MAGNUS OLAUS, duchowny, kartograf
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''OLAUS MAGNUS''' (1490 Linköping, Szwecja – 1557 Rzym), duchowny, humanista, kartograf. Pochodził z katolickiej rodziny mieszczańskiej. W latach 1526–1537, wobec reformacji szerzącej się w Szwecji, po uzyskaniu zgody króla polskiego Zygmunta I Starego osiadł w Gdańsku (wraz z bratem Johannem, ostatnim katolickim arcybiskupem Szwecji). Opracował tzw. ''Carta marina'', zwane też ''Carta Gothica'' (opublikowana w 1539 roku w Wenecji, reedycja w 1572), czyli wielką mapę krajów Europy Północnej i Grenlandii, oddającą m.in. po raz pierwszy rzeczywisty zarys południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego. Bogato ilustrowana, pokazuje m.in. szkuty załadowane zbożem oraz wypalanie popiołu, z adnotacją, że towary te transportuje się dopływami [[WISŁA | Wisły]] do Gdańska. Autor umieścił na mapie statek gdański płynący z Anglii do Holandii. Gdańsk jest jedynym miastem, którego herb znalazł się na mapie. Wraz z komentarzami (''Ain kurze Auslegung […] der neuuen mappen''), zadedykowanymi Gdańskowi, mapa była jednym z najważniejszych w XVI wieku źródeł geograficznych. W Gdańsku zebrał materiały do dzieła etnograficznego ''Historia de gentibus septentrionalibus'' (opublikowanego w 1555 w Rzymie; do 1670 – 20 wydań), w którym m.in. zawarł pochlebne opinie o Gdańsku, bardzo chwalił gdańskie [[PIWO GDAŃSKIE | piwo]]; uważał, że ma właściwości lecznicze. Wyjechał z Gdańska na sobór do Mantui w 1537 roku. Wydanie sporządzonej w Gdańsku mapy sfinansował patriarcha Wenecji Hieronim Quirino. {{author: GM}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''OLAUS MAGNUS''' (1490 Linköping, Szwecja – 1557 Rzym), duchowny, humanista, kartograf. Pochodził z katolickiej rodziny mieszczańskiej. W latach 1526–1537, wobec reformacji szerzącej się w Szwecji, po uzyskaniu zgody króla polskiego Zygmunta I Starego osiadł w Gdańsku (wraz z bratem Johannem, ostatnim katolickim arcybiskupem Szwecji). Opracował tzw. ''Carta marina'', zwane też ''Carta Gothica'' (opublikowana w 1539 roku w Wenecji, reedycja w 1572), czyli wielką mapę krajów Europy Północnej i Grenlandii, oddającą m.in. po raz pierwszy rzeczywisty zarys południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego. Bogato ilustrowana, pokazuje m.in. szkuty załadowane zbożem oraz wypalanie popiołu, z adnotacją, że towary te transportuje się dopływami [[WISŁA | Wisły]] do Gdańska. Autor umieścił na mapie statek gdański płynący z Anglii do Holandii. Gdańsk jest jedynym miastem, którego herb znalazł się na mapie. Wraz z komentarzami (''Ain kurze Auslegung […] der neuuen mappen''), zadedykowanymi Gdańskowi, mapa była jednym z najważniejszych w XVI wieku źródeł geograficznych. W Gdańsku zebrał materiały do dzieła etnograficznego ''Historia de gentibus septentrionalibus'' (opublikowanego w 1555 w Rzymie; do 1670 – 20 wydań), w którym m.in. zawarł pochlebne opinie o Gdańsku, bardzo chwalił gdańskie [[PIWO GDAŃSKIE | piwo]]; uważał, że ma właściwości lecznicze. Wyjechał z Gdańska na sobór do Mantui w 1537 roku. Wydanie sporządzonej w Gdańsku mapy sfinansował patriarcha Wenecji Hieronim Quirino. {{author: GM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:58, 6 lip 2014
OLAUS MAGNUS (1490 Linköping, Szwecja – 1557 Rzym), duchowny, humanista, kartograf. Pochodził z katolickiej rodziny mieszczańskiej. W latach 1526–1537, wobec reformacji szerzącej się w Szwecji, po uzyskaniu zgody króla polskiego Zygmunta I Starego osiadł w Gdańsku (wraz z bratem Johannem, ostatnim katolickim arcybiskupem Szwecji). Opracował tzw. Carta marina, zwane też Carta Gothica (opublikowana w 1539 roku w Wenecji, reedycja w 1572), czyli wielką mapę krajów Europy Północnej i Grenlandii, oddającą m.in. po raz pierwszy rzeczywisty zarys południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego. Bogato ilustrowana, pokazuje m.in. szkuty załadowane zbożem oraz wypalanie popiołu, z adnotacją, że towary te transportuje się dopływami Wisły do Gdańska. Autor umieścił na mapie statek gdański płynący z Anglii do Holandii. Gdańsk jest jedynym miastem, którego herb znalazł się na mapie. Wraz z komentarzami (Ain kurze Auslegung […] der neuuen mappen), zadedykowanymi Gdańskowi, mapa była jednym z najważniejszych w XVI wieku źródeł geograficznych. W Gdańsku zebrał materiały do dzieła etnograficznego Historia de gentibus septentrionalibus (opublikowanego w 1555 w Rzymie; do 1670 – 20 wydań), w którym m.in. zawarł pochlebne opinie o Gdańsku, bardzo chwalił gdańskie piwo; uważał, że ma właściwości lecznicze. Wyjechał z Gdańska na sobór do Mantui w 1537 roku. Wydanie sporządzonej w Gdańsku mapy sfinansował patriarcha Wenecji Hieronim Quirino.
