, 1948–1958 tamże w Państwowym Liceum Muzycznym, 1953–1965 w tamtejszej PWSM. Od 1961 związany z PWSM w Gdańsku ( Akademia Muzyczna); od 1975 profesor tytularny, od 1982 profesor zwyczajny. W 1965–2000 kierownik Katedry Fortepianu, 1972–1975 dziekan Wydziału Instrumentalnego, 1982–1984 prorektor. Juror większości ogólnopolskich konkursów pianistycznych, Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1975, 1980, 1985), Międzynarodowego Konkursu im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu (1977).
