WIERZCHOWSKI JÓZEF, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JÓZEF WIERZCHOWSKI''' (19 I 1907 Sandomierz – 23 II 1974 Gdańsk). W latach 1927–1930 studiował farmację na uniwersytecie w Warszawie, ucząc się równolegle w Oficerskiej Szkole Sanitarnej (od roku 1928 Szkoła Podchorążych Sanitarnych, w 1930 Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, w 1931 ukończył w stopniu podporucznika). Do roku 1939 kierownik Wojskowej Składnicy Sanitarnej w Przemyślu, od roku 1939 doktor. W czasie II wojny światowej we Francji i Wielkiej Brytanii jako oficer Polskich Sił Zbrojnych w randze kapitana i majora. Od roku 1946 w katowickim oddziale Państwowego Zakładu Higieny (PZH), od 1 listopada tegoż roku do 1 XI 1951 kierownik Oddziału Badania Żywności filii PZH w Gdyni. Od jesieni 1948 roku organizował, a od 1 I 1949 (przez 24 lata) kierował Katedrą Nauki o Środkach Spożywczych Akademii Lekarskiej (następnie Akademii Medycznej (AMG) w Gdańsku; zob. [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]). Po habilitacji w roku 1950 – zastępca profesora, w 1952 docent nauk o środkach spożywczych, w 1954 profesor tytularny, w 1963 profesor zwyczajny, w latach 1960–1969 dziekan Wydziału Farmaceutycznego AMG. Zajmował się naukowo ochroną zdrowia ludności. Jako pierwszy w Polsce badał obecność w produktach spożywczych metali ciężkich (rtęć, kadm i ołów). Wyniki jego badań wykorzystywano w Europejskim Kodeksie Żywnościowym Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Od 1958 roku przewodniczył Sekcji Badań Naukowych i Nauki w Polskim Komitecie ds. Europejskiego Kodeksu Żywnościowego. W latach 1968–1972 reprezentował Polskę w Komitecie do spraw Ryb i Przetworów Rybnych przy Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO (Codex Alimentarius). {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''JÓZEF WIERZCHOWSKI''' (19 I 1907 Sandomierz – 23 II 1974 Gdańsk). W latach 1927–1930 studiował farmację na uniwersytecie w Warszawie, ucząc się równolegle w Oficerskiej Szkole Sanitarnej (od roku 1928 Szkoła Podchorążych Sanitarnych, w 1930 Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, w 1931 ukończył w stopniu podporucznika). Do roku 1939 kierownik Wojskowej Składnicy Sanitarnej w Przemyślu, od roku 1939 doktor. W czasie II wojny światowej we Francji i Wielkiej Brytanii jako oficer Polskich Sił Zbrojnych w randze kapitana i majora. Od roku 1946 w katowickim oddziale Państwowego Zakładu Higieny (PZH), od 1 listopada tegoż roku do 1 XI 1951 kierownik Oddziału Badania Żywności filii PZH w Gdyni. Od jesieni 1948 roku organizował, a od 1 I 1949 (przez 24 lata) kierował Katedrą Nauki o Środkach Spożywczych Akademii Lekarskiej (następnie Akademii Medycznej (AMG) w Gdańsku; zob. [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]). Po habilitacji w roku 1950 – zastępca profesora, w 1952 docent nauk o środkach spożywczych, w 1954 profesor tytularny, w 1963 profesor zwyczajny, w latach 1960–1969 dziekan Wydziału Farmaceutycznego AMG. Zajmował się naukowo ochroną zdrowia ludności. Jako pierwszy w Polsce badał obecność w produktach spożywczych metali ciężkich (rtęć, kadm i ołów). Wyniki jego badań wykorzystywano w Europejskim Kodeksie Żywnościowym Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Od 1958 roku przewodniczył Sekcji Badań Naukowych i Nauki w Polskim Komitecie ds. Europejskiego Kodeksu Żywnościowego. W latach 1968–1972 reprezentował Polskę w Komitecie do spraw Ryb i Przetworów Rybnych przy Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO (Codex Alimentarius). {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 06:40, 10 lip 2014
JÓZEF WIERZCHOWSKI (19 I 1907 Sandomierz – 23 II 1974 Gdańsk). W latach 1927–1930 studiował farmację na uniwersytecie w Warszawie, ucząc się równolegle w Oficerskiej Szkole Sanitarnej (od roku 1928 Szkoła Podchorążych Sanitarnych, w 1930 Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, w 1931 ukończył w stopniu podporucznika). Do roku 1939 kierownik Wojskowej Składnicy Sanitarnej w Przemyślu, od roku 1939 doktor. W czasie II wojny światowej we Francji i Wielkiej Brytanii jako oficer Polskich Sił Zbrojnych w randze kapitana i majora. Od roku 1946 w katowickim oddziale Państwowego Zakładu Higieny (PZH), od 1 listopada tegoż roku do 1 XI 1951 kierownik Oddziału Badania Żywności filii PZH w Gdyni. Od jesieni 1948 roku organizował, a od 1 I 1949 (przez 24 lata) kierował Katedrą Nauki o Środkach Spożywczych Akademii Lekarskiej (następnie Akademii Medycznej (AMG) w Gdańsku; zob. Gdański Uniwersytet Medyczny). Po habilitacji w roku 1950 – zastępca profesora, w 1952 docent nauk o środkach spożywczych, w 1954 profesor tytularny, w 1963 profesor zwyczajny, w latach 1960–1969 dziekan Wydziału Farmaceutycznego AMG. Zajmował się naukowo ochroną zdrowia ludności. Jako pierwszy w Polsce badał obecność w produktach spożywczych metali ciężkich (rtęć, kadm i ołów). Wyniki jego badań wykorzystywano w Europejskim Kodeksie Żywnościowym Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Od 1958 roku przewodniczył Sekcji Badań Naukowych i Nauki w Polskim Komitecie ds. Europejskiego Kodeksu Żywnościowego. W latach 1968–1972 reprezentował Polskę w Komitecie do spraw Ryb i Przetworów Rybnych przy Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO (Codex Alimentarius).
