DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA CHŁOPCÓW
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA CHŁOPCÓW''' (Katholisches Knabenwaisenhaus und Krüppelheim), | + | '''DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA CHŁOPCÓW''' (Katholisches Knabenwaisenhaus und Krüppelheim), [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]], Radauneufer 54/56 (ul. Brzegi), powołany z inicjatywy zarządu [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | szpitala Najświętszej Panny Marii]] na Dolnym Mieście. Powstał w specjalnie na ten cel zbudowanym w latach 1894–1895 dwupiętrowym budynku na terenie należącym do parafii św. Ignacego ([[SCHARMER FRANZ | Franz Scharmer]]). Otwarty 1 V 1896 roku. Jego kuratorami byli księża gdańskich parafii (prowadzeniem domu zajmowały się [[BROMEUSZKI || boromeuszki]]). W budynku znajdowała się mała kaplica, dostępna w czasie nabożeństw także osobom z zewnątrz. Po roku 1920 przez wiele lat jej kapelanem był pochodzący z Estonii ks. dr Arved Dankmann (zm. po 1945). W 1908 roku w domu przebywało 125 chłopców; po 1900 – w sąsiednim budynku mieszkały dzieci oraz osoby dorosłe z trwałym inwalidztwem lub upośledzeniem umysłowym. Chłopcy uczyli się w katolickiej szkole działającej na terenie parafii. Dom był utrzymywany z funduszy prywatnych (datki wiernych, donacje). W latach 1945–2008 w budynku (nr 55) mieścił się Państwowy Dom Dziecka dla sierot i półsierot. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:58, 9 cze 2014
DOM DZIECKA / KATOLICKI SIEROCINIEC DLA CHŁOPCÓW (Katholisches Knabenwaisenhaus und Krüppelheim), Stare Szkoty, Radauneufer 54/56 (ul. Brzegi), powołany z inicjatywy zarządu szpitala Najświętszej Panny Marii na Dolnym Mieście. Powstał w specjalnie na ten cel zbudowanym w latach 1894–1895 dwupiętrowym budynku na terenie należącym do parafii św. Ignacego ( Franz Scharmer). Otwarty 1 V 1896 roku. Jego kuratorami byli księża gdańskich parafii (prowadzeniem domu zajmowały się | boromeuszki). W budynku znajdowała się mała kaplica, dostępna w czasie nabożeństw także osobom z zewnątrz. Po roku 1920 przez wiele lat jej kapelanem był pochodzący z Estonii ks. dr Arved Dankmann (zm. po 1945). W 1908 roku w domu przebywało 125 chłopców; po 1900 – w sąsiednim budynku mieszkały dzieci oraz osoby dorosłe z trwałym inwalidztwem lub upośledzeniem umysłowym. Chłopcy uczyli się w katolickiej szkole działającej na terenie parafii. Dom był utrzymywany z funduszy prywatnych (datki wiernych, donacje). W latach 1945–2008 w budynku (nr 55) mieścił się Państwowy Dom Dziecka dla sierot i półsierot.
