PEGELAU JOHANN GOTTLIEB, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JOHANN GOTTLIEB PEGELAU''' (12 V 1724 Gdańsk – 3 X 1797 Gdańsk), burmistrz. Syn rajcy (1735) Andreasa Gottlieba (26 VIII 1689 Gdańsk – 27 II 1744 Gdańsk). Od 1740 roku uczył się w | + | '''JOHANN GOTTLIEB PEGELAU''' (12 V 1724 Gdańsk – 3 X 1797 Gdańsk), burmistrz. Syn rajcy (1735) Andreasa Gottlieba (26 VIII 1689 Gdańsk – 27 II 1744 Gdańsk). Od 1740 roku uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie studiował w roku 1745 na uniwersytecie w Lipsku. Od 1750 przedstawiciel [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] (Kwartał Kogi; [[KWARTAŁY | kwartały]]), 1759–1765 ławnik, 1766–1776 rajca, sędzia od 1771, burmistrz 1777–1792. Na przełomie lat 1753 i 1754 zabiegał (wraz z [[WOLFF SAMUEL | Samuelem Wolffem]]) o porozumienie z obrażonym na Gdańsk królem polskim Augustem III Wettinem, niezadowolonym z oporu stawionego przez miasto przy próbach wprowadzenia tzw. ordynacji królewskiej na terenie miasta. W czerwcu 1770 wszedł w skład trzyosobowej komisji powołanej przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]], która miała za zadanie rozpatrzenie roszczeń rządu pruskiego w Berlinie zarzucającego władzom Gdańska tolerowanie na terenie miasta nielegalnie przebywających obywateli pruskich (żądania te zgłosiły Prusy w kontekście obowiązku wojskowego dotyczącego ich poddanych). W rezultacie prac komisji Rada Miejska do końca lipca 1770 dokonała przymusowej ekstradycji ponad tysiąca osób uznanych za obywateli pruskich. Dokładna dokumentacja stanowi obecnie pierwszorzędne źródło do badań nad zaludnieniem Gdańska u schyłku XVIII wieku. W roku 1790 jako burmistrz odpowiedzialny za administrowanie posiadłościami miejskimi na Wyżynie Gdańskiej, swoimi decyzjami utrudniał korzystny dla eksporterów wywóz soli na sąsiednie obszary, włączone po roku 1772 do Prus, a ponadto umożliwił pruskim urzędnikom skarbowym przeprowadzenie wizytacji i konfiskat soli na terytorium gdańskim. W związku z tym Trzeci Ordynek zażądał od Rady Miejskiej usunięcia go ze stanowiska; po kilku miesiącach przywrócony do sprawowania urzędu. W roku 1793, po włączeniu Gdańska do państwa pruskiego, został ponownie burmistrzem, także administratorem Wyżyny Gdańskiej. Posiadał bogatą kolekcję numizmatów. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:04, 30 maj 2014
JOHANN GOTTLIEB PEGELAU (12 V 1724 Gdańsk – 3 X 1797 Gdańsk), burmistrz. Syn rajcy (1735) Andreasa Gottlieba (26 VIII 1689 Gdańsk – 27 II 1744 Gdańsk). Od 1740 roku uczył się w Gimnazjum Akademickim, następnie studiował w roku 1745 na uniwersytecie w Lipsku. Od 1750 przedstawiciel Trzeciego Ordynku (Kwartał Kogi; kwartały), 1759–1765 ławnik, 1766–1776 rajca, sędzia od 1771, burmistrz 1777–1792. Na przełomie lat 1753 i 1754 zabiegał (wraz z Samuelem Wolffem) o porozumienie z obrażonym na Gdańsk królem polskim Augustem III Wettinem, niezadowolonym z oporu stawionego przez miasto przy próbach wprowadzenia tzw. ordynacji królewskiej na terenie miasta. W czerwcu 1770 wszedł w skład trzyosobowej komisji powołanej przez Radę Miejską, która miała za zadanie rozpatrzenie roszczeń rządu pruskiego w Berlinie zarzucającego władzom Gdańska tolerowanie na terenie miasta nielegalnie przebywających obywateli pruskich (żądania te zgłosiły Prusy w kontekście obowiązku wojskowego dotyczącego ich poddanych). W rezultacie prac komisji Rada Miejska do końca lipca 1770 dokonała przymusowej ekstradycji ponad tysiąca osób uznanych za obywateli pruskich. Dokładna dokumentacja stanowi obecnie pierwszorzędne źródło do badań nad zaludnieniem Gdańska u schyłku XVIII wieku. W roku 1790 jako burmistrz odpowiedzialny za administrowanie posiadłościami miejskimi na Wyżynie Gdańskiej, swoimi decyzjami utrudniał korzystny dla eksporterów wywóz soli na sąsiednie obszary, włączone po roku 1772 do Prus, a ponadto umożliwił pruskim urzędnikom skarbowym przeprowadzenie wizytacji i konfiskat soli na terytorium gdańskim. W związku z tym Trzeci Ordynek zażądał od Rady Miejskiej usunięcia go ze stanowiska; po kilku miesiącach przywrócony do sprawowania urzędu. W roku 1793, po włączeniu Gdańska do państwa pruskiego, został ponownie burmistrzem, także administratorem Wyżyny Gdańskiej. Posiadał bogatą kolekcję numizmatów.
