KURKIEWICZ GRZEGORZ LEON, dziennikarz, publicysta
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Kurkiewicz Grzegorz Leon.JPG|thumb|Grzegorz Kurkiewicz]] | [[File: Kurkiewicz Grzegorz Leon.JPG|thumb|Grzegorz Kurkiewicz]] | ||
| − | '''GRZEGORZ LEON KURKIEWICZ''' (ur. 20 VI 1922 Kraków), dziennikarz, publicysta. Przed II wojną światową ukończył I klasę liceum humanistycznego w Krakowie, od przełomu lat 1942–1943 żołnierz (podchorąży plutonowy) AK. W roku 1945 powołany do WP, zweryfikowany w stopniu podporucznika, od 1947 porucznik, dowódca kompanii szkoły Podoficerskiej w Legionowie, zwolniony. W 1954 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, był asystentem na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. W Gdańsku od 1956, pracował w Stoczni Gdańskiej. W roku 1962 ukończył (ze stopniem doktora) Studium Doktoranckie w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie ([[UNIWERSYTET GDAŃSKI | UG]]). Po ciężkim wypadku samochodowym w 1969 podjął pracę dziennikarza. Pracował w „Głosie Stoczniowca” i w „Głosie Wybrzeża”. Od roku 1975 związany był głównie z tygodnikiem [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]], w którym pracował do wprowadzenia stanu wojennego (13 XII 1981). Zajmował się głównie tematyką zagraniczną, pisał reportaże z podróży statkami PLO (w 1978 na statku „Zamość” z Kanadą i USA, w latach 1979–1980 na statku „Bydgoszcz” z Tanzanii, Kenii i Madagaskaru). W 1981 roku jako współautor ze Zbigniewem Michtą opublikował zbiór reportaży ''Łuna nad Karlinem''. W stanie wojennym, w 1982 negatywnie zweryfikowany, zwolniony z pracy z zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. Pisywał mimo to do miesięcznika dominikanów „W drodze” i w gdańskiej podziemnej gazetce „Solidarność”. Utrzymywał się z pracy tłumacza i lektora języka niemieckiego. W 1989 był współtwórcą [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnika Gdańskiego”]], w którym publikował do jego zamknięcia w 1991. Pracował w [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczorze Wybrzeża”]], od roku 1991 związany z [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennikiem Bałtyckim”]], pod pseudonimem Jan Chrzan autor artykułów wspomnieniowych i felietonów. Autor powieści autobiograficznych: (z kluczem) ''Osobliwe przypadki Egona A. w Peerelu'' (2006) i rozdziału ''Stanu wojennego dzień powszedni'' (w zbiorze ''Świadkowie stanu wojennego'', 2006). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | + | '''GRZEGORZ LEON KURKIEWICZ''' (ur. 20 VI 1922 Kraków), dziennikarz, publicysta. Przed II wojną światową ukończył I klasę liceum humanistycznego w Krakowie, od przełomu lat 1942–1943 żołnierz (podchorąży plutonowy) AK. W roku 1945 powołany do WP, zweryfikowany w stopniu podporucznika, od 1947 porucznik, dowódca kompanii szkoły Podoficerskiej w Legionowie, zwolniony. W 1954 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, był asystentem na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. W Gdańsku od 1956, pracował w Stoczni Gdańskiej. W roku 1962 ukończył (ze stopniem doktora) Studium Doktoranckie w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie ([[UNIWERSYTET GDAŃSKI | UG]]). Po ciężkim wypadku samochodowym w 1969 podjął pracę dziennikarza. Pracował w „Głosie Stoczniowca” i w „Głosie Wybrzeża”. Od roku 1975 związany był głównie z tygodnikiem [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]], w którym pracował do wprowadzenia stanu wojennego (13 XII 1981). Zajmował się głównie tematyką zagraniczną, pisał reportaże z podróży statkami PLO (w 1978 na statku „Zamość” z Kanadą i USA, w latach 1979–1980 na statku „Bydgoszcz” z Tanzanii, Kenii i Madagaskaru). W 1981 roku jako współautor ze Zbigniewem Michtą opublikował zbiór reportaży ''Łuna nad Karlinem''. W stanie wojennym, w 1982 negatywnie zweryfikowany, zwolniony z pracy z zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. Pisywał mimo to do miesięcznika dominikanów „W drodze” i w gdańskiej podziemnej gazetce „Solidarność”. Utrzymywał się z pracy tłumacza i lektora języka niemieckiego. W 1989 był współtwórcą [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnika Gdańskiego”]], w którym publikował do jego zamknięcia w 1991. Pracował w [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczorze Wybrzeża”]], od roku 1991 związany z [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennikiem Bałtyckim”]], pod pseudonimem Jan Chrzan autor artykułów wspomnieniowych i felietonów. Autor powieści autobiograficznych: (z kluczem) ''Osobliwe przypadki Egona A. w Peerelu'' (2006) i rozdziału ''Stanu wojennego dzień powszedni'' (w zbiorze ''Świadkowie stanu wojennego'', 2006). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:28, 6 lip 2014
GRZEGORZ LEON KURKIEWICZ (ur. 20 VI 1922 Kraków), dziennikarz, publicysta. Przed II wojną światową ukończył I klasę liceum humanistycznego w Krakowie, od przełomu lat 1942–1943 żołnierz (podchorąży plutonowy) AK. W roku 1945 powołany do WP, zweryfikowany w stopniu podporucznika, od 1947 porucznik, dowódca kompanii szkoły Podoficerskiej w Legionowie, zwolniony. W 1954 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, był asystentem na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. W Gdańsku od 1956, pracował w Stoczni Gdańskiej. W roku 1962 ukończył (ze stopniem doktora) Studium Doktoranckie w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie ( UG). Po ciężkim wypadku samochodowym w 1969 podjął pracę dziennikarza. Pracował w „Głosie Stoczniowca” i w „Głosie Wybrzeża”. Od roku 1975 związany był głównie z tygodnikiem „Czas”, w którym pracował do wprowadzenia stanu wojennego (13 XII 1981). Zajmował się głównie tematyką zagraniczną, pisał reportaże z podróży statkami PLO (w 1978 na statku „Zamość” z Kanadą i USA, w latach 1979–1980 na statku „Bydgoszcz” z Tanzanii, Kenii i Madagaskaru). W 1981 roku jako współautor ze Zbigniewem Michtą opublikował zbiór reportaży Łuna nad Karlinem. W stanie wojennym, w 1982 negatywnie zweryfikowany, zwolniony z pracy z zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. Pisywał mimo to do miesięcznika dominikanów „W drodze” i w gdańskiej podziemnej gazetce „Solidarność”. Utrzymywał się z pracy tłumacza i lektora języka niemieckiego. W 1989 był współtwórcą „Tygodnika Gdańskiego”, w którym publikował do jego zamknięcia w 1991. Pracował w „Wieczorze Wybrzeża”, od roku 1991 związany z „Dziennikiem Bałtyckim”, pod pseudonimem Jan Chrzan autor artykułów wspomnieniowych i felietonów. Autor powieści autobiograficznych: (z kluczem) Osobliwe przypadki Egona A. w Peerelu (2006) i rozdziału Stanu wojennego dzień powszedni (w zbiorze Świadkowie stanu wojennego, 2006).
