BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Bank Rzeszy, około 1910.JPG|thumb|Bank Rzeszy, około 1910]] | [[File:Bank Rzeszy, około 1910.JPG|thumb|Bank Rzeszy, około 1910]] | ||
| − | '''BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO''', wcześniej siedziba Reichsbankhauptstelle (główna filia Banku Rzeszy), ul. Okopowa 1 (do roku 1945: Karrenwall) i | + | '''BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO''', wcześniej siedziba Reichsbankhauptstelle (główna filia Banku Rzeszy), ul. Okopowa 1 (do roku 1945: Karrenwall) i [[BANK VON DANZIG | Bank von Danzig]]. Oddział Banku Rzeszy obejmujący prowincję Prusy Zachodnie powstał w Gdańsku w roku 1879. Wcześniej (1814–1879) działał w Gdańsku oddział państwowy banku pruskiego (Königliche Bank), początkowo przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20), od 10 IX 1859 w zakupionej na ten cel kamienicy przy Jopengasse 69 (ul. Piwna). Po likwidacji zachodniego wewnętrznego ciągu obwarowań (rozpoczętej w roku 1895), w miejscu dawnych wałów ([[FORTYFIKACJE | fortyfikacje]]), między zespołem Katowni i [[WIEŻA WIĘZIENNA | Wieży Więziennej]], An der Reitbahn (ul. Bogusławskiego) oraz nowo wytyczoną ul. Karrenwall (Okopową), powstał kwartał, w którym najbardziej prestiżowa była działka w północno-zachodnim narożniku, obok najważniejszego wjazdu do [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. Zajął ją budynek banku, powstały w ostatnich latach XIX wieku według projektu Maxa Hasaka (autora projektów budowy lub przebudowy kilkudziesięciu budynków Banku Rzeszy na terenie Cesarstwa). <br /><br /> Gmach zaprojektowano na planie litery L, dłuższym bokiem zwrócony w zachodnią stronę. Główne wejście znalazło się od strony [[BRAMA WYŻYNNA | Bramy Wyżynnej]], na wschodnim krańcu krótszej elewacji, od strony głównego kierunku, z którego mogli nadchodzić lub przyjeżdżać klienci. Przy reprezentacyjnym wejściu powstała główna klatka schodowa. Duża sala operacyjna z kasami, o powierzchni około 300 m², zajęła północno-zachodnią część parteru, w południowym krańcu zachodniego skrzydła urządzono mieszkania dla pracowników (z własną klatką schodową). Pierwsze piętro zajęło mieszkanie dyrektora, drugie – 2 mieszkania służbowe. Plan budynku zaprojektowano, kierując się przede wszystkim potrzebami funkcjonalnymi. Elewacja zachodnia otrzymała jednak ściśle symetryczną, dziewięcioosiową kompozycję, nieodpowiadającą układowi kryjących się za nią pomieszczeń. W 7 środkowych osiach na parterze znalazły się duże okna zwieńczone półkolistymi łukami wspartymi na kolumnach z jońskimi głowicami. Piętra oświetliły mniejsze, prostokątne okna. Środkową oś zachodniej elewacji zaakcentował balkon na pierwszym piętrze i wysoki szczyt, a po bokach powstały wykusze, przybierające ponad gzymsem kształt wieżyczek zwieńczonych smukłymi hełmami. Na wykuszach umieszczono płaskorzeźby z wizerunkami hrabiego Ludwiga von Dohna, zasłużonych gdańszczan: [[HEWELIUSZ JAN | Jana Heweliusza]], [[GRALATH DANIEL II | Daniela Gralatha]], [[KABRUN JAKOB | Jakoba Kabruna]], [[CHODOWIECKI DANIEL | Daniela Chodowieckiego]] i [[WINTER LEOPOLD von | Leopolda Wintera]] (odtworzone podczas renowacji fasady w roku 1999). W elewacji północnej nieco większy wykusz zaakcentował skrajną oś z głównym wejściem. Także ta elewacja została zwieńczona wysokim szczytem. Bank ozdobiły bogate dekoracje, w tym rzeźby, płaskorzeźby, kamienne cokoły i gzymsy, bogate obramienia okien, zwieńczenia słupków balustrady balkonu w formie kul. <br /><br /> Projektując detale, w większości wykonane z piaskowca i częściowo złocone, użyto form północnego neorenesansu, stosowanego na przełomie XIX i XX wieku w fasadach wielu budowanych wówczas w Gdańsku gmachów publicznych. We wnętrzu, podobnie jak w elewacjach, znalazły się liczne dekoracje i ozdobnie rozwiązane detale architektoniczne. W stropie sali operacyjnej przestrzenie między stalowymi belkami pokrytymi miedzią wypełniły majolikowe kasetony. Belki wsparły się na monolitycznych granitowych filarach. Większość pozostałych pomieszczeń banku nie była uboższa niż główna sala. Oficjalne otwarcie przeniesionego z Jopengasse banku odbyło się 13 VII 1906, wcześniej 28 V 1906 zwiedził go cesarz Wilhelm II. Do 1945 działał pod adresem Karrenwall 10, ob. ul. Okopowa 1. <br /><br /> W 1945 roku w większym stopniu zostały uszkodzone jedynie szczyty i hełmy wieżyczek (ich pozostałości rozebrano). Budynek zachował funkcje banku. W roku 1999 Jacek Krenz oraz Beata i Piotr Lochowie wykonali (zrealizowany) projekt przebudowy głównej sali; wyeksponowano wówczas i odrestaurowano niektóre elementy dawnego wyposażenia. Na przełomie XX i XXI wieku pracom konserwatorskim i restauratorskim poddano także elewacje gmachu. {{author: JASZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:50, 3 cze 2014
BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO, wcześniej siedziba Reichsbankhauptstelle (główna filia Banku Rzeszy), ul. Okopowa 1 (do roku 1945: Karrenwall) i Bank von Danzig. Oddział Banku Rzeszy obejmujący prowincję Prusy Zachodnie powstał w Gdańsku w roku 1879. Wcześniej (1814–1879) działał w Gdańsku oddział państwowy banku pruskiego (Königliche Bank), początkowo przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20), od 10 IX 1859 w zakupionej na ten cel kamienicy przy Jopengasse 69 (ul. Piwna). Po likwidacji zachodniego wewnętrznego ciągu obwarowań (rozpoczętej w roku 1895), w miejscu dawnych wałów ( fortyfikacje), między zespołem Katowni i Wieży Więziennej, An der Reitbahn (ul. Bogusławskiego) oraz nowo wytyczoną ul. Karrenwall (Okopową), powstał kwartał, w którym najbardziej prestiżowa była działka w północno-zachodnim narożniku, obok najważniejszego wjazdu do Głównego Miasta. Zajął ją budynek banku, powstały w ostatnich latach XIX wieku według projektu Maxa Hasaka (autora projektów budowy lub przebudowy kilkudziesięciu budynków Banku Rzeszy na terenie Cesarstwa).
Gmach zaprojektowano na planie litery L, dłuższym bokiem zwrócony w zachodnią stronę. Główne wejście znalazło się od strony Bramy Wyżynnej, na wschodnim krańcu krótszej elewacji, od strony głównego kierunku, z którego mogli nadchodzić lub przyjeżdżać klienci. Przy reprezentacyjnym wejściu powstała główna klatka schodowa. Duża sala operacyjna z kasami, o powierzchni około 300 m², zajęła północno-zachodnią część parteru, w południowym krańcu zachodniego skrzydła urządzono mieszkania dla pracowników (z własną klatką schodową). Pierwsze piętro zajęło mieszkanie dyrektora, drugie – 2 mieszkania służbowe. Plan budynku zaprojektowano, kierując się przede wszystkim potrzebami funkcjonalnymi. Elewacja zachodnia otrzymała jednak ściśle symetryczną, dziewięcioosiową kompozycję, nieodpowiadającą układowi kryjących się za nią pomieszczeń. W 7 środkowych osiach na parterze znalazły się duże okna zwieńczone półkolistymi łukami wspartymi na kolumnach z jońskimi głowicami. Piętra oświetliły mniejsze, prostokątne okna. Środkową oś zachodniej elewacji zaakcentował balkon na pierwszym piętrze i wysoki szczyt, a po bokach powstały wykusze, przybierające ponad gzymsem kształt wieżyczek zwieńczonych smukłymi hełmami. Na wykuszach umieszczono płaskorzeźby z wizerunkami hrabiego Ludwiga von Dohna, zasłużonych gdańszczan: Jana Heweliusza, Daniela Gralatha, Jakoba Kabruna, Daniela Chodowieckiego i Leopolda Wintera (odtworzone podczas renowacji fasady w roku 1999). W elewacji północnej nieco większy wykusz zaakcentował skrajną oś z głównym wejściem. Także ta elewacja została zwieńczona wysokim szczytem. Bank ozdobiły bogate dekoracje, w tym rzeźby, płaskorzeźby, kamienne cokoły i gzymsy, bogate obramienia okien, zwieńczenia słupków balustrady balkonu w formie kul.
Projektując detale, w większości wykonane z piaskowca i częściowo złocone, użyto form północnego neorenesansu, stosowanego na przełomie XIX i XX wieku w fasadach wielu budowanych wówczas w Gdańsku gmachów publicznych. We wnętrzu, podobnie jak w elewacjach, znalazły się liczne dekoracje i ozdobnie rozwiązane detale architektoniczne. W stropie sali operacyjnej przestrzenie między stalowymi belkami pokrytymi miedzią wypełniły majolikowe kasetony. Belki wsparły się na monolitycznych granitowych filarach. Większość pozostałych pomieszczeń banku nie była uboższa niż główna sala. Oficjalne otwarcie przeniesionego z Jopengasse banku odbyło się 13 VII 1906, wcześniej 28 V 1906 zwiedził go cesarz Wilhelm II. Do 1945 działał pod adresem Karrenwall 10, ob. ul. Okopowa 1.
W 1945 roku w większym stopniu zostały uszkodzone jedynie szczyty i hełmy wieżyczek (ich pozostałości rozebrano). Budynek zachował funkcje banku. W roku 1999 Jacek Krenz oraz Beata i Piotr Lochowie wykonali (zrealizowany) projekt przebudowy głównej sali; wyeksponowano wówczas i odrestaurowano niektóre elementy dawnego wyposażenia. Na przełomie XX i XXI wieku pracom konserwatorskim i restauratorskim poddano także elewacje gmachu.
