DOMY GALERIOWE
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Dom galeriowy przy ul. św. Trójcy, około 1890.JPG|thumb|Dom galeriowy przy ul. św. Trójcy, około 1890]][[File:Dom galeriowy przy szpitalu św. Ducha, koniec XIX wieku.JPG|thumb|Dom galeriowy przy szpitalu św. Ducha, koniec XIX wieku]]'''DOMY GALERIOWE''' służyły ubogiej ludności Gdańska od około XVI wieku. Budowane zazwyczaj w konstrukcji szkieletowej (niekiedy z masywnymi ścianami szczytowymi i przyziemiem), z zewnętrzną charakterystyczną galerią zapewniającą niezależne wejście do każdego z mieszkań umieszczonych na piętrze. Często usytuowane kalenicą do ulicy, lokalizowane także w głębi parceli lub przy wewnętrznej uliczce. Występowały w wielu obszarach miasta (np. na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]], [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starym Przedmieściu]] i obrzeżach [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]). Wznoszone były przez prywatnych inwestorów, fundacje oraz gminy wyznaniowe. Mieszkania w tego typu domach najczęściej składały się z ogrzewanej izby i sienio-kuchni z paleniskiem. Do początku XX wieku zachowały się nieliczne; znajdowały się np. na zapleczu ul. Rzeźnickiej (przy wewnętrznym zaułku Kneiphof i Baumannshof), na zapleczu ul. Łagiewniki 55, w zaułku w pobliżu ul. Mniszki (Nonnenhof 4). Dom galeriowy przy ul. św. Trójcy ([[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościół i klasztor franciszkanów św. Trójcy]]) był do niedawna jedynym częściowo zachowanym obiektem tego typu; w roku 1990 niekorzystnie odnowiony, znacznie stracił na autentyczności. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Dom galeriowy przy ul. św. Trójcy, około 1890.JPG|thumb|Dom galeriowy przy ul. św. Trójcy, około 1890]][[File:Dom galeriowy przy szpitalu św. Ducha, koniec XIX wieku.JPG|thumb|Dom galeriowy przy szpitalu św. Ducha, koniec XIX wieku]] |
| + | '''DOMY GALERIOWE''' służyły ubogiej ludności Gdańska od około XVI wieku. Budowane zazwyczaj w konstrukcji szkieletowej (niekiedy z masywnymi ścianami szczytowymi i przyziemiem), z zewnętrzną charakterystyczną galerią zapewniającą niezależne wejście do każdego z mieszkań umieszczonych na piętrze. Często usytuowane kalenicą do ulicy, lokalizowane także w głębi parceli lub przy wewnętrznej uliczce. Występowały w wielu obszarach miasta (np. na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]], [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starym Przedmieściu]] i obrzeżach [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]). Wznoszone były przez prywatnych inwestorów, fundacje oraz gminy wyznaniowe. Mieszkania w tego typu domach najczęściej składały się z ogrzewanej izby i sienio-kuchni z paleniskiem. Do początku XX wieku zachowały się nieliczne; znajdowały się np. na zapleczu ul. Rzeźnickiej (przy wewnętrznym zaułku Kneiphof i Baumannshof), na zapleczu ul. Łagiewniki 55, w zaułku w pobliżu ul. Mniszki (Nonnenhof 4). Dom galeriowy przy ul. św. Trójcy ([[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościół i klasztor franciszkanów św. Trójcy]]) był do niedawna jedynym częściowo zachowanym obiektem tego typu; w roku 1990 niekorzystnie odnowiony, znacznie stracił na autentyczności. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 23:14, 9 cze 2014
DOMY GALERIOWE służyły ubogiej ludności Gdańska od około XVI wieku. Budowane zazwyczaj w konstrukcji szkieletowej (niekiedy z masywnymi ścianami szczytowymi i przyziemiem), z zewnętrzną charakterystyczną galerią zapewniającą niezależne wejście do każdego z mieszkań umieszczonych na piętrze. Często usytuowane kalenicą do ulicy, lokalizowane także w głębi parceli lub przy wewnętrznej uliczce. Występowały w wielu obszarach miasta (np. na Starym Mieście, Starym Przedmieściu i obrzeżach Głównego Miasta). Wznoszone były przez prywatnych inwestorów, fundacje oraz gminy wyznaniowe. Mieszkania w tego typu domach najczęściej składały się z ogrzewanej izby i sienio-kuchni z paleniskiem. Do początku XX wieku zachowały się nieliczne; znajdowały się np. na zapleczu ul. Rzeźnickiej (przy wewnętrznym zaułku Kneiphof i Baumannshof), na zapleczu ul. Łagiewniki 55, w zaułku w pobliżu ul. Mniszki (Nonnenhof 4). Dom galeriowy przy ul. św. Trójcy ( kościół i klasztor franciszkanów św. Trójcy) był do niedawna jedynym częściowo zachowanym obiektem tego typu; w roku 1990 niekorzystnie odnowiony, znacznie stracił na autentyczności.
